Αρχείο φορολογικών βιβλίων

Χειρόγραφη και δακτυλόγραφη επιστολή της Δούκα, έξι εισερχόμενες χειρόγραφες επιστολές, πέντε ταχυδρομικά δελτάρια (1957-1976). Εισερχόμενη αλληλογραφία (1950-1984) από φορείς όπως «Ένωσις Ελλήνων Μουσουργών», «Εθνική Εταιρία των Ελλήνων Λογοτεχνών», «Λύκειον των Ελληνίδων», «Μερόπειον Φιλανθρωπικόν Ίδρυμα», «Φιλανθρωπική και Μορφωτική Ένωσις», «Ένωσις Ελλήνων Λογοτεχνών», «Γαλλικόν Ινστιτούτον Αθηνών», «Ελληνική Περιηγητική Λέσχη», «Παπαστράτειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγρινίου», «Θεοσοφική Εταιρία εν Ελλάδι», το περιοδικό Ιλισός και το Ανδριώτικο Ημερολόγιο. Κενός φάκελος από τον «Σύλλογο Δελφικών Αμφικτιονιών».

Βιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία της Ζέφης Δαράκη, χειρόγραφα ποιημάτων, δημοσιεύσεις πεζών, ομιλίες, συνεντεύξεις της, κριτικογραφία και αναφορές στο έργο της (1954-2013), προσκλήσεις και προγράμματα εκδηλώσεων που συμμετείχε, μαγνητοταινίες απαγγελίας και συνεντεύξεων της ποιήτριας, προσωπικές και οικογενειακές φωτογραφίες, αλληλογραφία με λογοτέχνες και ανθρώπους των γραμμάτων.

Το αρχείο περιέχει μεγάλο μέρος του έργου της Καρέλλη. Ποιήματα και πεζά, θεατρικά έργα, άρθρα και δοκίμια, κριτικές και μεταφράσεις. Περιέχει χειρόγραφα και δακτυλόγραφα της Καρέλλη καθώς και πλήθος αταύτιστων ποιημάτων και κειμένων. Ακόμη περιλαμβάνει πλήθος δημοσιευμάτων, κειμένων και κριτικών για την Καρέλλη και το έργο της. Πλούσια είναι και η εισερχόμενη αλληλογραφία που υπάρχει στο αρχείο, κυρίως με άλλους λογοτέχνες. Εικάζουμε πάντως ότι μεγάλο μέρος της αλληλογραφίας λανθάνει. Το αρχείο περιέχει ακόμη δημοσιεύματα και κείμενα τρίτων, καθώς και ορισμένα τεκμήρια που σχετίζονται με τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται να γίνει για το πλήθος τετραδίων και σημειώσεων που εντοπίστηκαν στο αρχείο. Η Καρέλλη έγραφε σκέψεις, στίχους και σύντομα κείμενα σε σημειωματάρια, σε τετράδια, σε λυτά φύλλα διαφόρων μεγεθών, σε φακέλους, στο πίσω μέρος προσκλήσεων, σε κομμένα χαρτιά και αλλού. Τα τεκμήρια αυτά δεν παρουσίαζαν καμία τάξη όπως άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρους του αρχείου. Το αρχείο ενδείκνυται για τη μελέτη της ζωής και του έργου της Καρέλλη. Περιέχονται πολλές γραφές ποιημάτων καθώς και πλήθος αταύτιστων ποιημάτων και κειμένων. Ακόμη βιβλιογραφικά και εργογραφικά σημειώματα. Μαζί με το αρχείο παρέμειναν τεύχη περιοδικών, κυρίως της Ευθύνης, που περιέχουν δημοσιεύσεις της Καρέλλη, καθώς και ορισμένα βιβλία από τη βιβλιοθήκη της που περιέχουν ιδιόχειρες σημειώσεις.

Κόρη του Νικολάου και της Ευφροσύνης Δραγούμη, η Ζωή γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7/19 Σεπτεμβρίου 1843. Σε νεαρή ηλικία πήγε στο Παρίσι με τη μητέρα και τα αδέλφια της, όπου μαζί με την αδελφή της Μαρίκα πήρε μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής. Το 1864 γνωρίστηκε, όπως και όλη η οικογένεια Δραγούμη, με τον κόμη Joseph Arthur de Gobineau (1816-82), πρεσβευτή της Γαλλίας στην Ελλάδα (1864-68). Ο Gobineau, μετά την αναχώρηση του από την Αθήνα διατήρησε την επαφή του με την οικογένεια, αλληλογραφώντας με τη Ζωή και τη Μαρίκα (1868-82). Η Ζωή πέθανε στην Αθήνα στις 18/30 Μαίου 1894, σε ηλικία 51 ετών. Η συλλογή αποτελείται από οικογενειακή αλληλογραφία, διάφορα έγγραφα (λογαριασμούς, βραβεία, σημειωματάρια, φωτογραφίες) και σχέδια ζωγραφικής. Βλ. και Comte de Gobineau, lettres a deux Atheniennes (1868-1881). Introduction de Madame N. Mela, Athens 1936

Το αρχείο αποτελείται από αποκόμματα εφημερίδων με δημοσιεύματα του Βενέζη στην εφημερίδα Το Βήμα και άλλες, δημοσιεύματα σχετικά με τον Βενέζη, συνεντεύξεις μαζί του και προσκλήσεις για εκδηλώσεις προς τιμήν του. Δεν έγινε καμία εκκαθάριση.

Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας τον Μάρτιο του 1904. Πατέρας του ήταν ο Μιχαήλ Δ. Μέλλος-Βενέζης, κτηματίας, και μητέρα του η Βασιλική, το γένος Μπιμπέλα. Κατά τους διωγμούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η μητέρα του Βενέζη, με έξι από τα επτά παιδιά της, κατέφυγε στη Μυτιλήνη (1914), από όπου επέστρεψε στο Αϊβαλί με την αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στη Μικρασία το 1919. Ενα από τα παιδιά, η Αρτεμη της Αιολικής Γης, δεν γύρισε μαζί τους - την πήρε η ισπανική γρίππη. Ο Βενέζης παρακολούθησε το Γυμνάσιο της Μυτιλήνης (Γυμνασιάρχης ήταν ο φιλόσοφος Ιωάννης Ολύμπιος), αλλά αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Κυδωνιών. Κατά τη μικρασιατική καταστροφή ο Βενέζης πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους (Σεπτέμβριος 1922). Από τους 3000 περίπου αιχμαλώτους των Κυδωνιών επέστρεψαν μόνο 19. Ανάμεσα σ’αυτούς ήταν κι ο Βενέζης (Νοέμβριος 1923). Η οικογένεια όλη βρισκόταν και πάλι στη Μυτιλήνη, κι ο Βενέζης διορίστηκε υπάλληλος της Διευθύνσεως Κτημάτων εξ Ανταλλαγής του Υπουργείου Γεωργίας στο Πλωμαρι Λέσβου. Το 1926 διορίστηκε υπάλληλος της Εθνικής Τραπέζης (Διαχείρισις Κτημάτων Ανταλλαξίμων) και το 1930 μεταπήδησε στην Τράπεζα της Ελλάδος (Υποκατάστημα Μυτιλήνης). Στη Μυτιλήνη την εποχή εκείνη ο Στρατής Μυριβήλης ήταν στο κέντρο μιάς ομάδας λογοτεχνών και ποιητών και εκδότης της εφημερίδας «Καμπάνα», όπου πρωτοδημοσιεύεται Το Νούμερο 31328 (Φεβρουάριος 1924), αμέσως μετά τη δημοσίευση της Ζωής εν Τάφω του Μυριβήλη. Η πρωτόλεια αυτή μορφή του βιβλίου, γραμμένη με νωπή τη σκληρή εμπειρία της σκλαβιάς, είναι έντονα επηρεασμένη από το ύφος και τη γλώσσα του Φώτη Κόντογλου, και ελάχιστη σχέση έχει με το κατοπινό βιβλίο. Το 1925 άρχισε η έκδοση της εφημερίδας "Ταχυδρόμος" από τον Στρατή Μυριβήλη και τον Θείελπι Λευκία. Στον "Ταχυδρόμο" ο Βενέζης είχε μία τακτική στήλη που ονομαζόταν «Νυχτολούλουδα» και υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ο Ξενύχτης». Ταυτόχρονα συνεργαζόταν με όλα τα Λεσβιακά φιλολογικά περιοδικά, όπως τα «Λεσβιακά Φύλλα» και «Το Πρώτο των Φιλότεχνων». Το 1927 η «Νέα Εστία» βράβευσε το διήγημά του Ο Θάνατος, που σηματοδοτεί την πρώτη του εμφάνιση στα Αθηναϊκά γράμματα. Στην κριτική επιτροπή ήταν ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Δημήτριος Καμπούρογλους, ο Σίμος Μενάρδος και ο Αλκης Θρύλος. Το διήγημα αυτό εντάχθηκε αργότερα στη συλλογή Ανεμοι. Το 1928 εκδόθηκε η πρώτη συλλογή διηγημάτων του Βενέζη, Ο Μανώλης Λέκας κι άλλα διηγήματα, στην Αθήνα. Η έκδοση αυτή φαίνεται ότι απορροφήθηκε ολόκληρη στη Λέσβο, αλλά οι κριτικοί της Αθήνας έγραψαν πολλά εγκωμιαστικά σχόλια (ο Κλέων Παράσχος στην «Ακρόπολη», ο Φώτος Πολίτης στο «Ελεύθερον Βήμα», ο Φώτης Κόντογλου στα «Ελληνικά Γράμματα» και ο Κώστας Βάρναλης). Το 1931 εκδίδεται για πρώτη φορά σε βιβλίο Το Νούμερο 31328 στη Μυτιλήνη, το οποίο καθιερώνει τον Βενέζη ως συγγραφέα. Το 1932 ο Βενέζης μετατέθηκε στο Κεντρικό Κατάστημα της Τραπέζης της Ελλάδος στην Αθήνα, όπου και υπηρέτησε μέχρι την εκλογή του στην Ακαδημία Αθηνών το 1957. Το 1938 παντρεύτηκε την Σταυρίτσα, το γένος Αντωνίου Μολυβιάτη, νεανικό του έρωτα από το Αϊβαλί. Το 1939 γεννήθηκε το μοναδικό παιδί τους, η Αννα. Τον Δεκέμβριο του 1939 κκλοφόρησε το μυθιστόρημα Γαλήνη από τον εκδοτικό οίκο Πυρσός. Το βιβλίο αυτό βραβεύτηκε το 1940 με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και με Επαινο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1941 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Αιγαίο, που περιλαμβάνει και το διήγημα «Το Λιός» από τη συλλογή Ο Μανώλης Λέκας κι άλλα διηγήματα. Στις 27 Οκτωβρίου 1943 ο Βενέζης συλλαμβάνεται απο τα Γερμανικά SS μέσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, κατά την εκδήλωση του προσωπικού της για τους νεκρούς συναδέλφους τους στον πόλεμο της Αλβανίας. Κρατείται στο κελλί των μελλοθάνατων του Block C στις φυλακές Αβέρωφ, όπου παραμένει 23 ημέρες. Απελευθερώνεται χάρις στα διαβήματα του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, του επιστημονικού και πνευματικού κόσμου, οργανώσεων και προσωπικοτήτων, που με τις εκκλήσεις τους πρόλαβαν την εκτέλεσή του. Στις 14 Δεκεμβριου του ίδιου χρόνου (1943) κυκλοφορεί η Αιολική Γη από τις εκδόσεις «Αλφα» του Γιάννη Σκαζίκη, σε 3500 κοινά αντίτυπα και 400 πολυτελείας. Τό πρώτο μέρος της Αιολικής Γης, ο «Κόσμος», είχε ήδη δημοσιευθεί σε συνέχειες στο περιοδικό «Νέα Εστία» το 1942. Η έκδοση εξαντλείται μέσα σε δύο εβδομάδες, καί ακολουθει δεύτερη τον Μάρτιο του 1944,σε 5000 κοινά αντίτυπα και με πρόλογο του Αγγελου Σικελιανού. Ο εκδοτικός οίκος «Εστία» ανέλαβε την τρίτη έκδοση το 1953. Ας σημειωθεί ότι μέχρι τον θάνατο του Βενέζη το 1973, δηλαδή επί μία τριακονταετία, είχαν τυπωθεί 9 εκδόσεις ή 42000 αντίτυπα Την επόμενη τριακονταετία, από το 1973 μέχρι το 2003, τυπώθηκαν 45 εκδόσεις ή 185000 5000 αντίτυπα. Το 1944 κυκλοφόρησε ο τόμος διηγημάτων Ανεμοι, που περιλάμβανε δύο από τα διηγήματα του Μανώλη Λέκα, το ομώνυμο διήγημα και «Στα Κιμιντένια». Το 1945 το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει το θεατρικό έργο του Βενέζη Block C, εμπνευσμένο από τη φυλάκισή του κατά τη διάρκεια της Κατοχής, σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη. Το 1946 το έργο κυκλοφορεί σε βιβλίο. Το 1946 κυκλοφορεί επίσης ο τόμος διηγημάτων Ωρα Πολέμου, και αρχίζει η συνεργασία του Βενέζη με την εφημερίδα «Το Βήμα» σε τακτική εβδομαδιαία βάση, μιά συνεργασία που συνεχιζεται αδιάλειπτα μέχρι το θάνατό του το 1973. Το 1949 ο Βενέζης υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος συγγραφέας που, προσκεκλημένος του State Department, περιόδευσε τις Ηνωμένες Πολιτείες επί εξάμηνο περίπου. Το ταξίδι αυτό περιγράφει στην Αμερικανική Γη, που κυκλοφόρησε το 1955, και από αυτό εμπνεύσθηκε εν πολλοις για το μυθιστόρημα Ωκεανός (1956). Κατά τη δεκαετία 1940-1950 έγιναν και οι πρώτες μεταφράσεις έργων του Βενέζη στο εξωτερικό. Το Νούμερο 31328 (La Grande Pitie), κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1946 από τις «Editions du Pavois». Το 1946 επίσης κυκλοφόρησε η Αιολική Γη (Terre Eolienne), από τον οίκο «Gallimard», ο οποίος το 1974 έκανε δεύτερη έκδοση της μετάφρασης αυτής, και τρίτη το 1981. Το 1947 εκδίδεται Το Νούμερο 31328 (La Grande Pieta), στη Ρώμη και στη Λισαβώνα (A Grande Jornada). Ακολουθούν οι μεταφράσεις της Αιολικής Γης, το1948 στη Σουηδία και το1949 στη Γερμανία, και ένας τόμος διηγημάτων με τον τίτλο Θεώνιχος και Μνησαρέτη, επίσης στη Γερμανία. Το 1950 κυκλοφορεί η αγγλική μετάφραση της Αιολικής Γης στο Λονδίνο (Aeolia), απο τον οίκο «Campion» με πρόλογο του Lawrence Durrell. Στη δεκαετία αυτή κυκλοφορούν τα ακόλουθα βιβλία: Φθινόπωρο στην Ιταλία, βιβλίο ταξιδιωτικό που ο Βενέζης χαρακτηρίζει «Οδοιπορικό», 1950. Έξοδος, Χρονικό της Κατοχής, 1950. Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, έκδοση του Αρχείου του Αρχιεπισκόπου που αναφέρεται στην περίοδο της Κατοχής, 1952. Οι Νικημένοι, συλλογή διηγημάτων, 1954. Χρονικόν της Τραπέζης της Ελλάδος, ιστορία της εικοσιπενταετίας του Ιδρύματος, 1955. Μεταξύ 1950 και 1952 ο Βενέζης υπηρέτησε στο Εθνικό Θέατρο ως Διευθύνων Σύμβουλος και ως Γενικός Γραμματεύς του Διοικητικού Συμβουλίου. Το 1960 εγινε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Λυρικής Σκηνής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα. Το 1954 άρχισε η συνεργασία του Βενέζη με το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), που κράτησε μέχρι το 1970, με την εβδομαδιαία εκπομπή: «Σας μιλά ο φίλος σας - για τη ζωή, γιά την Ελλάδα, για τον άνθρωπο» που εκείνος δημιούργησε. Τη δεκαετία αυτή συνεχίζονται οι μεταφράσεις των έργων του του Βενέζη στο εξωτερικό: Η Αιολική Γη κυκλοφορεί το 1951 στην Ιταλία (Terra d’Eolia), το 1955 στη Σλοβενία (Eolska Zemlja), επίσης το 1955 στην Ολλανδία (Eolische Aarde), και το 1957 στις ΗΠΑ (Beyond the Aegean). Το 1958, η Αιολική Γη επανεκδίδεται (β έκδοση) στη Δ. Γερμανία από τον οίκο Insel Verlag και ταυτόχρονα στο Δ. Βερολίνο από τη Λέσχη των Φίλων του Βιβλίου, δηλαδή συνδρομητών που εξασφάλισαν μεγάλη κυκλοφορία στο βιβλίο. Τέλος, το 1959 η Αιολική Γη εκδόθηκε στη Νορβηγία (Bac Egeerhavet) και την Κροατία, ενώ το 1960 κυκλοφόρησε στη Φινλανδία (Aeolian Maa). Το 1958 εκδίδεται στη Γερμανία ένας τόμος διηγημάτων του Βενέζη με τον τίτλο Die Boten der Versohnung, από τον οίκο Rothe Verlag. Την ίδια εποχή το βιβλίο του Εξοδος κυκλοφορεί στη Γιουγκοσλαβία σε δύο εκδόσεις, σλοβένικα (Beg,1956) και σερβικά (Bekctbo, επίσης το 1956). Το 1957 ο Βενέζης εκλέγεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, σε ηλικία μόλις 53 ετών. Μέχρι το θάνατό του ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα μέσα στο ίδρυμα αυτό, ως Γραμματεύς των Πρακτικών και επομένως μέλος της Διοικήσεώς του (1963-1968) και ως Πρόεδρος της Τάξεως των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών. Το 1962 ο Βενεζης δημοσιεύει το βιβλίο του Αργοναύτες, που χαρακτηρίζει «ταξιδιωτικό χρονικό». Ακολουθεί ο Εμμανουήλ Τσουδερός, ιστορικό βιβλίο βασισμένο στο προσωπικό αρχείο του Πρωθυπουργού της Μάχης της Κρήτης (1965), που έθεσε στη διάθεσή του η οικογένεια Τσουδερού, ο τόμος διηγημάτων Αρχιπέλαγος (1969), η Εφταλού (1972), οι Περιηγήσεις (1973) και Στις Ελληνικές Θάλασσες (1973). Το 1966 ο Βενέζης άρχισε νέα δεκαπενθήμερη εκπομπή στο Εθνικό Πρόγραμμα του ΕΙΡ, παράλληλα με τον «Φίλο», που ονομαζόταν «Πλοία και Θάλασσα». Το 1970 την συνεχίζει, για μικρό διάστημα, με τους «Ξένους Περιηγητές στην Ελλάδα». Παράλληλα με τις επιφυλλίδες στο «Βήμα», ο Βενέζης αρχίζει, από το 1958, και μία συνεργασία με την κυριακάτικη «Ακρόπολη». Μεταξύ 1964 και 1967 ο Βενέζης επανέρχεται στη Διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου ως Διοικητικός Διευθυντής και Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής του Επιτροπής. Είναι επίσης Πρόεδρος του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη επί τρεις περιόδους (1963-1966) και Αντιπροεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνο-αμερικανικής Ενώσεως (1966-1970). Ταξιδεύει σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στη Σοβιετική Ενωση και παρακολουθεί διάφορα συνέδρια λογοτεχνών Οι μεταφράσεις των έργων του Βενέζη συνεχίζονται. Δεν θα αναφερθούν εδώ οι πολλές ανθολογίες που περιλαμβάνουν κάποιο διήγημα ή κεφάλαια βιβλίων του, αλλά μόνον αυτούσια βιβλία: Το 1963 κυκλοφορεί στη Γερμανία η Γαλήνη (Friede in Attischer Bucht) και το 1969 Το Νούμερο 31328 (Νummer 31328) από τον οίκο Von Zabern Verlag που εκδίδει ταυτόχρονα και μία νέα εκδοση της Αιολικής Γης, την τέταρτη στα Γερμανικά. H Tσεχοσλοβάκικη έκδοση της Αιολικής Γης (Aioliska Zeme) κυκλοφορει το 1966 και η Ρουμάνικη το 1970 (Pantimul Eoliei). Τέλος, η Γαλλική μετάφραση της Γαλήνης (Serenite) εκδόθηκε στην Ελβετία το 1971. Μετά τον θάνατο του Βενέζη η Αιολική Γή κυκλοφόρησε στη Νότιο Αφρική με τον τίτλο Verlange na die Hartland (1979), στην Ισπανία το 1991 (Tierra de Eolia), την Εσθονία το 1998 (Aioolia Maa). Υπάρχει και μία μετάφραση στα Ρωσικά που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 2004. Συνεχίστηκαν επίσης οι επανεκδόσεις το βιβλίου σε Γαλλια (β΄έκδοση 1974, γ΄έκδοση 1981) και Γερμανία (ε΄έκδοση 1992, στ΄έκδοση 2001). Το Νούμερο 31328, μετά τον θάνατο του Βενέζη, κυκλοφόρησε στη Σερβία (1995), την Ρουμανία (2004), την Χιλή (2005) και την Ισπανία (2006). Η Γαλήνη (Serenidad) εκδόθηκε στην Ισπανία το 1993. Η συλλογή διηγημάτων Αιγαίο κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τον τίτλο Mer Egee το 2010. Ηδη βαριά άρρωστος από το 1971, ο Βενέζης είχε αποτραβηχθεί από κάθε κοινωνική ζωή, και όταν δεν βρισκόταν στο νοσοκομείο εργαζόταν πάνω στα τελευταία του βιβλία. Μετα τον θάνατό του κυκλοφόρησε το Μικρασία, Χαίρε, που βρέθηκε έτοιμο σε ντοσιέ ανάμεσα στα χαρτιά του με τη σημείωση: «Για το τυπογραφείο». Το 1979 το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» δημοσίευσε Το Μυθιστόρημα τωνΤεσσάρων, που είχε γραφεί γιά την εφημερίδα «Ακρόπολη» το 1958. Την δεκαετία του ΄60 ο Βενέζης είχε κτίσει το ησυχαστήριό του στην Εφταλού της Λέσβου, απέναντι από τη μικρασιατική πατρίδα. Σύμφωνα με τη θέλησή του, αναπαύεται σήμερα στο μικρό κοιμητήριο της Μήθυμνας. Και πάλι σύμφωνα με τη θέλησή του, ο τάφος του ανώνυμος, γράφει μονο τη λέξη ΓΑΛΗΝΗ. Ο κατάλογος του Αρχείου Ηλία Βενέζη συντάχθηκε από τον Δρα Αλέξη Μάλλιαρη, εκτός της Ενότητας V (Αλληλογραφία), την οποία επεξεργάσθηκε η Δρ. Δήμητρα Παπακωνσταντίνου. Το υλικό του Αρχείου Η.Β. αρθρώνεται σε δεκαεννέα θεματικές ενότητες: I. Αρθρογραφία Η.Β. σε ημερήσιο και περιοδικό τύπο II. Ελληνική και Διεθνής Κριτική του έργου Η.Β. IIa. Αναφορές περί του Η.Β. III. Ακαδημία Αθηνών – Υποψηφιότητα για το βραβείο Nobel Λογοτεχνίας IV. Ραδιοφωνικές εκπομπές V. Αλληλογραφία Va. Θεματική Αλληλογραφία Vb. Αλφαβητική Ταξινόμηση VI. Ταξίδια VII. Συμμετοχή του Η.Β. σε Επιτροπές και άλλες δραστηριότητες VIII. Ομιλίες IX. Κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διασκευές και θεατρικές παραστάσεις έργων του Η.Β X. Συμμετοχή του Η.Β. σε διεθνείς συναντήσεις λογοτεχνών και ελληνικούς λογοτεχνικούς κύκλους XI. Προσωπικά και οικογενειακά τεκμήρια XII. Εθνικό Θέατρο Ελλάδος XIII. Μεταφράσεις και εκδόσεις έργων του Η.Β. σε ξένες γλώσσες XIV. Εργογραφία XV. Υλικό μετά τον θάνατο του Η.Β. XVI. Δοκίμια αυτοτελών διηγημάτων και αποσπασματικά κείμενα του Η.Β. XVII. Ξενόγλωσσες εκδόσεις έργων του Η.Β. XVIII. Ηχητικές εγγραφές XIX. Ποικίλα Το Αρχείο Η.Β. περιλαμβάνει υλικό από τη σύνολη, πολυσχιδή δραστηριότητα του Η.Β. Εκτός από την κυρίως λογοτεχνική του εργογραφία, τις εκδόσεις των έργων του στην ελληνική γλώσσα καθώς και τις ξενόγλωσσες, όπως και τη σχετική ελληνική και διεθνή κριτική, στο Αρχείο απόκειται και όλο σχεδόν το υλικό από την πολυετή συγγραφική δράση του Η.Β. ως αρθρογράφου στον ημερήσιο αθηναϊκό τύπο, τα εκφωνηθέντα κείμενα από τις συστηματικές ραδιοφωνικές του εκπομπές, τα χειρόγραφα ομιλών του σε διάφορες επετείους και περιστάσεις, τα σχετικά με την εκλογή του στην Ακαδημία Αθηνών, όπως επίσης επιστολές, απολογισμοί, αναφορές κ.α. από την περίοδο που υπηρετούσε ως Διοικητικός Διευθυντής του Οργανισμού Εθνικού Θεάτρου Ελλάδος. Ακόμα, τα χειρόγραφα δοκίμια της συγγραφής του σχετικά με την ιστορία της Τραπέζης της Ελλάδος, στην οποία ο ίδιος επί σειρά ετών υπηρετούσε, όπως επίσης και της συγγραφής του για τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ενότητα στην οποία απόκειται υλικό, πάσης φύσεως, από τα Ταξίδια του Η.Β. και δη από εκείνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1949. Εξαιρετικής σημασίας είναι και το πολυπληθές επιστολογραφικό υλικό αποκείμενο στην ενότητα Αλληλογραφία, διαθέσιμο αναλυτικά και ανά τεκμήριο, με πλήρη καταγεγραμμένα στοιχεία, ανά επιστολή, στους μελετητές. Παράλληλα, ο μελετητής ανευρίσκει τεκμηριωτικό υλικό αναφορικά με τις θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές διασκευές έργων του Η.Β., ηχητικά τεκμήρια όπου καταγράφονται ομιλίες του Η.Β στις Η.Π.Α καθώς και στην Ελλάδα, χειρόγραφα κείμενα των ομιλιών του και τέλος, επιστολές κ.α από τη συμμετοχή του σε ελληνικούς και διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους και συναντήσεις.

Στο αρχείο περιέχονται χειρόγραφα ποιημάτων και θεατρικών έργων, μεταφράσεις ευρωπαϊκών (κατά το πλείστον) θεατρικών έργων (χφα), φιλολογικά και δημοσιογραφικά κείμενα (χφα) του Ηλία Βουτιερίδη. Βρίσκονται επίσης διηγήματα (καθώς και ελάχιστα ποιήματα) στρατιωτών του Μικρασιατικού Μετώπου, στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού διηγήματος που προκήρυξε ο Βουτιερίδης ως διευθυντής της εφ. Ο Συνάδελφος (Σμύρνη 1922). Επιστολές τρίτων προς τον Βουτιερίδη (χφα και φωτοτυπίες χφων) καθώς και χειρόγραφα και δακτυλόγραφα δύο έργων του Φ. Δέλφη (1935). Ειδολογική, χρονολογική ταξινόμηση.

Περιλαμβάνονται κυρίως ψηφιοποιημένα χειρόγραφα έργων, μεταξύ των οποίων τα "Ανάμικτα Ηθικοπλαστικά και Ιστορικά", "Εκλογαί Ηθικαί και Καλαισθητικαί εκ των δραμάτων του Αισχύλου", ψηφιοποιημένα ιστορικά έντυπα και χειρόγραφα, επιστολές και ψηφίσματα.

Ο Ηλίας Βασιλείου Λεντάκης (1913-1993) γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας. Οι γονείς του είχαν καταγωγή από την Κάρπαθο και μετανάστευσαν στην Αιθιοπία στις αρχές του 20ού αιώνα. Από το 1936 έως το 1964 (οπότε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα) δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στην Αιθιοπία, εργαζόμενος σε εταιρείες όπως η γαλλο-αιθιοπική Σιδηροδρομική Εταιρεία DJIBOUTI-ADDIS ABEBA, αλλά και σε διάφορες θέσεις για λογαριασμό της αιθιοπικής κυβέρνησης. Η κόρη του Μαρία (Λιλίκα) γεννήθηκε στην Αιθιοπία το 1940 και φοίτησε στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ (1959-1963). Το αρχείο που φυλάσσεται στο ΕΛΙΑ καλύπτει κυρίως την περίοδο 1932-1961. Ο πρώτος υποφάκελος περιέχει τα επαγγελματικά του Ηλία Λεντάκη (1944-1977): αλληλογραφία με εταιρείες και οργανισμούς για επαγγελματικά ζητήματα, πληρεξούσιο, βιογραφικά σημειώματα στα ελληνικά και ιταλικά. Ο δεύτερος υποφάκελος περιέχει τα προσωπικά της οικογένειας Ηλία Λεντάκη (1932-1961): απολυτήριο του Γαλλικού Λυκείου Αλεξανδρείας (αντίγραφο), φύλλο πορείας εφέδρου, πράξη γεννήσεως και πιστοποιητικό φοιτήσεως στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ (Μαρία Η. Λεντάκη), τηλεγραφήματα, επιστολές προς Ηλία Λεντάκη (Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Αιθιοπίας, Ελληνική Κοινότητα Αντίς Αμπέμπα), τηλεγραφήματα. Ο τρίτος υποφάκελος περιέχει ποικίλα έγγραφα (1921-1998): επαγγελματικές κάρτες, δύο φωτογραφίες κτλ.