Το αρχείο της οικογένειας Λυκούδη αποτελείται από 5 φακέλους και περιλαμβάνει τα υποαρχεία του αντισυνταγματάρχη του Μηχανικού Πέτρου Στ. Λυκούδη, του νομικού και λογοτέχνη αδελφού του Εμμανουήλ Στ. Λυκούδη και του γιου του τελευταίου, αντιναυάρχου και ακαδημαϊκού Στυλιανού Εμμ. Λυκούδη. Μέρος του αρχείου (φωτογραφίες) έχει ψηφιοποιηθεί και έχει ενταχθεί στις Ψηφιοποιημένες Συλλογές του ΕΛΙΑ. Ο Πέτρος Λυκούδης (1843-1913) γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων το 1859 και κατατάχθηκε στο σώμα του Μηχανικού. Το 1869 στάλθηκε στη Γαλλία για εκπαίδευση και παρέστη στην πολιορκίας του Παρισιού κατά τον γαλλοπρωσικό πόλεμο. Το 1870 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1875 διορίστηκε καθηγητής Οχυρωματικής στη Σχολή Ευελπίδων. Συμμετείχε στην προέλαση του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλία το 1878, ενώ ένα χρόνο αργότερα έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις για τις εδαφικές παραχωρήσεις της Τουρκίας προς την Ελλάδα. Το 1880 στάλθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη στη συνδιάσκεψη του Βερολίνου ως στρατιωτικός σύμβουλος της ελληνικής αντιπροσωπείας. Το 1881 ο Πέτρος Λυκούδης ήταν μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη χάραξη των νέων συνόρων και εργάστηκε με τον άγγλο συνταγματάρχη Ardag για τη σύνταξη του χάρτη της νέας οροθετικής γραμμής. Στο διάστημα 1885-89 ασχολήθηκε με τη μελέτη της μόνιμης οχύρωσης της Αθήνας, του Πειραιά και του Ναυστάθμου. Το 1897 βρέθηκε στη θέση του επιτελάρχη στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, ενώ δύο χρόνια αργότερα ζήτησε να τεθεί σε διαθεσιμότητα. Το 1906, αποστρατεύθηκε με το βαθμό του υποστρατήγου. Ο Πέτρος Λυκούδης υπήρξε ο εφευρέτης ενός νέου συστήματος λειτουργίας του πυροβόλου όπλου, το λυόμενο πυροβόλο “κατά οριζοντίαν κατεύθυνσιν άνευ λύσεως της συνεχείας των αυλάκων”. Το σύστημά του αναγνωρίστηκε διεθνώς, ωστόσο από το ελληνικό κράτος τιμήθηκε μόνον μετά θάνατον, το 1924, με το μετάλλιο στρατιωτικής αξίας 1ης τάξεως. Ο Εμμανουήλ Λυκούδης (1849-1925), αδελφός του Πέτρου, γεννήθηκε και αυτός στο Ναύπλιο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1872. Το 1875 εισήλθε στο δικαστικό σώμα υπηρετώντας στην Ερμούπολη, στην Άμφισσα και, από το 1888, στο Εφετείο Αθηνών. Διατέλεσε νομικός σύμβουλος του κράτους (1896-1905) και της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος μέχρι το θάνατό του. Το διάστημα 1905-1917 δικηγορούσε διατηρώντας δικηγορικό γραφείο με τον Τηλέμαχο Κοντό. Αρθρογραφούσε συχνά σε εφημερίδες και περιοδικά και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με εκλογικά θέματα εκλογικά. Το 1890, ύστερα από πρόταση του Χ.Τρικούπη, συνέβαλε στην εκπόνηση του σερβικού εκλογικού συστήματος με βάση την ελληνική εκλογική νομοθεσία. Ο Λυκούδης ήταν και λογοτέχνης-πεζογράφος. Η λογοτεχνική του παραγωγή (διηγήματα, αναμνήσεις, ταξιδιωτικές εντυπώσεις κ.ά.) συγκεντρώθηκε και εκδόθηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Το 1923 του απονεμήθηκε το Εθνικόν Αριστείον των Γραμμάτων. Παντρεύτηκε την Δήμητρα Γ. Μπλατσή (1862-1922) με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά. Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου 1925. Ο Στυλιανός Λυκούδης (1878-1958), γιος του Εμμανουήλ, γεννήθηκε στην Ερμούπολη. Σε ηλικία 13 χρόνων μπήκε στη Ναυτική Σχολή Δοκίμων, της οποίας αργότερα υπήρξε καθηγητής. Προβιβάστηκε σε πλοίαρχο το 1920 και αποστρατεύθηκε με το βαθμό του αντιναυάρχου. Το 1911 τοποθετήθηκε στη Διεύθυνση Φάρων του Υπουργείου Ναυτικών και τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε διευθυντής της. Διακρίθηκε για την πρόταση φωτισμού του Ελλήσποντου, της Προποντίδας και του Βοσπόρου από τη Διεθνή Επιτροπή των Στενών, καθώς και για τη συμβολή του στη βελτίωση του φαρικού δικτύου της Ελλάδας. Το 1939 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή ιστορικών μελετών γύρω από θέματα γλωσσολογίας και ναυτικής ορολογίας. Ο Στυλιανός παντρεύτηκε το 1903 την Αγγελική Κ. Λουγγή και απέκτησε μαζί της μία κόρη. Πέθανε στην Αθήνα το 1958. Το κομμάτι του αρχείου της οικογένειας Λυκούδη που έχει περιέλθει στο ΕΛΙΑ με αγορά αποτελεί μέρος του αρχείου της οικογένειας. Μεγάλος αριθμός εγγράφων από το αρχείο του Πέτρου Λυκούδη δωρήθηκε το 1924 στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, άρα έχει αποκοπεί από το υπάρχον αρχείο στο ΕΛΙΑ. Το αρχείο του Πέτρου Λυκούδη περιλαμβάνει αρχειακό υλικό για την περίοδο 1859-1912. Βρίσκουμε έγγραφα που αναφέρονται κυρίως σε προσωπικά και υπηρεσιακά θέματα (1859-1899), την αλληλογραφία με τον πατέρα του (1868-1881) με πλούσιες αναφορές για την παραμονή του στην Γαλλία, την υπηρεσία του στη Διεύθυνση Μηχανικού Αιτωλοακαρνανίας και τις ενέργειες για την οροθέτηση των συνόρων. Το θέμα της χάραξης των νέων συνόρων καλύπτεται με διάφορα επίσημα έγγραφα, επιστολές, τηλεγραφήματα και προσωπικές σημειώσεις του Λυκούδη, ενώ η διοργάνωση του στρατού και ο ελληνοτουρκικός πόλεμος τεκμηριώνονται ελλιπώς με εκθέσεις, επιστολές, τηλεγραφήματα κ.ά. Το εναπομείναν υλικό, το σχετικό με το λυόμενο πυροβόλο (1878-1907), αντιπροσωπεύει το μισό περίπου υλικό, αποτελεί τον ένα από τους δύο φακέλους του αρχείου και περιλαμβάνει αλληλογραφία, εκθέσεις και σχέδια. Το αρχείο Πέτρου Λυκούδη καλύπτει τρεις φακέλους του αρχείου της οικογένειας Λυκούδη. Η δομή του είναι η εξής: Φάκελος 1 ΠΕΤΡΟΣ ΣΤ. ΛΥΚΟΥΔΗΣ (1859-1912). Έγγραφα 1-183 Υποφακ. 1.1 Στρατιωτική εκπαίδευση - Υπηρεσιακά (1859--1899) Υποφακ. 1.2 Οικογενειακή αλληλογραφία (1868-1881) Υποφακ. 1.3 Οροθέτηση συνόρων (1880-1882) Υποφακ. 1.4 Γαλλική στρατιωτική αποστολή (1885-1899) Υποφακ. 1.5 Ελληνοτουρκικός πόλεμος (1883-1899) Υποφακ. 1.6 Οργανισμός στρατιωτικών δυνάμεων (1899) Υποφακ. 1.7 Προσωπικά (1859-1912) Φάκελος 2 ΠΕΤΡΟΣ ΣΤ. ΛΥΚΟΥΔΗΣ - ΛΥΟΜΕΝΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟ (1878-1907). Έγγραφα 1-136 Υποφακ. 2.1 Αλληλογραφία (1878-1900) Υποφακ. 2.2 Αλληλογραφία (1902-1909) Υποφακ. 2.3 Υπόθεση κατασκευής λυόμενου πυροβόλου από την Vickers,Sons and Maxim (1902-1903) Υποφακ. 2.4 Πρόταση κατασκευής πυροβόλου Schneider-Canet, Lycoudis (1904) Υποφακ. 2.5 Κατασκευή πυροβόλου από το ελληνικό κράτος (1904) Υποφακ. 2.6 Διαφορές πυροβόλων Δαγκλή και Λυκούδη (1904-1907) Υποφακ. 2.7 Λυόμενο πυροβόλο συστήματος Λυκούδη-Krupp (1905-1906) Υποφακ. 2.8 Σχέδια πυροβόλου Υποφακ. 2.9 Ποικίλα (1893-1904) Φάκελος 3 ΠΕΤΡΟΣ ΣΤ. ΛΥΚΟΥΔΗΣ -ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ Το αρχείο του Εμμανουήλ Λυκούδη καλύπτει κυρίως την περίοδο 1865-1926 και περιέχει περιορισμένο αριθμό τεκμηρίων που αναφέρονται στη νομική και λογοτεχνική του ιδιότητα. Περιλαμβάνει εκτενή αλληλογραφία κυρίως με τον πρόεδρο της Ι.Ε.Ε.Ε. σχετικά με τη δωρεά οικογενειακών κειμηλίων και εγγράφων που φωτίζει τον εντοπισμό των τεκμηρίων. Το αρχείο Εμμανουήλ Λυκούδη καλύπτει έναν φάκελο του αρχείου. Η δομή του είναι η εξής: Φάκελος 4 ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤ. ΛΥΚΟΥΔΗΣ (1811-1926). Έγγραφα 1-289 Υποφακ.4.1 Λογοτεχνικό έργο (1865-1926) Υποφακ. 4.2 Οικογενειακά -Δωρεές κειμηλίων και τεκμηρίων (1811-1925) Υποφακ. 4.3 Μέλος συλλόγων και εταιρειών (1873-1884) Υποφακ. 4.4 Αλληλογραφία (1866-1924) Υποφακ. 4.5 Νομικός σύμβουλος Δημοσίου και Εθνικής Τράπεζας (1901-1923) Υποφακ. 4.6 Δικηγορικές υποθέσεις - Δικηγορικόν γραφείον Εμμ.Λυκούδη και Τηλέμαχου Γ.Κόντου (1897-1923) Το αρχείο του Στυλιανού Εμμ. Λυκούδη καλύπτει έναν φάκελο του αρχείου. Εκτείνεται στην περίοδο 1903-1954 και αποτελείται από προσωπική και οικογενειακή αλληλογραφία. Η δομή του είναι η εξής: Φάκελος 5 ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΕΜΜ. ΛΥΚΟΥΔΗΣ (1903-1954). Έγγραφα 1-135 Υποφακ. 5.1 Αλληλογραφία (1903-1954) Υποφακ. 5.2 Οικογενειακή αλληλογραφία (1903-1938) Υποφακ. 5.3 Ακαδημία Αθηνών (1938-1939) Υποφακ. 5.4 Προσωπικά (1903-1958) Υποφακ. 5.5 Ποικίλα

Ο Γεώργιος Α. Μακκάς (1818-1909) γεννήθηκε στη Χίο και σπούδασε ιατρική στο Μόναχο, στη Λειψία, στο Παρίσι και τη Βιέννη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εξάσκησε το επάγγελμά του στη Σύρο (1840-1848) και κατόπιν διορίστηκε καθηγητής στην Αθήνα. Διετέλεσε αρχίατρος του Βασιλιά Γεωργίου, ιδρυτικό μέλος του «Ευαγγελισμού» και πρόεδρος του Δ.Σ. του Δρομοκαϊτείου. Παντρεύτηκε την Μαριγώ (Μαρία) Ταρποχτζή, με την οποία απέκτησε μαζί της 10 παιδιά. Ο Νικόλαος Γ. Μακκάς (1847-1935), γιος του Γεωργίου Μακκά, ήταν ιατρός. Γεννήθηκε στη Σύρο και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Βιέννη (1870). Διετέλεσε τακτικός καθηγητής της φαρμακολογίας, της ειδικής νοσολογίας και της παθολογικής κλινικής (1893-1917). Ήταν ένας από τους διευθυντές και ιδρυτές του περιοδικού "Γαληνός". Παντρεύτηκε την Αργυρώ Ροδοκανάκη το 1876 και απέκτησαν τρία παιδιά. Ο Γεώργιος Ν. Μακκάς (1877-1946), γιος του Νικολάου, ήταν παιδίατρος με σπουδές στη Βιέννη, στο Παρίσι και το Βερολίνο. Το 1929 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1935 απολύθηκε για πολιτικούς λόγους (δικτατορία Κονδύλη) και το 1936 επανήλθε στο Πανεπιστήμιο. Παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Νικολαΐδου και απέκτησαν δύο κόρες. Ο Νικόλαος Κ. Μακκάς (1875-1950), πρώτος εξάδελφος του Γεωργίου, ήταν ναύαρχος. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στη συνέχεια ανέλαβε διοικητικές θέσεις, μεταξύ των οποίων και την αρχηγία του στόλου. Παντρεύτηκε την Ελένη Ζλατάνου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Το αρχείο περιέχει οικογενειακή αλληλογραφία του ωΑθανασίου Γ. Μακκά, του Γεωργίου και της Μαρίας Μακκά (το γένος Ταρποχτζή), διάφορα οικονομικά έγγραφα του Γεωργίου Μακκά, υπηρεσιακά και προσωπικά έγγραφα του ναυάρχου Νικόλαου Κ. Μακκά, καθώς και οικονομικά έγγραφα και σημειώσεις από διάφορες εκδρομές του στην Ελλάδα με αυτοκίνητο. Περιέχει επίσης ένα φάκελο με οικογενειακή αλληλογραφία της Ελένης Μακκά και 6 βιβλία αντιγραφής εμπορικής αλληλογραφίας της επιχείρησης του Γρηγορίου Ζλατάνου (1900-1914) στο Manchester. Η δομή του αρχείου είναι η εξής: Κουτί 1: Αθανάσιος Μακκάς Φάκελος 1: Αθανάσιος Μακκάς (1842-1861) Γεώργιος και Μαριγώ (Μαρία) Μακκά Φάκελος 2: Αλληλογραφία (1841-1887) Φάκελος 3: Διάφορα οικογενειακά (1818-1858) Φάκελος 4: Διάφορα οικονομικά (1869-1891) Κουτί 2: Νικόλαος Κ. Μακκάς Φάκελος 5 : Νικόλαος Κ. Μακκάς (1903-1948) Κουτί 3: Ελένη Μακκά και παιδιά Φάκελος 6: Ελένη Μακκά και παιδιά (1893-1950) Κουτί 4-5: Γρηγόριος Ζλατάνο Φάκελοι 7-8: εμπορική αλληλογραφία της επιχείρησης G. Zlatano Ltd, Manchester (1900-1914) Προϋπήρχε μία καταγραφή του αρχείου από άγνωστο συντάκτη. Το υλικό αναταξινομήθηκε σύμφωνα με τα πρόσωπα της οικογένειας και στη συνέχεια η αλληλογραφία σύμφωνα με τον παραλήπτη. Στο Φωτογραφικό Αρχείο έχει ενταχθεί με κωδικό 04.16 ένας μεγάλος αριθμός φωτογραφιών που περιλαμβάνουν μέλη της οικογένειας, φωτογραφίες από τις εκδρομές καθώς και διάφορα πλοία. Οι ψηφιοποιημένες φωτογραφίες έχουν ενταχθεί στις Ψηφιοποιημένες Συλλογές του ΕΛΙΑ.

Ο ζακυνθινός λόγιος Αντώνιος Μάτεσης, δηµιουργός του θεµελιώδους για το νεοελληνικό θέατρο δράµατος "Ο βασιλικός" (1829-1830), ήταν γιος του ∆ηµητρίου Μάτεση και της Βεατρίκης Τερτσέτη. Γεννήθηκε το 1794 στη Ζάκυνθο και πέθανε το 1875 στην Ερµούπολη της Σύρου. Από την πλευρά της µητέρας του, ήταν εξάδελφος του Γεωργίου Τερτσέτη (1800-1874). Ο δικαστικός Σπυρίδων Α. Μάτεσης (1835-1919) ήταν γιος του Αντωνίου Μάτεση και της Κιάρας Β. Μανούσου. Ο δικηγόρος Αντώνιος Σπ. Μάτεσης ήταν γιος του Σπυρίδωνος Α. Μάτεση και της Ευτέρπης Παΐτα. Η συλλογή περιέχει αλληλογραφία, χειρόγραφα κείµενα, νοταριακά και δικηγορικά έγγραφα. Δομή περιεχομένου: Φάκελος 1 ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ, ΚΕΙΜΕΝΑ, ΝΟΜΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ (1685-1945) 1.1 Αλληλογραφία (1857-1874) – Σπυρίδων Α. Μάτεσης προς τον πατέρα του Αντώνιο Μάτεση στη Ζάκυνθο (1857-1874). – Αντώνιος Μάτεσης προς τον γιο του Σπυρίδωνα Α. Μάτεση στη Σύρο – Γεώργιος Τερτσέτης προς τον εξάδελφό του Αντώνιο Μάτεση στη Ζάκυνθο (1861-1872). – Γεώργιος Τερτσέτης προς τον ανιψιό του Σπυρίδωνα Α. Μάτεση. 1.2 Χειρόγραφα κείµενα (1810-1841, χ.χ.) – «Conferendosi / La laurea Dottorale in medicina / Nella R. Università di Pavia / al Signor / Dionisio Litoxoo / da Zacinto / Elegia Eroica». Χφο, 3 σ. Στο τέλος του χφου: «Angelo Melissinò Cefaleno {“non è suo”} / Pavia […] 1810». – «Celebrandosi in Zante il glorioso anniversario / della Nascita / Di sua Maestà / Georgio III / Rè d’Inghilterra / […] / Sonetto anno 1812». Χφο, 1 σ. Στο τέλος του χφου: «In segno di profonda venerazione / Pier-Andrea Mercati». – «Considerazioni sui dispacci dell’ Onore / volissimo Ministro / delle Colonie di Sua Maestà Brittanica / Lord John Russell / in data / 21 Decembre 1839, 4 Giugno 1840 e 30 Novembre 1840 diretti / a / S. E. il Lord Alto / Comissionario / delle / Isole Ionie. Da un Ionio / Gennajo 1841». Χφο, 30 σ. – «Τω Ούγω Φοσκόλω». Χφο Αντωνίου Μάτεση (;), 17 σ., χ.χ. – «Μούσα και Νέα». Χφο, 1 σ., χ.χ. – «Η απολογία του Σοκράτη». Χφο, 13 σ., χ.χ. 1.3 Νοταριακά έγγραφα κ.ά. (1685, 1769, 1867) – ∆ύο νοταριακά έγγραφα για κτηµατικές υποθέσεις της οικογένειας Μάτεση (1685, 1769). – ∆ύο αποδείξεις καταβολής συνδροµής στο όνοµα του Αντωνίου Μάτεση («Αναγνωστήριον “Η Πρόοδος”», 1.1.1867, «Λέσχη “Ο Ζάκυνθος”», 1.2.1867). 1.4 Αντώνιος Σπ. Μάτεσης (1870-1945) – Επιστολές Σπυρίδωνος Α. Μάτεση και Ευτέρπης Παΐτα προς τον γιο τους Αντώνιο Σπ. Μάτεση. Μαζί, χφο κατάστιχο («Λογ/σµός Σ. Μάτεσι – Έτος 1914), 1 σ. – ∆ικηγορική υπόθεση Αντωνίου Σπ. Μάτεση: Φωκίων Σβορώνος κατά Ευσταθίου Γιαννόπουλου και ∆ιονυσίου Α. Σβορώνου (έγγραφα των ετών 1870-1911). – ∆ικηγορική υπόθεση Αντωνίου Σπ. Μάτεση: Ειρήνη Γ. Πιπιλή και Ιουλία Χρ. Ανδρίκου κατά Παν. Μαυρήλα και Ιωάννου Ριζόπουλου (έγγραφα των ετών 1923-1945).

Το αρχείο της οικογένειας αποτελείται από έγγραφα που αφορούν κυρίως τα εξής μέλη της: Πέτρο Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, Κυριακούλη Πέτρου Μαυρομιχάλη, Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, Πέτρο Μαυρομιχάλη, Δημήτριο Ιωάννου Ράλλη. Περιορισμένο υλικό υπάρχει και για άλλα μέλη της οικογένειας. Η οικογένεια Μαυρομιχάλη ήταν μία από τις παλαιότερες και ισχυρότερες στη Μάνη με μέλη πολιτικούς και στρατιωτικούς και με σημαντική δράση στα χρόνια της Επανάστασης. Στο αρχείο υπάρχουν έγγραφα που αναφέρονται σε μέλη μεταγενέστερων γενεών. - Ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, γιός του Κυριακούλη, ακολούθησε το στρατιωτικό επάγγελμα. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1843. Τα επόμενα χρόνια (1844-1847) κλήθηκε να καταστείλει διάφορες στάσεις στην περιοχή της Λακωνίας. Από το 1847 εκλεγόταν βουλευτής Οιτύλου. - Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης (Αθήνα 1850 - 1916) ήταν γιος του Πέτρου. Πρωτοεκλέχτηκε βουλευτής Οιτύλου το 1879. Υπουργός Εσωτερικών (1895-1897, 1902-1903, 1905), Στρατιωτικών (1904-1905), μετά τη δολοφονία του Δεληγιάννη έγινε αρχηγός του “Εθνικού Κόμματος” και ύστερα από την επανάσταση στο Γουδί ορκίστηκε πρωθυπουργός (Αύγουστος 1909). Παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1910. - Ο Πέτρος Κυριακούλη Μαυρομιχάλης υπήρξε πολιτικός και το 1946 ήταν υπουργός Στρατιωτικών. - Υλικό υπάρχει και για άλλα πρόσωπα όπως για: τον Πετρόμπεη και Λεωνίδα Μαυρομιχάλη, την Λίνα Μαυρομιχάλη (σύζυγο του πρωθυπουργού Κυριακούλη), τον Πέτρο Αντωνίου Μαυρομιχάλη (βουλευτή), την Ασπασία Μαυρομιχάλη (σύζυγο Ιωάννου Ράλλη, πρωθυπουργού επί Κατοχής) και τον γιο τους Δημήτριο Ιωάννου Ράλλη. Περιεχόμενο: - Πέτρος Κυριακούλη Μαυρομιχάλης: στρατιωτικές διαταγές, προσκλήσεις από τοπικές αρχές της Λακωνίας και της Εύβοιας για καταστολή κινημάτων και επιβολή της τάξης, έγγραφα που αφορούν την πολιτική του σταδιοδρομία. Επίσης επιστολές του Παναγιώτη Σούτσου (1843 - 1850). - Κυριακούλης Πέτρου Μαυρομιχάλης: αναφορές προς τον πρωθυπουργό Κυριακούλη Μαυρομιχάλη τον Σεπτέμβριο του 1909 από τις ελληνικές πρεσβείες στη Βουλγαρία και την Κωνσταντινούπολη, τα γενικά προξενεία Θεσσαλονίκης, Σαράντα Εκκλησιών, Σκοπίων, και αλληλογραφία (1895 - 1909). Πέτρος Κυριακούλη Μαυρομιχάλης: τηλεγραφήματα, καταστάσεις, επιστολές και αιτήσεις προσλήψεων κυρίως την εποχή που ήταν υπουργός Στρατιωτικών (1926 - 1946). - Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης: αλληλογραφία στα γαλλικά κυρίως με τον Pierre Ranc (1935-1940). - Δημήτριος Ιωάννου Ράλλης: ποικίλο υλικό, κυρίως έγγραφα που αφορούν την Ελληνική Εταιρία Φωταερίου, της οποίας ήταν δικηγόρος, και αλληλογραφία με τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη (1967-1969). Το ημερολόγιο της Ασπασίας Μαυρομιχάλη-Ράλλη που βρίσκεται στο αρχείο έχει δημοσιευθεί στο: Ημερολόγια και Γράμματα από το Μέτωπο. Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913. Εισαγωγή-Επιμέλεια Λύντια Τρίχα. Ε.Λ.Ι.Α., Αθήνα, 1993.

Ο Κωνσταντίνος Μελάς (1874-1953) γεννήθηκε στη Μασσαλία. Ήταν γιος του πολιτικού Μιχαήλ Μελά και αδελφός του μακεδονομάχου Παύλου Μελά και του Γεωργίου Μελά, ιδιαίτερου γραμματέα του βασιλιά Κωνσταντίνου. Έγινε αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού. Συμμετείχε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 καθώς και στους Βαλκανικούς Πολέμους. Ήταν ανθυποπλοίαρχος του πολεμικού πλοίου «Μιαούλης» στις αρχές του 20ού αιώνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχτηκε βουλευτής Ιωαννίνων με το Κόμμα των Φιλελευθέρων το 1915 και το 1920. Ο Γεώργιος Μελάς γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1866 όπου μεγάλωσε και σπούδασε νομικά. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους ως έφεδρος επίλαρχος. Διετέλεσε ιδιαίτερος γραμματέας του βασιλιά Κωνσταντίνου, θέση από την οποία παραιτήθηκε όταν διαφώνησε με την πολιτική της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Έγραψε στα γαλλικά βιβλίο με τίτλο "Ο Κωνσταντίνος", το οποίο μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Λ. Μακκά [Γ. Μελά, "O Kωνσταντίνος: αναμνήσεις του πρώην γραμματέως του", 1η έκδοση, Εκ των Τυπογραφείων της Εσπερίας, 1920, επανέκδοση University Studio Press, 2000]. Ο Μιχαήλ Μελάς ήταν γιος του Κωνσταντίνου Μελά. Γεννήθηκε το 1902 στην Αθήνα και υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδας στο εξωτερικό. Το αρχείο είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες: α) Υπο-αρχείο Γεωργίου Μελά, β) Υπό-αρχείο Κωνσταντίνου και Μιχαήλ Μελά και γ) Κατάλοιπα του Αλέξανδρου Καραπάνου ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΛΑΣ Υποφάκελος 1.1 Επιστολές, τηλεγραφήματα και άλλα έγγραφα (1914-1915) Υποφάκελος 1.2 Φύλλα εφημερίδας Προσωρινής Κυβέρνησης Θεσσαλονίκης (1916) Υποφάκελος 1.3 Ημερολόγια, τετράδια, φυλλάδια (1897-1927) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΛΑΣ Κωνσταντίνος Μελάς: Ημερολόγιο του πλοίου «Μιαούλης» Μιχαήλ Μελάς: Δελτίο εγγραφής στην Ελληνική Περιηγητική Λέσχη (1950) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΡΑΠΑΝΟΣ Δελτίο ταυτότητας βουλευτή (1928), διπλωματικό διαβατήριο (1930). Από τις 18 επιστολές που έχουν μεταγραφεί στο τετράδιο με αλληλογραφία μεταξύ Βενιζέλου και βασιλιά Κωνσταντίνου (1914-1915), οι δύο βρίσκονται στο αρχείο Στρέιτ (Ε.Λ.Ι.Α.), ενώ άλλες επτά βρίσκονται στο τμήμα του Γεωργίου Μελά που είχε δωρηθεί από τον Νίκο Ρωκ-Μελά το 1998. Το φωτογραφικό υλικό (Φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στον Μιχαήλ Μελά, Γενικό Πρόξενο στην Κωνσταντινούπολη το 1950, με φωτογραφίες εξωτερικές και εσωτερικές του ιατρείου της Ορθοδόξου Κοινότητος Κωνσταντινούπολης· μία δερμάτινη κασετίνα με φωτογραφίες της οικογένειας Καραπάνου και 4 αντίγραφα φωτογραφιών) εντάχθηκε στο Φωτογραφικό Αρχείο του ΕΛΙΑ.

Στοιχεία για τα πρόσωπα: Νικόλαος Δ. Μελετόπουλος (1814-1878). Παντρεύτηκε την Μαριάννα Μπόνη. Από τους πρώτους οικιστές και σημαντικός οικονομικός παράγων του Πειραιά. Το 1844 ίδρυσε την πρώτη τράπεζα, το 1865 την ιδιωτική Σχολή Απόρων Παίδων Ν. Μελετόπουλου και το 1869 δώρισε οικόπεδο στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο για την ανέγερση Ναυτικού Ασύλου. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος (1852-1866) πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (1855-1858, 1874-1878), μέλος του Αδελφάτου Τζανείου Δημοτικού Νοσοκομείου. Τα παιδιά τους: 1) Δημήτριος (1842-1920) σύζυγος Ιουλίας Μοράρη, γιος Νικόλαος Δ. Μελετόπουλος (1898- ;). 2) Αικατερίνη (1843-1844) 3) Αναστάσιος (1845-1882) σύζυγος Ελένης (;) παιδιά τους Νικόλαος και Στέφανος 4) Πολυξένη (1846- ;) σύζυγος Κωνστ. Βερσή 5) Ιωάννης ή Μπατίκος (1848-1894) 6) Ελένη (1850-1871) σύζυγος Χ. Σταμόπουλου 7) Ελισάβετ (1853- ;) σύζυγος Αλ. Ρετσίνα 8) Αλέξανδρος (1855- 1927) σύζυγος Μαρίας Καμπάνη. Σπούδασε αρχαιολογία και νομισματική στο Παρίσι και ανέπτυξε έντονη επιστημονική, κοινωνική και πολιτική δράση. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος (1883-1887, 1912- 1914), πολιτικός σύμβουλος του δημάρχου Θ. Ρετσίνα (1889-1895) και δημιούργησε συλλογή αρχαίων νομισμάτων και επιγραφών, τμήμα της οποίας δώρισε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά. Ο γιος του Ιωάννης Μελετόπουλος (1903-1980) εργάστηκε ως δικηγόρος και ανέπτυξε κοινωνική και συγγραφική δραστηριότητα. 9) Θεόδωρος (1856- ;) 10) Ολυμπία (1859- ;) σύζυγος Δ. Σούτζου 11) Σωτήριος και Γεώργιος Περιεχόμενο 1.1 Διάφορα ιδιωτικά συμφωνητικά της οικογένειας Μελετόπουλου (Ν.Μελετόπουλου Υιοί) και επιστολές σχετικές με την από κοινού κυριότητα και διαχείριση της κινητής και ακίνητης περιουσίας, κοινών οφειλών και κερδών, κληρονομικών θεμάτων (1877-1892). Υαλουργείο Μελετόπουλου (απογραφή υλικών, 1878-1879) Κληρονόμοι Αναστασίου Ν. Μελετόπουλου (1875-1888) 1.2 Πώληση (εξ αδιαιρέτου) κτημάτων αδελφών Μελετόπουλου και Εμ. Σελά (1905-1914) 1.3 Δημήτριος Ν. Μελετόπουλος: ιστορικό οικογένειας Μελετοπούλου, οικογενειακή αλληλογραφία με τη σύζυγό του Ιουλία, το γένος Μοράρη, την Ελένη χήρα του αδελφού του Αναστασίου και τα ανήψια του, διάφορα οικονομικά, λογαριασμοί (1884-1920). 1.4 Ιουλία Δ. Μελετοπούλου: οικογενειακή αλληλογραφία με τον μετέπειτα σύζυγο της και αδελφές της, αποδείξεις χρηματικών καταβολών και προσφοράς κοσμημάτων Δημητρίου προς Ιουλία, αναγγελία μνημόσυνου της (1884-1918). 1.5 Αλέξανδρος Ν. Μελετόπουλος και Μαρία Λ. Καμπάνη: προσωπική αλληλογραφία προ γάμου (1884-1885). 1.6 Νικόλαος Δημ. Μελετόπουλος: διάφορα πιστοποιητικά, διαθήκη, τραπεζικοί λογαριασμοί κλπ. (1898-1943). Πολλές επιστολές του Δημητρίου και της Ιουλίας Μελετοπούλου είναι γραμμένες στα ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες.

Το μεγαλύτερο μέρος του αρχειακού υλικού ανήκει στον Αλέξανδρο Μερκάτη, αυλάρχη του βασιλιά Κωνσταντίνου, και αφορά κυρίως αλληλογραφία του βασιλιά Κωνσταντίνου και του Αλέξανδρου Μερκάτη κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού και της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Το αρχείο περιέχει επίσης: υπηρεσιακή αλληλογραφία και άλλα της Επιτροπής Ανακτόρων που συγκροτήθηκε μετά την έξωση του Όθωνα (1862-1863), συμβάσεις, σχέδια, πρωτόκολλα του εθνικού δανείου επί κυβερνήσεως Χ. Τρικούπη (1893-1894), προσωπικά του Α. Μερκάτη και άλλων μελών της οικογένειας Μερκάτη, γενεαλογικά δέντρα, κ.ά. Περιλαμβάνεται επίσης μία μελέτη του Αλέξανδρου Μερκάτη με γενεαλογικά στοιχεία, πληροφορίες και σχέδια οικοσήμων που αφορούν τις οικογένειες ευγενών της Ζακύνθου. Περιεχόμενο ΕΝΟΤΗΤΑ Ι: ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ, ΕΘΝΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Φάκελος 1 Επιτροπή Ανακτόρων (1862-1864) Υποφάκελος 1.1 Αναφορά Δ. Τριγγέτα των πεπραγμένων της Επιτροπής (Οκτώβριος 1862-Ιούλιος 1863), φύλλο εφημερίδας "Η Εθνοσυνέλευσις" (Νοέμβριος 1862) Υποφάκελος 1.2 Αλληλογραφία, διαταγές, αιτήσεις, κ.ά. της Επιτροπής Ανακτόρων (1862-1864) Υποφάκελος 1.3 Αλληλογραφία, πρακτικά συνεδριάσεων, πρωτόκολλα παράδοσης, κ.ά. (1862-1964) Υποφάκελος 1.4 Ιπποστάσιο, Τελετάρχης Φάκελος 2 Δάνειο της Ελλάδας (1893-1894) Φάκελος 3 Διάδοχος Κωνσταντίνος (1888-1912) ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΙ: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ, ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ Φάκελος 4 Εθνικός Διχασμός - Αλληλογραφία Βασιλιά Κωνσταντίνου (1913-1917) Υποφάκελος 4.1 Επιστολές και τηλεγραφήματα προς Κωνσταντίνο Α΄(1913-1917 Υποφάκελος 4.2 Επιστολές και τηλεγραφήματα πρεσβευτών προς Κωνσταντίνο Α΄(1913-1917) Υποφάκελος 4.3 Αλληλογραφία Ε. Βενιζέλου με Κωνσταντίνο Α΄(1914-1915) Υποφάκελος 4.4 Σχέδια επιστολών και τηλεγραφημάτων Κωνσταντίνου Α΄ προς πρεσβείες και πρίγκιπες Γεώργιο, Νικόλαο, Ανδρέα (1914-1916) Υποφάκελος 4.5 Αλληλογραφία με βασιλείς και αυτοκράτορες (1916-1917) Φάκελος 5 Εθνικός Διχασμός - Αυλάρχης Αλέξανδρος Μερκάτης (1912-1917) Υποφάκελος 5.1 Αλληλογραφία Αλ. Μερκάτη (1912-1917) Υποφάκελος 5.2 Βασιλικό αυλαρχείο (1914-1917) Υποφάκελος 5.3 Αλληλογραφία τρίτων (1913-1917) Φάκελος 6 Εθνικός Διχασμός - Εκθέσεις, αναφορές, μαρτυρίες, κ.ά. (1914-1917) Φάκελος 7 Ασθένεια και θάνατος Κωνσταντίνου Α΄ (1914-1923) Φάκελος 8 Μικρασιατική εκστρατεία-Καταστροφή (1918-1923) Υποφάκελος 8.1 Αλληλογραφία (1918-1923) Υποφάκελος 8.2 Μυστική πληροφόρηση (1921-1922) Υποφάκελος 8.3 Σημειώματα, εκθέσεις, μελέτες, υπομνήματα, κ.ά (1919-1923) Φάκελος 9 Ποικίλα (1893-1946) ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΙΙ: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΡΚΑΤΗ Φάκελος 10 Αλέξανδρος Μερκάτης (1906-1946) Φάκελος 11 Άλλα μέλη της οικογενείας (1845-1968) Φάκελος 12 Γενεαλογικά δέντρα, ιστορία της οικογένειας, κ.ά. Υποφάκελος 12.1 Γενεαλογικά δέντρα Υποφάκελος 12.2 Ιστορία της οικογένειας Υποφάκελος 12.3 Έγγραφα ενετικών αρχών σχετικά με μέλη της οικογένειας Μερκάτη (1731-1768) Υποφάκελος 12.4 Κτήμα Μερκάτη («Νικλιώτη») Φάκελος 13 Ιστορία και οικόσημα ζακυνθινών οικογενειών Φάκελος 14 Ποικίλα (1787-1941) Υποφάκελος 14.1 Αλληλογραφία τρίτων, δημοσιεύματα, κ.ά.

Διάφορα έγγραφα που αφορούν στην οικογένεια Μεταξά από την Κεφαλλονιά: 1. Αντίγραφο πράξεως βαπτίσεως Σπυρίδωνος, υιού Ιωάννου-Βαπτιστού Μεταξά (6 Αυγούστου 1766), 2. Δίπλωμα, δι' ού ο κόμης Μαρίνος Πινιατώρος διορίζεται μέλος της Ακαδημίας των Αρκάδων, 3. Όμιον (12 Μαρτίου 1794), 4. Αντίγραφο πράξεως βαπτίσεως Γεωργίου, ιού Σπυρίδωνος Μεταξά Μπατιστάτου (17 Απριλίου 1809), 5. Δίπλωμα του Πανεπιστημίου της Βονωνίας απονεμηθέν εις τον Ιωάννη-Βαπτιστή Μεταξά (7 Ιουνίου 1830), 6. Διάταγμα, δι' ού ο Γεώργιος Μεταξάς διορίζεται "τιμητικός λοχαγός" του τακτικού ιππικού (30 Δεκεμβρίου 1831), 7. Ληξιαρχική πράξη γεννήσεως Παναγή, υιού του κόμητος Γεωργίου-Σπυρίδωνος Μεταξά (12/24 Σεπτεμβρίου 1835), 8. Πράξη καραχωρήσεως της ανωτέρω ληξιαρχικής πράξης, 9. Ληξιαρχική πράξη γεννήσεως Σπυρίδωνος-Όθωνος-Κοσμά, υιού του κόμητος Γεώργιου Σπυρίδωνος Μεταξά Αντζουλακάτου (Λονδίνο, 2/14 Οκτωβρίου 1836), 10. Πιστοποιητικό εγγραφής στο Δημοτολόγιο Αθηνών του Γεώργιου Σ. Μεταξά (12 Αυγούστου 1838), 11. Έγγραφο του Αρχηγού της Βασιλικής Χωροφυλακής προς άπαντας του σταθμάρχας, "όπως χορηγήσωσι πάσαν συνδρομήν και αναγκαίαν συνοδεία" εις τον λοχαγόν της τιμής Γ. Μεταξά, μεταβαίνοντα εις τας Ιονίους νήσους (19 Σεπτεμβρίου 1838), 12. Έγγραφο του Γραμματέως της Γερουσίας, δι' ού διαβιβάζεται Διάταγμα αναγνωρίσεως του τίτλου του κόμητος εις τον Γεώργιον Μεταξάν (Κέρκυρα, 11 Φεβρουαρίου 1841), 13. Κοινοποίηση Διατάγματος, δι' ού ο Γεώργιος Μεταξάς διορίζεται ταγματάρχης ακόλουθος του στρατού (29 Μαρτίου 1846), 14. Διαβατήριο Γεώργιου Σ. Μεταξά (3/15 Μαΐου 1849), 15. Δίπλωμα επί περγαμηνής Αλεξάνδρου του Α' di Gonzaga, δουκός της Μαντούης, του Μομφεράτου, κλπ, δι' ού απονέμεται εις τον μοίραρχο Γεώργιο Σπ. Μεταξά Αντζουλάτο ο τίτλος του Commendatore του Τάγματος: Ordine della Rendenzione (12 Νοεμβρίου 1850), 16. Δίπλωμα επί χάρτου του αυτού, δι' ού απονέμεται εις τον κόμητα Γεώργιον Σπ. Μεταξά Αντζουλάτο ο τίτλος του ιππότου "dell' Ordino del Merito du Devouement" (22 Φεβρουαρίου 185), 17. Έγγραφο δι' ού αναγγέλλεται εις τον Γεώργιο Μεταξά η απονομή του τίτλου του ιππότου του Τάγματος du Devouement (18 Σεπτεμβρίου 1851), 18. Δίπλωμα απονομής του τίτλου του ιππότου "del' Ordino du Lion de Holstein" εις τον κόμητα Γεώργιο Σπ. Μεταξά, Αντζουλάτο (31 Δεκεμβρίου 1851), 19. Δίπλωμα απονομής του τίτλου του ιππότου του Τάγματος των τεσσάρων Αυτοκρατόρων της Γερμανίας (Ordre des quatre Empereurs d' Allemagne) εις τον Γεώργιον Σ. Μεταξάν Αντζουλάτον (12 Νοεμβρίου 1855), 20. Πιστοποιητικό υπογραφόμενο υπό Χατζηχρίστου, Ράγγου και Κολιοπούλου Πλαπούτα και εμφαίνον ότι ο Γ. Μεταξάς Αγγελάτος διεκρίθη κατά την Επανάσταση (αντίγραφο, αχρονολόγητο).

Διατριβή, αποσπάσματα και έγγραφα αφορώντα στη δράση της οικογένειας Μήτσα (Ιστορικά πρόσωπα οικογένειας Μήτσα: α. Στρατηγός: Ιωάννης Μήτσας Στρατηγός: Σταμάτης Μήτσας β. Συνταγματάρχης Αντώνης Μήτσας"

Φάκελος οικογένειας Μητσόπουλου.