Αρχείο Κωνσταντίνου Ζαβιτσιάνου
Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος (1879-1951) ήταν δικηγόρος και πολιτικός. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε σε ιταλικά και γαλλικά πανεπιστήμια. Πρωτοεκλέχτηκε ανεξάρτητος βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές της Α΄ Αναθεωρητικής Βουλής (Αύγουστος του 1910). Επανεκλέχτηκε τον Νοέμβριο του 1910, το 1912, τον Μάιο του 1915, το 1923 και το 1928, συνεργαζόμενος με το κόμμα των Φιλελευθέρων (το 1928 ήταν αρχηγός του κόμματος Προοδευτική Ένωσις). Διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής (1915), υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου (1928-1929) και εκλέχτηκε αριστίνδην γερουσιαστής το 1933. Στις 5 Αυγούστου του 1936 ανέλαβε αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Μεταξά, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1937, διαφωνώντας με την οικονομική πολιτική. Ως υπουργός Εσωτερικών ο Ζαβιτσιάνος κατέβαλε ουσιαστικές προσπάθειες για την πάταξη της ληστείας και συνέδεσε το όνομά του με τη θέσπιση του «ιδιώνυμου» (Νόμος 4229 «περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών»), που αποσκοπούσε στην καταστολή των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος. Την περίοδο 1941-1943 εκλέχτηκε σύμβουλος και συνδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος αντικαθιστώντας τον Αλέξανδρο Κορυζή στη διοίκησή της. Τον Ιανουάριο του 1943 παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Μερκούρη. Ο Γεώργιος Ζαβιτσιάνος (1845-1916), πατέρας του Κωνσταντίνου, σπούδασε φυσικός στο Παρίσι και δίδαξε στην Αυτοκρατορική Ακαδημία στην Κωνσταντινούπολη και σε σχολεία της Κέρκυρας. Εργάστηκε για τα εθνικά ζητήματα και κυρίως για την επιτυχία της Κρητικής Επανάστασης του 1889. Δημοσίευσε πολλά άρθρα και μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Το αρχειακό υλικό περιλαμβάνει υλικό που αφορά την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων Βενιζέλου και Μεταξά, το «ιδιώνυμο», την Εθνική Τράπεζα και συγκεκριμένα το εκδοτικό προνόμιο και τη διοίκηση του Ζαβιτσιάνου, καθώς και την οικονομική κατάσταση της οικογένειας Ζαβιτσιάνου. Περιλαμβάνει εκθέσεις, υπομνήματα, αναφορές, νομοσχέδια, αλληλογραφία, δικαστικά και συμβολαιογραφικά έγγραφα, ευρετήρια ονομάτων για εξυπηρετήσεις, αποκόμματα και φύλλα εφημερίδων και έντυπο υλικό. Διάγραμμα ταξινόμησης: Φάκελος 1: Πολιτικά (1914-1936). Φάκελος 2: Εθνική Τράπεζα (1925-1945). Φάκελος 3: Εθνική Τράπεζα (Διοίκηση Ζαβιτσιάνου) (1936-1945). Φάκελος 4: Οικογενειακά – Προσωπικά (1864-1973).
