Το πρόγραμμα αυτό προέκυψε από την ανάγκη να ερευνηθεί ο βαθμός της διασποράς των προσφύγων από την ίδια οικιστική ενότητα ή εκκλησιαστική επαρχία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Οι πληροφορίες για τη γεωγραφία της εγκατάστασης στην Ελλάδα των ελληνορθόδοξων προσφύγων από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και τον Καύκασο αντλήθηκαν από το «Βιβλίο Εκκλησιαστικών Επαρχιών και Εκτιμητικών Επιτροπών» που βρίσκεται στο αρχείο των Εκτιμητικών Επιτροπών του Υπουργείου Γεωργίας και είναι κατατεθειμένο στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Πρόκειται για ένα συγκεντρωτικό κατάλογο όλων των επαρχιών με το όνομα της κοινότητας στο τόπο προέλευσης, την έδρα επιτροπής, τον αριθμό των δηλώσεων που υποβλήθηκαν και το ποσό της αποζημίωσης. Για το θέμα των ποσοτικών στοιχείων που εμφανίζονται, δηλαδή του αριθμού των δηλώσεων είναι απαραίτητη μία διευκρίνηση. Δεν παρουσιάζουν τη δημογραφική κατάσταση των κοινοτήτων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης για την οποία ο ιστορικός θα πρέπει να ανατρέξει σε άλλες πηγές. Έχουμε μόνο τάξεις μεγέθους του προσφυγικού πληθυσμού στην Ελλάδα και την αποτύπωση μιας κατάστασης, αυτής του 1926, χρόνο κατά τον οποίο η εγκατάσταση των προσφύγων είχε σε αρκετά μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί. Από την επεξεργασία των ποσοτικών στοιχείων της πηγής προέκυψαν τα εξής: τη μεγαλύτερη διασπορά παρουσιάζουν οι πρόσφυγες από τις εκκλησιαστικές επαρχίες Δέρκων, Ηρακλείας και Ραιδεστού, Θεοδοσιουπόλεως, Ικονίου, Κολωνίας, Μετρών, Νικαίας, Νικομηδείας, Προικοννήσου, Ροδοπόλεως, Συληβρίας, και Χαλδείας και Κερασούντος. Από τις υπόλοιπες επαρχίες, το 1926, ένα μεγάλο ποσοστό προσφύγων προερχόμενων από την ίδια εκκλησιαστική επαρχία, από 75% έως 95% ήταν εγκαταστημένοι σε τρεις επαρχίες.
