Αρχείο Γεωργίου Πονηρίδη
Γεννήθηκε το 1892 στη Χαλκηδόνα Κωνσταντινούπολης. Σπούδασε βιολί και θεωρητικά στο Ωδείο Βρυξελλών (1910-1912) και στη Schola Cantorum του Παρισιού (1919-1925). Εργάστηκε ως βιολιστής στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία καθώς και ως διευθυντής χορωδίας στη γαλλική πρωτεύουσα. Διετέλεσε τμηματάρχης μουσικής στο Υπουργείο Παιδείας (1943-1959) και μέλος του Ανωτάτου Διοικητικού Συμβουλίου Μουσικής. Ο Γεώργιος Πονηρίδης είναι μια διακριτική φιγούρα στο χώρο της λόγιας Ελληνικής μουσικής, γνωστός από τα συμφωνικά του έργα, τα έργα για πιάνο και τα τραγούδια του. Από τα παιδικά του χρόνια αγάπησε τη βυζαντινή μουσική και βρήκε στην παράδοση μια πηγή συνθετικής έμπνευσης, την οποία προσάρμοσε σε νέα συνθετικά ιδιώματα και τεχνικές. Στο μουσικό του ύφος κυριαρχεί η ρέουσα μελωδική γραμμή, ενώ είναι εμφανής η επίδραση της βυζαντινής και δημοτικής παράδοσης εξίσου στα τονικά, μελωδικά και ρυθμικά στοιχεία των έργων του. Παράλληλα δεν τον άφησαν αδιάφορο τα σύγχρονα συνθετικά ρεύματα και οι ασυνήθιστοι οργανικοί συνδυασμοί. Το αρχείο, προέρχεται από την κατοικία του συνθέτη και απαρτίζεται από χειρόγραφα, παρτιτούρες και κείμενα, βιβλία, δίσκους, προγράμματα και αποκόμματα τύπου. Περιλαμβάνει υλικό 56 έργων, το οποίο για τα 45 από αυτά είναι πλήρες και ελλιπές για τα υπόλοιπα 10. Πιθανότατα ανέγγιχτα μετά το θάνατο του συνθέτη, τα χειρόγραφα, ειδικά αυτά των ορχηστρικών έργων, ήταν συγκεντρωμένα και τοποθετημένα σε ξεχωριστό ερμάρι, τυλιγμένα σε εφημερίδες, για προστασία, προφανώς, από τη σκόνη. Στο ίδιο ερμάρι, το οποίο περιείχε αποκλειστικά υλικό του συνθέτη, βρίσκονταν επίσης έντυπα βιβλία και παρτιτούρες, σε μερικές περιπτώσεις πολλαπλά αντίγραφα των έργων του. Εκτίμησή μας είναι ότι ο ίδιος ο Πονηρίδης τα είχε τακτοποιήσει έτσι, αφού όπως μας αναφέρθηκε από τους προκατόχους, κανείς δεν είχε ασχοληθεί με το υλικό αυτό από το 1982 που πέθανε ο συνθέτης.
