Αρχείο Δημήτριου Γούναρη
Ο Δημήτριος Γούναρης (Πάτρα 1867 – Αθήνα 1922) σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, το Παρίσι και το Λονδίνο. Στις εκλογές του 1902 ο Γούναρης πρωτοεκλέχτηκε ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας, απέτυχε ωστόσο στις εκλογές του 1905, ενώ στις εκλογές του 1906 επανεκλέχτηκε. Τον Οκτώβριο του 1906 εμφανίστηκε στη Βουλή το «κόμμα των Ιαπώνων», με κύριο εμψυχωτή τον Γούναρη. Τον Ιούνιο του 1908 έγινε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Θεοτόκη, με αποτέλεσμα τη διάλυση της ομάδας των «Ιαπώνων». Ο ίδιος παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Θεοτόκη στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1909. Στις εκλογές του 1910 δεν υπέβαλε υποψηφιότητα, ενώ στις εκλογές του 1912 εκλέχτηκε ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας με ρητή δήλωση ότι θα είναι «αντιπολιτευόμενος». Τον Φεβρουάριο του 1915, όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος διαφώνησε με την εισήγηση του Βενιζέλου να λάβει μέρος η Ελλάδα στην επιχείρηση των Αγγλογάλλων στα Δαρδανέλια, ο Γούναρης, ύστερα από την παραίτηση του Βενιζέλου, σχημάτισε στις 25 Φεβρουαρίου την πρώτη του κυβέρνηση. Στις εκλογές της 31ης Μαΐου 1915 ως ιδρυτής του Κόμματος των Εθνικοφρόνων, που το μετονόμασε αργότερα (1920) σε «Λαϊκό κόμμα», ο Γούναρης έχασε και υπερίσχυσε με μειωμένη δύναμη ο Βενιζέλος. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 1915 το κόμμα των Φιλελευθέρων δεν έλαβε μέρος. Στη δεύτερη διάλυση της Βουλής τον ίδιο χρόνο ο Γούναρης βγήκε νικητής στις εκλογές με αποχή μεγάλου τμήματος του λαού. Ως αντιβενιζελικός εκτοπίστηκε τον Ιούνιο του 1917 στο Αιάκειο της Κορσικής. Το 1919 διέφυγε από την Κορσική και ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ιταλία. Ξαναγύρισε στην Ελλάδα όταν προκήρυξε ο Βενιζέλος εκλογές για την 1η Νοεμβρίου του 1920. Αυτές οι εκλογές έδωσαν την πλειοψηφία στην Ηνωμένη Αντιπολίτευση με ισχυρότερο κόμμα στη Βουλή το Λαϊκό Κόμμα του Γούναρη. Ο Γούναρης καταδικάστηκε —χωρίς ο ίδιος να απολογηθεί— από έκτακτο στρατοδικείο (στη γνωστή «Δίκη των έξι»), στις 15 Νοεμβρίου του 1922 στην ποινή του θανάτου ως ένοχος «εσχάτης προδοσίας» για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ενδεχομένως, η συγκέντρωση του υλικού οφείλεται στον Ανδρέα Δασκαλόπουλο, ιδιαίτερο γραμματέα του Γούναρη. Το αρχείο περιλαμβάνει την αλληλογραφία (εισερχόμενη, εξερχόμενη και τηλεγραφήματα) του Δ. Γούναρη και των ιδιαίτερων γραμματέων του (Α. Δασκαλόπουλου, Τ. Μπουκαούρη, Γ. Πολυζωγόπουλου). Η αλληλογραφία αυτή αφορά κυρίως αιτήματα ιδιωτών, συλλόγων, καθώς και εξυπηρετήσεις μέσω διάφορων υπουργείων. Το αρχείο περιλαμβάνει επίσης την υπηρεσιακή αλληλογραφία υπουργείων (Δικαιοσύνης, Συγκοινωνίας, Στρατιωτικών), αποκόμματα εφημερίδων και ποικίλα άλλα τεκμήρια. Φάκελος 1: Αλληλογραφία Δ. Γούναρη (1920-1922). Φάκελος 2: Αλληλογραφία των γραμματέων του Γούναρη και τρίτων (1920-1922). Φάκελος 3: Αιτήματα και υπηρεσιακή αλληλογραφία υπουργείων (1920-1922). Φάκελος 4: Ποικίλα – Αποκόμματα εφημερίδων (1859-1922).
