Ο Αλέξανδρος-Κωνσταντίνος (Γκίγκης) Βούλτζος, καταγόμενος από τη Ζάκυνθο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1914. Κατατάχθηκε και εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Δοκίμων του Πολεμικού Ναυτικού (1931-1935) και ακολούθησε τη σταδιοδρομία και τις προαγωγές του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού. Παραιτήθηκε και αποστρατεύτηκε από την ενεργό υπηρεσία το 1950. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στο Ναυτικό ήταν κυβερνήτης πολλών ναυτικών μονάδων σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Βρισκόταν επί του «Ναυαρίνου» κατά τη στάση του Ναυτικού στη Μέση Ανατολή (12-13 Απριλίου 1944) και στη συνέχεια επί του «Μιαούλη» (τον Ιούνιο του 1944). Ήταν ειδικευμένος στα ραντάρ και υπήρξε ο πρώτος έλληνας αξιωματικός που εγκατέστησε συσκευή Α/Υ στο αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα» και ο πρώτος που εξετέλεσε επίθεση εναντίον εχθρικού ιαπωνικού υποβρυχίου νοτίως της Κεϋλάνης. Μετά τον πόλεμο τοποθετήθηκε στον Β΄ Ναύσταθμο (Ιούνιος 1945), στο 2ο Γραφείο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1946-1947), και, τέλος, διευθυντής σπουδών στη Σχολή Πολέμου (1947-1949). Μετά την αποστρατεία του πολιτεύθηκε με το Νέον Κόμμα που είχε ιδρύσει ο Σπ. Μαρκεζίνης τον Φεβρουάριο του 1947 και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Ζακύνθου στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950. Στη συνέχεια υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος των Προοδευτικών (1956), του συνδυασμού Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις (1958), της Ενώσεως Κέντρου (1961), του Κόμματος Προοδευτικών (1963) και του συνδυασμού ΕΡΕ-Προοδευτικών (1964) χωρίς να καταφέρει να επανεκλεγεί βουλευτής. Πολιτικός οπαδός του Μαρκεζίνη, με βασιλικά φρονήματα, ορκίστηκε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στη βραχύβια κυβέρνηση Μαρκεζίνη (8/10/1973 – 25/11/1973) επί δικτατορίας. Λάτρης των σπορ, ήταν από τους βασικούς οργανωτές των αγώνων αυτοκινήτων στην Ελλάδα, διατελώντας γραμματέας του Αγωνιστικού Τμήματος της ΕΛΠΑ (1956-1960), καθώς και ιδρυτικό μέλος της Αερολέσχης της Ελλάδος. Ήταν μέλος της τεκτονικής στοάς «Αστήρ της Ανατολής» στη Ζάκυνθο και διατηρούσε στενούς δεσμούς με φίλους και αδελφούς στη Μεγάλη Βρετανία. Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια για τη δράση του στο Ναυτικό. Πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 63 χρόνων, το 1978. Παρουσίαση περιεχομένου: Το αρχείο του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού και βουλευτή Α. Κ. Βούλτζου περιέχει προσωπικά ημερολόγια, οικογενειακά και προσωπικά έγγραφα (πιστοποιητικά, ταυτότητες, διαβατήρια, συνταξιοδοτικά, λογαριασμούς και αποδείξεις, τιμητικές διακρίσεις, διπλώματα κ.ά.), φιλική, οικογενειακή, πολιτική αλληλογραφία και προσκλήσεις, μελέτες και διαλέξεις του ιδίου για ναυτικά θέματα, πρωτόκολλα παράδοσης–παραλαβής πλοίων, αναφορές, διαταγές για υπηρεσιακά θέματα την περίοδο της υπηρεσίας του στο Ναυτικό (1935-1949). Περιέχει επίσης για όλη τη μετέπειτα περίοδο κατά την οποία πολιτεύτηκε πολιτικές εκδόσεις και ανακοινώσεις του Νέου Κόμματος και του Κόμματος Προοδευτικών, λόγους, αγορεύσεις και άρθρα του Σπ. Μαρκεζίνη, προκηρύξεις, ψηφοδέλτια, τοπικές και άλλες εφημερίδες σχετικές με τις βουλευτικές εκλογές και τους υποψηφίους στη Ζάκυνθο.

Σκηνοθετικά τετράδια, θεατρικά έργα, θεατρικές μεταφράσεις και διασκευές, άρθρα, κείμενα ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών, αλληλογραφία, σχέδια, οπτικοακουστικό υλικό, φωτογραφικά τεκμήρια κ.ά.

Ο Αλέξιος Κολυβάς (1848-1915) ήταν λόγιος από τη Ζάκυνθο. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και χρημάτισε πολλές φορές βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για είκοσι χρόνια κατείχε τη θέση του γραμματέα της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων. Ο Κωνσταντίνος Α. Κολυβάς (1894-1941) υπηρέτησε στο 1ο και 3ο Σύνταγμα Ιππικού (1916-1920). Το 1923 παραιτήθηκε από το στράτευμα και διορίστηκε επιθεωρητής στην Εταιρεία Διαχειρίσεως Υπεγγύων Προσόδων. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός. Το αρχείο περιλαμβάνει προσωπικά έγγραφα (διορισμούς, διακρίσεις, διπλώματα συλλόγων, τεκτονικά) του Αλέξιου Κολυβά και έγγραφα σχετικά με την έκδοση της Νέας Εφημερίδος και τις συλλογές βυζαντινών εικόνων και χειρογράφων που διέθετε. Επίσης, αλληλογραφία με τους Αλέξανδρο και Σοφία Ρώμα, Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και Αλέξανδρο Ζαΐμη, προσκλήσεις σε εκδηλώσεις στα ανάκτορα (1870-1914), επιστολές και δηλώσεις μαρτύρων σχετικές με την υπόθεση της μονομαχίας Δ. Γεωργιάδου – Α. Δοκού (1877). Το τμήμα του αρχείου που αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Κολυβά περιλαμβάνει στρατιωτικά και υπηρεσιακά έγγραφα (1919-1941), διάφορα προσωπικά έγγραφα (κυρίως τεκτονικά και άλλα σχετικά με τον θάνατό του) και μικρό αριθμό επιστολικών δελταρίων προς την αδελφή του, Αγγελική Πλ. Χατζημιχάλη (1940-1941). Επίσης, συλλογή σαράντα ενός (41) στρατιωτικών εντύπων (οδηγίες, εγχειρίδια κ.ά.) που αφορούν κυρίως το Ιππικό.

Ο Αλή Πασάς ήταν ένας Αλβανός ληστής ο οποίος έγινε πασάς των Ιωαννίνων επεκτείνοντας την επικράτειά του στο μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας, της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου. Κατά την περίοδο της κυριαρχίας του, τα Ιωάννινα έγιναν το κέντρο του ελληνικού πολιτισμού. Είχε στο περιβάλλον του πολλούς Έλληνες και ίδρυσε ελληνικά σχολεία. Αυτή η σημαντική συλλογή που αφορά στην περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης, του Αλή Πασά στα Ιωάννινα, καθώς και των γιων του Βελή και Μουχτάρ Πασά, περιλαμβάνει 1500 δημόσια και ιδιωτικά έγγραφα σχετικά με θρησκευτικά, νομικά, οικονομικά, κοινωνικά, διοικητικά και οικογενειακά ζητήματα, καθώς και με διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις (1802-1820).

Ένα τμήμα του αρχείου Αλή Πασά βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη και το υπόλοιπο στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Η Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών διαθέτει φωτογραφικά αντίγραφα του υλικού αυτού (ανέκδοτα έγγραφα, αποφάσεις κλπ. του Αλή Πασά και των γιών του).

Το αρχείο περιλαμβάνει διηγήματα, σειρά επιστολογραφικών κειμένων, ποιήματα και ομιλίες του Άλκη Τρoπαιάτη (χειρόγραφα και δακτυλόγραφα). Κείμενα (χειρόγραφα και δαχτυλόγραφα) του Ά. Τροπαιάτη και κείμενα άλλου γραφικού χαρακτήρα για εγκυκλοπαίδεια. Δημοσιεύματα του Τροπαιάτη, συνεντεύξεις, αλληλογραφία με τη Μαίρη Δελακούρα (1934-1936), τμήμα φιλικής και οικογενειακής αλληλογραφίας (1934- 1968), φωτογραφίες (1928-1963), σχέδιο συμφωνητικού σύστασης εκδοτικού οργανισμού (1965), προσωπικά και χειρόγραφα τρίτων.

Αλληλογραφία, αποκόμματα τύπου, μονόφυλλα, έντυπο και φωτογραφικό υλικό.

Δεκάδες επιστολές με θέματα ιδιωτικού βίου μεταξύ των δύο διανοητών, του φιλοσόφου, καθηγητού και ακαδημαϊκού Ε. Παπανούτσου και του αξιωματικού του Βρετανικού στρατού, φιλέλληνα και μελετητή της ελληνικής φιλοσοφίας, που έδρασε στην Ελλάδα κατά τον β' παγκόσμιο πόλεμο, J. P. Henderson.

Το αρχείο περιλαμβάνει την αλληλογραφία της Αμαλίας Κολοκοτρώνη με φορείς της Εκκλησίας σχετικά με την ανέγερση ορθόδοξου ναού στη Γενεύη (αντίγραφα επιστολών, 1961-1966), την ίδρυση του Ελληνικού Ορθόδοξου Ιδρύματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Λωζάννη (Fondation Orthodoxe du Patriarchat Oecumenic) και διάφορα άλλα ζητήματα (1966-1997).

Η Αμαλία Φλέμιγκ, το γένος Κουτσούρη (1909-1986) ήταν γιατρός και πολιτικός. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και φυλακίστηκε από τους Ιταλούς. Το 1946, με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου, εργάστηκε στο ινστιτούτο Wright Fleming στο Λονδίνο δίπλα στον εφευρέτη της πενικιλίνης, σερ Αλέξανδρο Φλέμιγκ τον οποίο παντρεύτηκε. Το 1963 επέστρεψε στην Ελλάδα και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Ελληνικού Ιδρύματος Βασικής Βιολογικής Έρευνας “Αλέξανδρος Φλέμιγκ”. Στη διάρκεια της δικτατορίας του 1967 συνελήφθη, καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο και φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό. Αποφυλακίστηκε στα τέλη του 1971 λόγω σοβαρού κλονισμού της υγείας της και απελάθηκε στερούμενη την ελληνική ιθαγένεια. Την περίοδο 1971-1974 περιόδευσε στην Ευρώπη και την Αμερική παίρνοντας μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ με το οποίο εκλέχτηκε βουλευτής τα έτη 1977, 1981, 1985, και υπήρξε αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Παράλληλα, ανέπτυξε δραστηριότητα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των γυναικών και την ειρήνη. Το αρχείο περιέχει υλικό που σχετίζεται με τον αντιδικτατορικό αγώνα, τη βουλευτική θητεία της Αμαλίας Φλέμιγκ και την ένταξή της στο ΠΑΣΟΚ, τον αγώνα της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δράση της στο γυναικείο κίνημα, το Κυπριακό, καθώς και τη θητεία της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Περιέχονται επίσης διάφορα έγγραφα σχετικά με τον Αλέξανδρο Φλέμιγκ. Αναλυτικότερα το αρχείο περιλαμβάνει τις εξής σειρές: Α) Αντιδικτατορικός αγώνας: Mαρτυρίες πολιτικών κρατουμένων για βασανιστήρια, εκκλήσεις της Αθηνάς Παναγούλη για τη σωτηρία των δύο γιων της, κείμενα για το Πολυτεχνείο, έντυπα διαφόρων αντιστασιακών οργανώσεων του εξωτερικού (ανάμεσά τους και του ΠΑΚ), σειρά του ενημερωτικού δελτίου της Κεντρικής Επιτροπής Πολιτικών Προσφύγων Ελλάδας "Καθημερινό Δελτίο Ειδήσεων", αποκόμματα ελληνικών και ξένων εφημερίδων για την κατάσταση στην Ελλάδα και τις διώξεις εναντίον της Αμαλίας Φλέμιγκ καθώς και συμφωνητικά, δακτυλογραφημένα αντίγραφα και αλληλογραφία για την έκδοση του βιβλίου της "A piece of truth". Β) Βουλή: Διάφορα βουλευτικά και υλικό σχετικά με επερωτήσεις της σε διάφορα υπουργεία Γ) Ανθρώπινα δικαιώματα: Αναφορές και αλληλογραφία σχετικά με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορες χώρες: Βραζιλία, Παλαιστίνη, Ινδονησία, Τουρκία (Κουρδιστάν), Αϊτή, Ουρουγουάη Ιράν, Βολιβία (1971-1984) και στην Ελλάδα κυρίως για υποθέσεις αντιρρησιών συνείδησης (1971-1881). Δ) ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Αλληλογραφία με τον πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ανδρέα Παπανδρέου, κείμενα ομιλιών του και έντυπα σχετικά με την οργάνωση του κόμματος, τις εκλογές του 1981 και την κυβερνητική πολιτική (1977-1984). Ε) Μεταπολίτευση – Διάφορα: Ελληνικά και ξενόγλωσσα έντυπα του Συνδέσμου Κυπρίων Γυναικών Επιστημόνων, της Ελληνικής Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα, έκθεση υπουργείου Εξωτερικών για το Κυπριακό (1977-1983), διάφορα από τη συμμετοχή της σε οργανώσεις για τα δικαιώματα της γυναίκας, και αποκόμματα εφημερίδων της μεταπολιτευτικής περιόδου (1974-1983). ΣΤ) Αλληλογραφία με Έλληνες και ξένους Ζ) Προσωπικά: Διάφορα προσωπικά, υλικό (κυρίως δημοσιεύματα) σχετικά με τον Αλέξανδρο Φλέμιγκ (επετειακά για τη γέννησή του και την ανακάλυψη της πενικιλίνης), κατάλοιπα Χαράλαμπου Κουτσούρη, Ινστιτούτο Βασικής Βιολογικής Έρευνας "Αλέξανδρος Φλέμιγκ" (1955-1984) Η) Συμβούλιο της Ευρώπης: Έντυπα (1977-1986). Βλ. και το διάγραμμα ταξινόμησης του αρχείου στο: http://www.elia.org.gr/userfiles/archives/%CE%A6%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%99%CE%93%CE%9A__%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91.pdf.

Το αρχείο με τίτλο «Άμβουργερ-Αλεξόπουλου» αποτελείται από τα εξής πέντε (5) υπο-αρχεία: το αρχείο Άμβουργερ & Σα, το αρχείο της Ελληνικής Εμπορικής Εταιρείας Εισαγωγής και Εξαγωγής (5/Ε), το αρχείο του Δημοσθένη Αλεξόπουλου και της Εμπορικής και Βιομηχανικής Εταιρείας (Ε.Β.Ε.), το αρχείο της Ελληνικής Σταφιδικής Εταιρείας και το αρχείο της Ανωνύμου Βιομηχανικής Εταιρείας Ξυλείας (Α.Β.Ε.Ξ.). Διαπιστώνεται και μέσα από το αρχειακό υλικό μία συνέχεια εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων μέσα από διαφορετικούς φορείς καθώς και η παρουσία συχνά των ίδιων προσώπων, που έχουν σχέση ο ένας με τον άλλον και με τους φορείς, σχέσεις πάντοτε οικονομικές και εμπορικές, κοινά συμφέροντα. Ο εμπορικός οίκος Φελς & Συντροφία που ιδρύθηκε στην Πάτρα το 1846 είχε ως διευθυντή τον Θεόδωρο Άμβουργερ και αργότερα τους γιους του Αλβέρτο και Φραγκίσκο Άμβουργερ. Ο οίκος Φελς ασχολήθηκε με το εμπόριο της σταφίδας, ενώ ο οίκος Άμβουργερ που τον διαδέχθηκε το 1890, πρόσθεσε στο εμπόριο της σταφίδας κυρίως την οινοποιητική παραγωγή. Η Ελληνική Εμπορική Εταιρεία Εισαγωγής και Εξαγωγής που συστάθηκε το 1912 ως διάδοχος του οίκου Άμβουργερ συνέχισε τις εμπορικές και οινοποιητικές δραστηριότητες των Άμβουργερ, εγκαταλείποντας όμως το εμπόριο της σταφίδας. Ο Δημοσθένης Αλεξόπουλος που ήταν αρχικά έμπορος ξυλείας και κατασκευαστής βαρελιών και σταφιδοκιβωτίων αλλά και παράλληλα έμπορος κυρίως θείου και γλυκόρριζας, ανέπτυξε με τον οίκο Άμβουργερ εμπορικές συναλλαγές που ήσαν ενταγμένες στο πλαίσιο της παραγωγικής και εμπορικής διαδικασίας του οίκου αυτού και του κόσμου της σταφίδας γενικότερα: το κρασί έμπαινε και μεταφερόταν σε βαρέλια, η σταφίδα σε βαρέλια και κιβώτια. Χρειαζόταν συχνό θειάφισμα για την καταπολέμηση των ασθενειών των αμπελιών καθώς και για την αποστείρωση των βαρελιών και του κρασιού. Η γλυκόρριζα μεταξύ άλλων χρήσεων και ουσιών περιέχει ταννίνη και γλυκόζη που χρησιμοποιούνταν στην ποτοποιία. Ο Δ.Αλεξόπουλος συνεργάστηκε λοιπόν με την Άμβουργερ & Σα, συμμετείχε μαζί της και με την Ελληνική Σταφιδική Εταιρεία στην ίδρυση της Εμπορικής και Βιομηχανικής Εταιρείας, και επίσης μετείχε και διηύθυνε την Ελληνική Εμπορική Εταιρεία Εισαγωγής και Εξαγωγής. Μέσω των βαρελιών και των σταφιδοκιβωτίων συνδέθηκαν και με την Ανώνυμη Βιομηχανική Εταιρεία Ξυλείας που είχε ως αντικείμενο το εμπόριο και την κατεργασία του ξύλου. Αρχικοί μέτοχοι της Εταιρείας αυτής ήσαν ο Κωνσταντίνος Δρούλιας, ο οποίος είχε μεταβιβάσει το εργοστάσιο του κατεργασίας ξυλείας στην Εταιρεία, ο κύριος προμηθευτής ξυλείας του Αλεξόπουλου, Vaso Todorovic από το Σεράγεβο, καθώς και ο χημικός της Οινοποιίας Άμβουργερ, Πέτρος Ρουσσόπουλος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο αρχείο «Άμβουργερ-Αλεξόπουλου» περιλαμβάνεται και διασώζεται αντιπροσωπευτικό δείγμα του σύνολου των εμπορικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων που χαρακτηρίζουν τον εμπορικό κόσμο της Πάτρας την εποχή εκείνη. Πρόκειται για σχέσεις σύνθετες και πολύπλοκες μεταξύ προσώπων και δραστηριοτήτων που συνήχθησαν με αρκετή δυσκολία και ιδιαίτερη προσοχή μέσα από λιγοστά τεκμήρια που ευτυχώς περιλαμβάνονταν στο αρχειακό υλικό και περιείχαν πολύτιμες πληροφορίες για την κατανόηση της προέλευσής του και τον καθορισμό των εργασιών και λειτουργιών των διαφόρων εταιρειών και προσώπων. Το υλικό ταξινομήθηκε κατά τους δημιουργούς των αρχείων βασικά σε σειρές αλληλογραφίας, λογιστικών βιβλίων και λυτών εγγράφων οικονομικής διαχείρισης. Το υλικό αποτελείται από μία μεγάλη σειρά λυτών εγγράφων στα οποία περιλαμβάνονται η εισερχόμενη αλληλογραφία και εκατοντάδες τιμολόγια, αποδείξεις και λογαριασμοί, καθώς επίσης και από μεγάλο αριθμό βιβλίων αντιγραφής επιστολών (εξερχόμενη αλληλογραφία) και πολλά λογιστικά βιβλία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τιμολόγια και οι αποδείξεις, χαρακτηριστική κατηγορία υλικού όλων των οικονομικών αρχείων, καθώς και τα επιστολόχαρτα των εταιρειών και καταστημάτων στα οποία καταγράφονται δεκάδες ονόματα προμηθευτών, εμπορικά είδη και προϊόντα καθώς και πολύτιμα στοιχεία ταυτότητας του καταστήματος ή της εταιρείας συνοδευόμενα συνήθως από όμορφες και πρωτότυπες εικονογραφικές παραστάσεις. Σπάνιο επίσης εικαστικό υλικό αποτελούν οι ετικέτες των κρασιών και τα διαφημιστικά της Άμβουργερ & Σα, που προέρχονται όλα από το λιθογραφείο του Ι.Διακίδη στην Πάτρα. Το υλικό αναφέρεται κυρίως στην παραγωγή, επεξεργασία και εμπόριο της σταφίδας, στην οινοποιητική διαδικασία και παραγωγή, στην καλλιέργεια και εξαγωγή της γλυκόρριζας, στην εισαγωγή και εμπορία θείου, στο εμπόριο της ξυλείας και την κατασκευή και επισκευή βαρελιών και σταφιδοκιβωτίων. Καλύπτει άλλωστε μία μεγάλη χρονική περίοδο ξεκινώντας από τα μέσα του 19ου αιώνα και φθάνοντας στα χρόνια του Μεσοπολέμου.

Ο Αμβρόσιος Φραντζής γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1869 στην Κυπαρισσία. Στα χρόνια του Δημοτικού και του Σχολαρχείου βρέθηκε με την οικογένειά του πρώτα στην Αρκαδία και στη Ζάκυνθο και στη συνέχεια στην Κέρκυρα. Απο το 1885 έως το 1890 ο Φραντζής φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Ανάμεσα στους συμφοιτητές του στη Σχολή ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Ξενοφών Στρατηγός. Το 1892 φοίτησε στη Σχολή του Ιππικού. Απο το 1893 έως το 1895 ο Φραντζής βρέθηκε στη Γαλλία και το Βέλγιο για στρατιωτικές σπουδές. Το 1895 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1897 υπηρετεί την πατρίδα με το βαθμό του αξιωματικού του Πυροβολικού στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Παντρεύτηκε τη Μαγδαληνή (Μανταλένα/Λιλίκα) Πετμεζά στις 18 Δεκεμβρίου 1901. Απέκτησαν τρία παιδιά, τη Θάμαρ, τη Μαργαρίτα και τον Ιωάννη. Το 1909 πήρε μέρος στην Επανάσταση στο Γουδί. Από το 1910 έως το 1912 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία Κωνσταντινουπόλεως και στη Σόφια. Με το ξέσπασμα του Πρώτου Βαλκανικού πολέμου βρέθηκε στη Διεύθυνση Πληροφοριών και στη συνέχεια τοποθετήθηκε αντιπρόσωπος του Ελληνικού στρατού στο Βουλγαρικό επιτελείο. Στη συνέχεια και μέχρι το τέλος των Βαλκανικών πολέμων τοποθετείται στο επιτελείο του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Το 1917 διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο. Στις διαπραγματεύσεις στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι μετά το τέλος του Πολέμου ο Φραντζής παρευρίσκεται με την ιδιότητα του ως Στρατιωτικος Ακόλουθος στην Πρεσβεία του Λονδίνου. Επικεντρώνεται, σύμφωνα με τις οδηγίες των ανωτέρων του, στο να διαφωτίσει τους αγγλικούς παράγοντες του Συμβουλίου στο ζήτημα της ελληνικότητας της Ανατολικής Θράκης. Το Μάιο του 1922 ο Φραντζής τοποθετείται ως εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Επιτροπής της Εθνικής Άμυνας για τη Μικρασία. Το 1926 τοποθετείται επικεφαλής του στρατιωτικού οίκου του Προέδρου της Δημοκρατίας Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη. Μετά τη συνταξιοδότηση του με το βαθμό του Στρατηγού ασχολήθηκε με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων. Το 1932 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Αγκωνάρια. Με δική του πρωτοβουλία και άλλων φίλων των απογόνων οικογενειών του 1821 ιδρύεται το 1938 ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του 1821 και Ιστορικών Γενεών της Ελλάδος. Ο Στρατηγός Αμβρόσιος Φραντζής πέθανε την 1η Μαρτίου του 1953 στην Αθήνα. Το αρχείο του Στρατηγού Αμβρόσιου Φραντζή αποτελεί μέρος του αρχείου Ιωάννη Φραντζή που δωρήθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη απο τον Κ. Ψημμένο τον Ιανουάριο του 1985. Η οργάνωση, ταξινόμηση και σύνταξη του καταλόγου ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2005 απο τη Δρα Ελευθερία Δαλέζιου. Το αρχείο περιλαμβάνει προσωπικές χειρόγραφες και δακτυλόγραφες σημειώσεις του Αμβρόσιου Φραντζή σχετικά με τη στρατιωτική καριέρα του, λογοτεχνικές σημειώσεις (ποιήματα και πεζά κείμενα), αποκόμματα εφημερίδων, υλικό σχετικό με τον Πατριωτικό Όμιλο του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος, τα ανέκδοτα Απομνημονεύματα του, αλληλογραφία.

Ο Αναγνώστης Παναγιώτου ή Παναγιωτάκης ή Πω(ο)λίδης (Σφακιά, ca 1790 - ca 1870), υπήρξε αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 στην Κρήτη. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, μαζί με κορυφαίους πρωταγωνιστές της Επανάστασης όπως ο Βασίλειος Χάλης, ο Γεώργιος Δασκαλάκης κ.ά. Μετά το θάνατο του Δασκαλάκη στο Σέλινο, του προτάθηκε η γενική αρχηγία των επιχειρήσεων, θέση την οποία αρνήθηκε. Το 1828 του ανατέθηκε η είσπραξη των φόρων - προστίμων από τους πειρατές της Γραμβούσας. Διετέλεσε Γενικός Καπετάνιος, πρώτο μέλος της προσωρινής Δημογεροντίας των ανατολικών επαρχιών του Μεγάλου Κάστρου, ενώ τον Οκτώβριο του 1830 ο Νικόλαος Ρενιέρης του ανέθεσε την συγκρότηση επιτροπής από «φρονίμους» για να διαπραγματευτεί στην Κωνσταντινούπολη τους όρους συμβιβασμού. Μεγάλη υπήρξε η οικονομική του συνεισφορά στον Αγώνα. Mετά την Επανάσταση έμεινε για λίγο στην Ύδρα και το Ναύπλιο και τελικά εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μήλο. Το 1839 τιμήθηκε με τον τίτλο του ταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγος. Ο Ιωάννης Παναγιώτου ήταν αδελφός του Αναγνώστη και έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις του Αγώνα. Το υλικό του αρχείου αφορά την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη. Περιέχει στρατιωτικές διαταγές, αποδείξεις, επιστολές, συμβολαιογραφικά και δικαστικά έγγραφα, αποφάσεις συνελεύσεων κ.ά. σε μορφή πρωτοτύπων ή επικυρωμένων αντιγράφων. Τα έγγραφα υπογράφουν πολλοί γνωστοί και σημαντικοί πρωταγωνιστές του Κρητικού Αγώνα: Μιχαήλ Κομνηνός Αφεντούλιεφ, Νικόλαος Οικονόμου, Βασίλειος Χάλης, Ανδρέας Φασούλης, Εμμανουήλ Τομπάζης, Φρειδερίκος Ράινεκ, Νικόλαος Ρενιέρης, Γεώργιος Καλλέργης, Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδη.

Η Επετηρίδα απεικονίζει τη διάρθρωση του Πανεπιστημίου, τη σύνθεση του προσωπικού όλων των κατηγοριών, την πολιτική του, τις σχολές και τα τμήματα καθώς και ένα σύνολο από εκπαιδευτικές, ερευνητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες που προσφέρει.