βεστιάριο αυθεντικών παραδοσιακών στολών που περιλαμβάνει πάνω από 100 κουστούμια από περιοχές όπως Επτάνησα (Λευκάδα, Κέρκυρα), Ήπειρο (Παραμυθιά), Στερεά Ελλάδα (Δεσφίνα), Θράκη (Μεταξάδες), Μακεδονία (Δρυμός Θεσσαλονίκης), Αιγαίο (Έμπωνας Ρόδου) κ.α.
Ο Σπυρίδων Θεοτόκης (Κέρκυρα, 1876-1940), ιστορικός και συγγραφέας, ήταν γιος του αρχειοφύλακα του Αρχείου της Ιονίου Πολιτείας Μάρκου Θεοτόκη και της Αγγελικής Πολυλά (εξαδέλφης του Ιάκωβου), και αδελφός του γνωστού λογοτέχνη Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Το 1912 ανέλαβε τη διεύθυνση του Αρχείου της Ιονίου Πολιτείας, θέση που διατήρησε έως το 1935, εκτός από τα χρόνια που πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) και όταν ήταν εξόριστος (1917-1920). Το 1935 τοποθετήθηκε ως νομάρχης στο Ηράκλειο Κρήτης, σύντομα όμως αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας της αντίδρασης των κατοίκων λόγω του αυταρχισμού του. Τον Μάρτιο του 1920 στάλθηκε από τον υπουργό των Εξωτερικών Νικόλαο Πολίτη στη Βενετία για να μελετήσει το περιεχόμενο των εκεί κρατικών αρχείων ως προς την ελληνική ιστορία. Η αποστολή του διακόπηκε απότομα και οριστικά τον Απρίλιο του 1923, λόγω των εξαιρετικών συνθηκών που επικράτησαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Με βάση την έρευνα των πηγών στη Βενετία, δημοσίευσε το 1926, με δαπάνη του Υπουργείου Εξωτερικών, τη μελέτη "Εισαγωγή εις την έρευναν των μνημείων της Ελληνικής Ιστορίας και ιδία της Κρήτης εν τω κρατικών αρχείων της Βενετίας". Η έκδοση, ωστόσο, από την Ακαδημία Αθηνών του μεγαλύτερου μέρους του υλικού που είχε συλλέξει ο Θεοτόκης (χειρόγραφα αντίγραφα των εγγράφων) κατέστη δυνατή μόνο μετά από την οικονομική ενίσχυση της Έλενας Βενιζέλου. Έτσι, κατά τα έτη 1933-1937 εκδόθηκαν οι τρεις τόμοι των «Μνημείων της Ελληνικής Ιστορίας». Το 1937 έκανε προσπάθειες να πείσει τον υπουργό Εθνικής Εκπαιδεύσεως να χρηματοδοτήσει την έκδοση του υπόλοιπου μέρους του υλικού, καθώς και να συνεχίσει την έρευνά του στη Βενετία, επιδίωξη που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Δημοσίευσε πολλά άρθρα σε περιοδικά και έκανε πολλές επιστημονικές ανακοινώσεις και ομιλίες σε διεθνή συνέδρια και στην Ακαδημία Αθηνών. Συνέβαλε ως γραμματέας της Οργανωτικής Επιτροπής Κέρκυρας στην επιτυχία της μεγάλης Αναμνηστικής Πανιονίου Εκθέσεως του 1914, για τα 50 χρόνια από την ενσωμάτωση της Επτανήσου στην Ελλάδα. Συνέγραψε, με βάση το υλικό της έκθεσης, το έργο "Αναμνηστικόν τεύχος της Πανιονίου Αναδρομικής εκθέσεως. Μέρος Α΄. Ενετοκρατία, Κέρκυρα, 1914. Μέρος Β΄. Δημοκρατούμενοι Γάλλοι", Κέρκυρα, 1917. Ο Σπυρίδων Θεοτόκης υπήρξε μέλος πολλών κερκυραϊκών επιτροπών, συλλόγων και πολιτιστικών εταιρειών, (Φιλαρμονική Εταιρεία, Αναγνωστική Εταιρεία, Επιτροπή Δημοτικού Θεάτρου, Κεντρική Επιτροπή Εκατονταετηρίδας, Σύλλογος Προστασίας Κερκυραϊκών Συμφερόντων κ.ά.). Ήταν επίσης μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Θεοτόκης ήταν παντρεμένος με την Μαρίκα (Μαρία) Παλαιολόγου, κόρη του Λέανδρου και της Φωτεινής, το γένος Χριστοδουλίδη, και απέκτησε μαζί της δύο κόρες, τη Ζαΐρα και τη Ζηνοβία. Μετά το 1935 φαίνεται ότι παντρεύτηκε την Λουκία Κολιακοπούλου, χήρα του Γεωργίου Κολιακόπουλου και μητέρα δύο παιδιών, του Άκη (Αναστάσιου) και του Έκτορα. Το αρχείο περιλαμβάνει αλληλογραφία του Θεοτόκη με το Υπουργείο Εξωτερικών, τον πρόξενο της Ελλάδας στη Βενετία Ι. Φορέστη, τους Ν. Πολίτη, Ι. Βλαχογιάννη, Θ. Βελιανίτη, Γ. Δροσίνη, Ά. Ρωμάνο, Κ. Θ. Δημαρά, Ι. Θεοτόκη, Σπ. Μινώττο (υπουργός Γεωργίας) και άλλους έλληνες και ξένους επιστήμονες, γόνους επιφανών οικογενειών (κυρίως επτανησιακών), ιταλικούς επιστημονικούς φορείς, ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, τον πρόεδρο και διάφορα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών, διάφορους φορείς της Κέρκυρας, την οικογένειά του, συγγενείς (κυρίως Δημήτριο Θεοτόκη, Όλγα και Μίμη Φραγκόπουλο, Κωνσταντίνο Φραγκόπουλο και τη γυναίκα του Gella, τους ανιψιούς του Μάρκο Θεοτόκη και Αντώνη Καποδίστρια και τον εξάδελφό του Τζων Θεοτόκη κ.ά.), χειρόγραφα λόγων του, αντίγραφα αρχειακών πηγών, περιλήψεις επιστημονικών ανακοινώσεων, χειρόγραφα άρθρων του, διάφορα οικονομικά και ποικίλο υλικό. Επίσης περιέχει υλικό (κυρίως αλληλογραφία) σχετικό με διάφορα άλλα μέλη των οικογενειών Θεοτόκη και Φραγκόπουλου και συγκεκριμένα τους Μάρκο, Δημήτριο και Ernestine Θεοτόκη, τους Βασίλειο και Ήρα Εκμέ, καθώς και τη Λουκία Κολιακοπούλου, τους γιους της Άκη και Έκτορα, τον Μαρίνο Κολιακόπουλο (κουνιάδο της Λουκίας) κ.ά. Το υλικό αφορά την αποστολή του Θεοτόκη στη Βενετία, τη δημιουργία ελληνικού τυπογραφείου στη Βενετία, την παροχή πληροφοριών για γενεαλογικές έρευνες, την έκδοση έργων του και την πραγματοποίηση διαλέξεων, την οργάνωση της Πανιονίου Εκθέσεως και την επιστροφή εκθεμάτων σε ιδιώτες, την οργάνωση των αρχειοφυλακείων της Επτανήσου, τη σύσταση της Γενεαλογικής και Εραλδικής Εταιρείας, τη συνεργασία με περιοδικά, την αποστολή αντιτύπων των βιβλίων του και ευχαριστήριες/συγχαρητήριες επιστολές γι’ αυτά, την παροχή βοήθειας σε ερευνητές, τη συμμετοχή του σε συλλόγους, εταιρείες κ.λπ. της Κέρκυρας, και οικογενειακά του Θεοτόκη και άλλων συγγενών του. Διάγραμμα ταξινόμησης: Φάκελος 1: Επιστημονική και επαγγελματική δραστηριότητα (1911-1937). Υποφάκελος 1.1: Βενετία (1920-1937). Υποφάκελος 1.2: Ακαδημία και άλλα πολιτιστικά ιδρύματα (1917-1937). Υποφάκελος 1.3: Αλληλογραφία με διάφορους (1909-1940). Υποφάκελος 1.4: Κέρκυρα (1911-1936). Υποφάκελος 1.5: «Ιστορικαί σημειώσεις» (λόγοι, πηγές, ανακοινώσεις). Φάκελος 2: Οικογενειακά (1885-1956). Υποφάκελος 2.1: Οικογενειακή αλληλογραφία (1911-1932). Υποφάκελος 2.2: Οικογενειακή αλληλογραφία (1910-1938). Υποφάκελος 2.3: Διάφοροι συγγενείς (1885-1956). Υποφάκελος 2.4: Διάφορα (1920-1937).
Το εργαλείο αυτό αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του έργου DARIAH-ΑΤΤΙΚΗ Ανάπτυξη της ελληνικής ερευνητικής υποδομής για τις ανθρωπιστικές επιστήμες ΔΥΑΣ.
Μέσω αυτού ο χρήστης ερευνητής ή μελετητής των ανθρωπιστικών επιστημών και των τεχνών μπορεί να αναζητήσει πληροφορίες τόσο για φορείς
(οργανισμούς ή ιδιώτες) της Ελλάδας, όσο και για τις συλλογές, φυσικές και ψηφιακές, που κατέχουν ή διαχειρίζονται.
Oι χρήστες του εργαλείου αξιοποιούν την προσφερόμενη τεχνογνωσία και τους διαθέσιμους ψηφιακούς πόρους για την αναβάθμιση της ποιότητας της
έρευνάς τους ή και για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Οι διαχειριστές πολιτιστικών συλλογών (αρχειονόμοι, βιβιοθηκονόμοι, επιμελητές μουσείων) αξιοποιούν τη συλλογική τεχνογνωσία για την
ευρύτερη δυνατή κοινωνική αξιοποίηση των ψηφιακών πόρων των ανθρωπιστικών επιστημών και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το περιεχόμενο του ψηφιακού εργαλείου εμπλουτίζεται και επικαιροποιείται συνεχώς με φιλοδοξία τη διάδοση του ελληνικού αναλογικού και
ψηφιακού περιεχομένου και την πρόσβαση σε επιστημονικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό και η συμβολή των χρηστών είναι απαραίτητη.
Το έργο κατέστη εφικτό χάρη και στην πολύτιμη συνδρομή των υπευθύνων των φορέων στους οποίους απευθύνθηκε το ΔΥΑΣ, τους οποίους και
ευχαριστούμε θερμά.
Για διορθώσεις, επικαιροποιήσεις στοιχείων ή και για εισαγωγή νέων οργανισμών και συλλογών παρακαλούμε να συμπληρώσετε τις αντίστοιχες φόρμες:
