Ο Βαβαγιάννης ήταν μαθητής και βοηθός του συνθέτη και διευθυντή ορχήστρας Δημήτρη Μητρόπουλου, πριν γίνει Διευθυντής Ορχήστρας και Γενικός Διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Το αρχείο περιλαμβάνει φωτογραφίες από την επαγγελματική ζωή του από το 1925 έως το 1988, έγγραφα από τις εμφανίσεις του σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συμβόλαια, προγράμματα συναυλιών, αποκόμματα εφημερίδων, κριτικές, τιμητικές διακρίσεις και αλληλογραφία. Υπάρχουν επίσης παρτιτούρες, βιβλία και περιοδικά με αναφορές στον Βαβαγιάννη και τον Μητρόπουλο.

Τμήμα αρχείου Θεόδωρου Γ. Ορφανίδου, καθηγητή της Βοτανικής και ποιητή, περιέχον αλληλογραφία και κατάλοιπα ως εξής: α. Επιστολές των ετών 1845-1912, β. Γεωπονικά: 1. Τεύχη περιέχοντα σημειώσεις διά μαθήματα γεωπονίας, 2. Τεύχος υπό τον τίτλο "Ζωολογίας-Τρίτον", 3. Έντυπο μονόφυλλο υπό τον τίτλο ¨Πρότασις περί συστάσεως γεωργικού συλλόγου ή γεωργικής εταιρείας", γ. Ομολογίες, έγγραφα, συμβόλαια, διαβατήρια, πρωτόκολλα των ετών 1822-1914, δ. Διάφορα: προσφωνήσεις, επιμνημούσνος Ευστ. Σίμου, απόδειξη, αγγελία, εικών, δελτάρια, σημειώσεις, κλπ περί των τέκων του, σημείωμα υπό τον τίτλο "εντυπώσεις Έλληνος οδοιπορούντος: Τεργέστη, Μιραμάρε-ναύσταθμος του Λόϋδ", περί του νομού Βιτωλίων σημείωση, ε. Φιλολογικά: 1. Ποιήματα ποικίλης ύλης & αυτοτελή τεύχη "Άπατρις, Χίος δούλη, Άγιος Μηνάς", 2. Κωμωδίες, 3. Μεταφράσεις αρχαίων Ελληνικών κειμένων στη νεοελληνική, τεύχος 1 υπό τον τίτλο "Θέματα".

Το αρχείο περιλαμβάνει έγγραφα του Εκτελεστικού Σώματος, διαταγές του Υπουργείου Πολέμου, αλληλογραφία οπλαρχηγών και πολιτικών (επιστολές των Θ. Γρίβα, Δ. Πλαπούτα, R. Church, Α. Υψηλάντη, Ι. Καποδίστρια, Δ. Μπούκουρα, Α. Ροϊλού, Π. Γ. Ρόδιου, Ν. Σταματελόπουλου, Καν. Δεληγιάννη, Μ. Ιατρού κ.ά., κυρίως προς τους Θεόδωρο και Γενναίο Κολοκοτρώνη, Νικολάκη Πετμεζά, Διονύσιο Μούρτζινο). Επίσης, πιστοποιητικά αναγνώρισης υπηρεσιών, αποδεικτικά πληρωμής μισθών σε μέλη των στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών, λογαριασμούς προσόδων και άλλα τεκμήρια.

Τεκμήρια (προσκλήσεις, έσοδα, δωρεές εσόδων) από τις διαλέξεις του δημοσιολόγου και λογοτέχνη Θ. Κυπραίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, χειρόγραφα άρθρων και δημοσιεύματα του ίδιου, τεκμήρια οργανώσεων και συλλόγων στους οποίους μετείχε και περιοδικών που εξέδιδε, εκδόσεις έργων του, δημοσιεύματα για το έργο και τη δραστηριότητά του, βιοεργογραφικά στοιχεία.

Περιλαμβάνονται διορισμοί, προαγωγές, διαταγές σχετικά με τις δραστηριότητες του Θ.Λεκατζά στις οικονομικές υπηρεσίες του Πολεμικού Ναυτικού και τη θέση του διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου (1898-1920), διακρίσεις και οικογενειακά έγγραφα, εκθέσεις και μελέτες για συστήματα οικονομικής διαχείρισης υπηρεσιών του Ναυτικού, έγγραφα σχετικά με τη συμμετοχή του στην Ελληνική Οικονομική Αποστολή στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι (μαζί με τους Τσουδερό και Κέπετζη) στη Διεθνή Οικονομική Διάσκεψη στις Βρυξέλλες (1918-1920) και περιορισμένα έγγραφα για αξιολογήσεις προσωπικού της Ιονικής Τράπεζας (1940-1947). Επίσης υπομνήματα, εκθέσεις Εθνικής Τραπέζης, ομιλίες επί οικονομικών και νομισματικών θεμάτων.

Ο Θεόδωρος Ξύδης (1908-1985) υπήρξε εκπαιδευτικός, ποιητής και δοκιμιογράφος. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές, ασχολήθηκε συστηματικά με τη βυζαντινή υμνογραφία και δημοσίευσε πλήθος μελετήματα και κριτικές για την αρχαία και, κυρίως, τη νεοελληνική γραμματεία. Οι μελέτες του για τον Ά. Σικελιανό και τον Κ. Παλαμά δημοσιεύτηκαν και σε αυτοτελείς τόμους, όπως και τα άρθρα του για την ιστορία και τη μυθολογία της πατρίδας του της Ηλείας.Το αρχείο που φυλάσσεται στο ΕΛΙΑ περιλαμβάνει: χειρόγραφα, δακτυλόγραφα, σχεδιάσματα και δημοσιεύσεις ποιημάτων και κριτικών μελετών του Θ. Ξύδη σε θέματα που αφορούν την αρχαία, μεσαιωνική και νεοελληνική γραμματεία (κυρίως τη βυζαντινή υμνογραφία, το έργο του Ά. Σικελιανού και του Κ. Παλαμά, την ιστορία της Ηλείας), τη νεοελληνική γλώσσα και την εκπαίδευση, κρίσεις λογοτεχνών και λογίων και άλλες δημοσιευμένες αναφορές στο έργο του, προσωπική (κυρίως ευχαριστίες και κρίσεις για έργα του) και οικογενειακή αλληλογραφία, προσωπικά τεκμήρια και οπτικοακουστικό υλικό (φωτογραφίες και μαγνητοταινίες). Τα πρωτότυπα των επιστολών του Ά. Σικελιανού προς τον Θ. Ξύδη έχουν δωρηθεί στο Μουσείο Μπενάκη.

Ο Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος (1878-1952) συμμετείχε στην ίδρυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου, ο οποίος έκανε την Επανάσταση στο Γουδή το 1909, φέρνοντας τον Βενιζέλο ως πρωθυπουργό στην Ελλάδα. Το 1911 παρακολούθησε τη Σχολή Πολέμου στην Ελλάδα και τη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου στο Παρίσι. Πήρε μέρος στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913 και το φθινόπωρο του 1913 αναχώρησε για τη Γαλλία όπου σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου για ένα έτος. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, διορίστηκε επιτελάρχης της 8ης μεραρχίας στην Πρέβεζα και στη συνέχεια συνέδραμε τον Βενιζέλο στο κίνημα της Εθνικής Αμύνης με το οποίο ιδρύθηκε η Προσωρινή Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης το 1916. Μετά την επάνοδο του Βενιζέλου στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1917 και την έξωση του Κωνσταντίνου Α΄ από την Ελλάδα, ανέλαβε προσωπάρχης του υπουργείου Στρατιωτικών. Το 1918 έγινε διοικητής της 1ης μεραρχίας. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε σε διάφορες μάχες. Το 1919 διορίστηκε αρχηγός του επιτελείου στρατού στη Σμύρνη μετά την απόβαση του ελληνικού στρατού. Το 1920 με δική του πρωτοβουλία ο ελληνικός στρατός κατέλαβε την Προύσσα, ερχόμενος σε σύγκρουση με τον Βενιζέλο και τον Παρασκευόπουλο, αφού η πόλη δεν εντασσόταν στα σχέδια των δύο. Ως συνέπεια δημιουργήθηκε ένταση μεταξύ τους που οδήγησε σε παραίτηση και του Παπούλια και του Παγκάλου, που όμως δεν έγιναν δεκτές από τον Βενιζέλο. Στη συνέχεια ο Πάγκαλος προβιβάστηκε σε υποστράτηγο μέχρι την αναγκαστική αποστρατεία του από τους αντιβενιζελικούς που ήρθαν στην εξουσία τον Νοέμβριο του 1920. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Επανάσταση του 1922, διορίστηκε διοικητής της Σχολής Ευελπίδων και πρόεδρος της ανακριτικής επιτροπής των στρατιωτικών υπευθύνων της Καταστροφής. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 1923, ο Πάγκαλος εκλέχτηκε βουλευτής με το κόμμα των Δημοκρατικών Φιλελευθέρων του Παπαναστασίου, των οποίων η πίεση θα φέρει την αβασίλευτη δημοκρατία στην Ελλάδα με δημοψήφισμα τον Μάρτιο του 1924. Τον Ιούνιο του 1925 ο Πάγκαλος θα κάνει πραξικόπημα και θα καταργήσει τη Βουλή, εγκαθιδρύοντας μια δικτατορία που διήρκεσε έναν χρόνο, ως τον Αύγουστο του 1926 που ανατράπηκε από τον Κονδύλη. Στις εκλογές του 1928 κατέβηκε ως αρχηγός της Εθνικής Ενώσεως αλλά απέτυχε να εκλεγεί. Από τότε και ως τον θάνατό του το 1952 κατέβηκε πολλές φορές υποψήφιος βουλευτής χωρίς επιτυχία. Ταυτόχρονα κατηγορήθηκε για πολλές απόπειρες νέου πραξικοπήματος από το 1930 ως το 1935, αλλά και για δοσιλογισμό την περίοδο της Κατοχής. Η συλλογή περιλαμβάνει χειρόγραφη ολιγοσέλιδη έκθεση του Θ. Παγκάλου σχετικά με την κατάληψη της Προύσσας (Ιούνιος 1920).

Ο Θεόδωρος Χρυσανθακόπουλος ήταν καθηγητής φιλολογίας στο Βαρβάκειο Λύκειο από το 1910 έως το 1929(;), οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Ωστόσο το 1921 φαίνεται να υπηρετεί στο Γυμνάσιο Σιάτιστας. Ήταν κάτοικος Αθηνών με καταγωγή μάλλον από την περιοχή του Αιγίου. Είχε δύο αδελφούς και τρεις αδελφές (Χρήστος, Νικόλαος, Μαριγώ, Ελένη και Ευσταθία). Ήταν παντρεμένος και είχε τρία παιδιά. Το αρχείο περιέχει επιστολές του Χρήστου Χρυσανθακόπουλου, αδελφού του Θεόδωρου, που υπηρετούσε στους Βαλκανικούς Πολέμους, όπως και οικογενειακή και προσωπική αλληλογραφία του Θ. Χρυσανθακόπουλου, προσωπικά, οικονομικά και ποικίλα. Παρουσίαση του αρχείου: ΦΑΚΕΛΟΣ 1 ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ (1908-1939) 1.1 Αλληλογραφία (1912-1932) - Επιστολές του Χρήστου Χρυσανθακόπουλου ο οποίος υπηρετούσε κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ως στρατιωτικός διοικητικός υπάλληλος, συγκεκριμένα ως οικονομικός αξιωματικός στο νοσοκομείο των Σερβίων Κοζάνης και στην πρώτη πεδινή μεταγωγική μοίρα εφοδιοπομπής στρατιάς στη Θεσσαλονίκη (1912-1913). - Οικογενειακή και προσωπική αλληλογραφία του Θ. Χρυσανθακόπουλου (1912-1932). 1.2 Προσωπικά (1908-1939) -Έγγραφα από την υπηρεσία του Θ. Χρυσανθακόπουλου ως φιλολόγου στη δημόσια εκπαίδευση: καταστάσεις αποδοχών, γνωστοποιήσεις διορισμού, προαγωγής, συνταξιοδότησης κ.ά. (1910-1934) - Συμφωνητικά αγοραπωλησίας αντικειμένων (1927-1930), συμφωνητικά ενοικίασης (1914-1929), δικαστικές αγωγές (1908-1914). -Αποδείξεις (καταβολής φόρου, διδάκτρων, δανεισμών, 1913-1930), συναλλαγματικές (1908-1939), σημειώσεις που αφορούν οικονομικές συναλλαγές. -Ποικίλα: σημειώσεις φιλολογίας και γεωγραφίας(;), αποκόμματα εφημερίδων.

Ο Θεόκλητος Φαρμακίδης (1784-1860) υπήρξε λόγιος, κληρικός και θεολόγος φιλελεύθερων αρχών. Σπούδασε στην Πατριαρχική Σχολή Κωνσταντινουπόλεως και στο Ιάσιο (1806-1811), όπου και δίδαξε την ελληνική γλώσσα. Το 1812 εξέδωσε στη Βιέννη μαζί με τον Κ. Κοκκινάκη το περιοδικό "Λόγιος Ερμής" υπερασπίζοντας τις γλωσσικές απόψεις του Κοραή. Τον Μάϊο του 1821 κατέβηκε μαζί με τον Δημήτριο Υψηλάντη στην επαναστατημένη Ελλάδα. Έλαβε μέρος σε όλες τις Εθνοσυνελεύσεις. Υπήρξε εκδότης της πρώτης ελληνικής εφημερίδας με τίτλο "Ελληνική Σάλπιγξ" και το 1827 διορίστηκε αρχισυντάκτης της "Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος". Συγκρούστηκε με τον Καποδίστρια και στη διάρκεια της αντιβασιλείας διορίστηκε μέλος της εξαμελούς επιτροπής για τη σύνταξη σχεδίου εκκλησιαστικού κανονισμού, όπου και πρωτοστάτησε για την ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της ελληνικής Εκκλησίας. Τα επόμενα χρόνια αγωνίστηκε για την υπεράσπιση των φιλελεύθερων απόψεών του ερχόμενος σε σύγκρουση με τον Κ. Οικονόμου. Υπήρξε συγγραφέας πολλών βιβλίων. Το αρχείο περιέχει τριανταοχτώ επιστολές του Θεόκλητου Φαρμακίδη προς τον Μιχαήλ Καλλιφρονά με ενδιαφέρουσες αναφορές για την πολιτική κατάσταση και την καθημερινή ζωή στην Ελλάδα την περίοδο 1829-1833. Οι επιστολές έχουν μεταγραφεί.

Το αρχείο της Θεολογικής Σχολής περιλαμβάνει το σύνολο των αρχείων που τηρούσε η Γραμματεία της Σχολής και το οποίο μας δίνει πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας, το διδακτικό προσωπικό και τους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής.

Ο Θεολόγος Νικολούδης (1890-1946) ήταν δημοσιογράφος, εκδότης, πολιτικός, σημαντικό στέλεχος και υπεύθυνος προπαγάνδας του μεταξικού καθεστώτος. Διετέλεσε βουλευτής με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων, υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στις κυβερνήσεις συνασπισμού του Αλέξανδρου Ζαΐμη (17/8/1927 – 4/7/1928), υπουργός Τύπου και Τουρισμού (31/8/1936 – 29/1/1941 και 29.1.1941 – 29.4.1941) και πρεσβευτής στην Πραιτόρια της Νοτίου Αφρικής. Το αρχείο του Νικολούδη περιέχει αποκόμματα και φύλλα ελληνικών εφημερίδων της διασποράς (Clio, Κήρυξ, Φως, Σφιγξ, Ταχυδρόμος-Ομόνοια, Ανατολή, Αφρικανίς, Νέα Ελλάς, Το Δελτίο, Αθήναι, Πατρίς, Ατλαντίς, Ελληνοαμερικανικόν Βήμα), που αναφέρονται κυρίως σε λόγους του ίδιου, στη δραστηριότητα διαφόρων πολιτικών (κυρίως των Μανιαδάκη, Δημητράτου, Κοτζιά και μελών της κυβέρνησης Τσουδερού) και της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης, την οργάνωση της προπαγάνδας στο εξωτερικό, το πολιτειακό ζήτημα, την κατάσταση στην Ελλάδα, την παραίτησή του από τη θέση του πρεσβευτή κ.ά. Περιέχεται επίσης η αλληλογραφία του Νικολούδη με τους Ιωάννη Μεταξά (1924-1936) και Εμμανουήλ Τσουδερό, διάφορους ομοϊδεάτες, ξένους και Έλληνες διπλωμάτες, εκδότες και αρχισυντάκτες ελληνικών ομογενειακών εφημερίδων, και με την ελληνική πρεσβεία στην Πραιτόρια. Τέλος, υπάρχουν δύο υπομνήματα προς τον βασιλιά Γεώργιο Β΄ (18/11/1942 και 7/10/1943) και αντίγραφα καταστάσεων πληρωμών «εκ παγίας προκαταβολής» της ελληνικής πρεσβείας στην Πραιτόρια.