Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1890. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Πάτρα και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1908 έως το 1912, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Νομική, έλαβε μέρος στους αγώνες για το Δημοτικισμό με ηγέτες τους Αλέξανδρο Δελμούζο, τον Φίλιππο Δραγούμη και άλλους. Υπηρέτησε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912 στην Αετορράχη και το 1913 στις μάχες του Κιλιντίρ, της Δοϊράνης και της Στρώμνιτσας και στο Πέτσοβο. Το 1914 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτηση του προσλήφθηκε ως ακόλουθος νομαρχίας και υπηρέτησε στη Νομαρχία Ναυπλίου. Το 1917 προσέρχεται στο Εθνικό Κίνημα Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις και για ένα διάστημα βρέθηκε στο Πολιτικό Γραφείο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Λίγο αργότερα τοποθετήθηκε στη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας με αρμοδιότητες σε ζητήματα εποικισμού έως το Σεπτέμβριο του 1920. Μετά την παραίτηση του από τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας το 1920 και έως το 1926 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία αρθρογραφώντας σε διάφορα έντυπα. Στις αρχές του 1922 βρέθηκε στην Ύπατη Αρμοστεία Σμύρνης με την ιδιότητα του δημοσιογράφου. Για ένα μικρό διάστημα πριν τη μετάβαση του στη Σμύρνη διετέλεσε επίσης διευθυντής του περιοδικού ‘Πολιτική Επιθεώρησις’ του Ίωνος Δραγούμη, που εξέδιδε τότε ο αδελφός του Φίλιππος Δραγούμης. Μετά την επιστροφή του από τη Σμύρνη και μέχρι το 1924 ο Κωνσταντίνος Καραβίδας εξέδιδε μαζί με το Ντίνο Μαλούχο το περιοδικό ΄Κοινότης’. Από το 1926 έως το 1930 εργάστηκε ως τμηματάρχης του Υπουργείου Εξωτερικών στη Βόρεια Ελλάδα με αρμοδιότητες σε ζητήματα εποικισμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Καραβίδας συνέταξε πλήθος εκθέσεων και υπομνημάτων για το προσφυγικό ζήτημα, τον εποικισμό και την ανταλλαγή των πληθυσμών. To 1932 προσλήφθηκε στην Αγροτική Τράπεζα. Ασχολήθηκε με την οργάνωση των έργων εγγείων βελτιώσεων σε μικρές κοινότητες σε όλη την επικράτεια. Οι εκθέσεις και τα υπομνήματα του για τα εγγειοβελτιωτικά έργα αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του αρχείου του. Συνταξιοδοτήθηκε από την Αγροτική Τράπεζα το 1953. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ‘Δημοκρατικής Ομάδας.’ Την περίοδο της Κατοχής συμμετείχε ενεργά στην έκδοση της παράνομης αντιστασιασικής εφημερίδας ‘Ο Δημοκράτης’. Το πλούσιο συγγραφικό του έργο περιέχει μελέτες, συλλογές ποιημάτων και διηγήματα. Μερικά από τα αυτοτελή δημοσιευμένα συγγράμματά του: Εύρωπος (1925), Δωρικόν Άσμα (1926), Η Μακεδονοσλαβική Αγροτική Κοινότης (1926), Η πύκνωσις των αγροτικών μας πληθυσμών (1927), Σοσιαλισμός και Κοινοτισμός (1930), Αγροτικά (1931). Ο Καραβίδας έχει επίσης δημοσιεύσει σειρά άρθρων σε πολλές εφημερίδες με ποικίλη θεματογραφία. Πέθανε το Μάρτιο του 1973 έπειτα από μακρά ασθένεια. Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν παντρεμένος με την Τούλα Μ. Κωτσάκη με την οποία απέκτησαν μια κόρη τη Ζωή, σύζυγο του Κ. Π . Καλλιγά. Το αρχείο αποτελείται από μελέτες, εκθέσεις, υπομνήματα, χειρόγραφα και δακτυλόγραφα, χειρόγραφες σημειώσεις για θέματα επιστημονικά και ποικίλου ενδιαφέροντος, αλληλογραφία προσωπική και επαγγελματική, έντυπα και αποκόμματα.

Αρχείο συμβολαιογράφου Αθηνών Κωνσταντίνου Δασκαλόπουλου μετά των ευρετηρίων των ετών 1839-1840, 1840-1841 και 1841-1842

Προσωπικό αρχείο Κωνσταντίνου Διαμάντη: προσωπικές σημειώσεις, βιβλία και ανάτυπα από την προσωπική του βιβλιοθήκη, το περιεχόμενο των οποίων αναφέρεται σε θέματα Ηπειρωτικά, λαογραφικά, εκπαιδευτικά, αρχειακά κλπ.

Το αρχείο περιέχει λογιστικά βιβλία μισθοδοσίας, ασφάλισης και εσόδων-εξόδων, αποδείξεις λογαριασμών, τιμολόγια, αλληλογραφία, καταστατικά, φύλλα και αποκόμματα εφημερίδων και Εφημερίδων της Κυβερνήσεως, συμβολαιογραφικά έγγραφα (πωλητήρια, συμβάσεις εργασίας), φορολογικά έντυπα, διαφημιστικά φυλλάδια εταιριών, έντυπα κ.ά. Το υλικό αφορά την παραγωγή το εμπόριο, τις λειτουργικές δαπάνες, και την εκκαθάριση των εταιρειών “Αλκίνοος” και “Δρούλιας”. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αποδείξεις των εργολάβων που ανέλαβαν την κατασκευή των οικοδομών της “Αλκίνοος” στην Κηφισιά και στην Αθήνα (οδός Διοχάρους 1), γιατί μας παρέχουν μια εικόνα για τις τεχνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στο χώρο της οικοδομής την περίοδο 1936-1940. Τέλος ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η συλλογή των ευρετηρίων της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (1936 -1955).

Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος (1879-1951) ήταν δικηγόρος και πολιτικός. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε σε ιταλικά και γαλλικά πανεπιστήμια. Πρωτοεκλέχτηκε ανεξάρτητος βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές της Α΄ Αναθεωρητικής Βουλής (Αύγουστος του 1910). Επανεκλέχτηκε τον Νοέμβριο του 1910, το 1912, τον Μάιο του 1915, το 1923 και το 1928, συνεργαζόμενος με το κόμμα των Φιλελευθέρων (το 1928 ήταν αρχηγός του κόμματος Προοδευτική Ένωσις). Διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής (1915), υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου (1928-1929) και εκλέχτηκε αριστίνδην γερουσιαστής το 1933. Στις 5 Αυγούστου του 1936 ανέλαβε αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Μεταξά, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1937, διαφωνώντας με την οικονομική πολιτική. Ως υπουργός Εσωτερικών ο Ζαβιτσιάνος κατέβαλε ουσιαστικές προσπάθειες για την πάταξη της ληστείας και συνέδεσε το όνομά του με τη θέσπιση του «ιδιώνυμου» (Νόμος 4229 «περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών»), που αποσκοπούσε στην καταστολή των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος. Την περίοδο 1941-1943 εκλέχτηκε σύμβουλος και συνδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος αντικαθιστώντας τον Αλέξανδρο Κορυζή στη διοίκησή της. Τον Ιανουάριο του 1943 παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Μερκούρη. Ο Γεώργιος Ζαβιτσιάνος (1845-1916), πατέρας του Κωνσταντίνου, σπούδασε φυσικός στο Παρίσι και δίδαξε στην Αυτοκρατορική Ακαδημία στην Κωνσταντινούπολη και σε σχολεία της Κέρκυρας. Εργάστηκε για τα εθνικά ζητήματα και κυρίως για την επιτυχία της Κρητικής Επανάστασης του 1889. Δημοσίευσε πολλά άρθρα και μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Το αρχειακό υλικό περιλαμβάνει υλικό που αφορά την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων Βενιζέλου και Μεταξά, το «ιδιώνυμο», την Εθνική Τράπεζα και συγκεκριμένα το εκδοτικό προνόμιο και τη διοίκηση του Ζαβιτσιάνου, καθώς και την οικονομική κατάσταση της οικογένειας Ζαβιτσιάνου. Περιλαμβάνει εκθέσεις, υπομνήματα, αναφορές, νομοσχέδια, αλληλογραφία, δικαστικά και συμβολαιογραφικά έγγραφα, ευρετήρια ονομάτων για εξυπηρετήσεις, αποκόμματα και φύλλα εφημερίδων και έντυπο υλικό. Διάγραμμα ταξινόμησης: Φάκελος 1: Πολιτικά (1914-1936). Φάκελος 2: Εθνική Τράπεζα (1925-1945). Φάκελος 3: Εθνική Τράπεζα (Διοίκηση Ζαβιτσιάνου) (1936-1945). Φάκελος 4: Οικογενειακά – Προσωπικά (1864-1973).

Το αρχείο Κωνσταντίνου & Ιωάννας Τσάτσου δωρήθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη από την κόρη τους Δέσποινα Μυλωνά-Τσάτσου και τον εγγονό τους Γιώργο Συμεωνίδη στις 5/3/2008. Κατά την παραλαβή του αποτελείτο από 17 μεγάλες κούτες, 6 μικρότερα κουτιά και 9 φωριαμούς με αρχειακό υλικό. Έως τις αρχές του 2014 μεγάλο τμήμα του αρχείου είχε ταξινομηθεί και καταγραφεί. Ο κατάλογός είναι προσβάσιμος μέσω της ιστοσελίδας των Αρχείων στο διαδίκτυο. Το αρχείο περιλαμβάνει χειρόγραφα και δακτυλόγραφα κείμενα (λογοτεχνικά και πολιτικά), προσωπικά και επίσημα/υπηρεσιακά έγγραφα, επιστολές (προσωπική και υπηρεσιακή αλληλογραφία), δημοσιεύματα, αποκόμματα από τον τύπο, υλικό από την πολιτική σταδιοδρομία του ΚΤ και από τις διάφορες ακαδημαϊκές του δραστηριότητες, φωτογραφίες και οπτικοακουστικό υλικό. Ο όγκος του αρχείου είναι 38 γραμμικά μέτρα και τα ευρύτερα χρονολογικά του όρια είναι από το 1868 έως το 2007. Το αρχείο αποτελείται στην πραγματικότητα από τρία υποαρχεία: Α) το αρχείο Κωνσταντίνου Τσάτσου Β) το αρχείο Ιωάννας Τσάτσου Γ) το αρχείο της οικογένειας Σεφεριάδου (Στυλιανός Σεφεριάδης, Γιώργος Σεφέρης, Άγγελος Σεφεριάδης) Από τη δωρεά εξαιρέθηκαν ορισμένα τεκμήρια (οικογενειακή/προσωπική αλληλογραφία, ημερολόγια, οικογενειακές φωτογραφίες) που παραμένουν στην οικογενειακή οικία της οδού Κυδαθηναίων 9.

Πρόκειται για τμήματα των αρχείων δύο ανωνύμων εταιριών (Α.Ε.), της Μακεδονικής Γεωργικής Εταιρείας και της Ελληνικής Οικονομικής Εταιρίας. Μακεδονική Γεωργική Εταιρία: Το αρχείο καλύπτει την περίοδο 1920-1989 και αφορά δικηγορικά έγγραφα σχετικά με την υπόθεση κληρονομιάς της Μακεδονικής Γεωργικής Εταιρείας, συμβολαιογραφικά έγγραφα πωλήσεων κτημάτων, βιβλία πωλήσεων, αναλυτικά καθολικά, βιβλία εσόδων και εξόδων, βιβλία γενικών συνελεύσεων κ.ά. Ελληνική Οικονομική Εταιρία: Το αρχείο περιλαμβάνει ΦΕΚ που αφορούν την εταιρία (1936-1965), συμβολαιογραφικά έγγραφα πωλήσεων και μεταπωλήσεων ακινήτων (1964-1965), ημερολόγια ταμείου, γενικά και αναλυτικά καθολικά.

Ο Κωνσταντίνος Ι. Καλπακτσής διατηρούσε εμπορικές επιχειρήσεις στη Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά. Ήταν μέλος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου και του Συλλόγου Βαμβακεμπόρων Πειραιώς και μέλος των επιτροπών βάμβακος, βαμβακόσπορου και δερμάτων του Χρηματιστηρίου Εμπορευμάτων Πειραιώς. Το αρχείο καλύπτει την περίοδο 1915-1974 (και κυρίως τα έτη 1916-1953). Περιλαμβάνει εμπορική αλληλογραφία με εργοστάσια επεξεργασίας βάμβακος, βυρσοδεψεία, εριουργεία, νηματουργεία, εταιρείες εισαγωγών–εξαγωγών, τράπεζες (Αθηνών, Εμπορική, Εθνική), το Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων Πειραιώς, διάφορα δικηγορικά γραφεία και εμπορικούς συλλόγους. Υπάρχουν επιστολές από όλη την Ελλάδα και από χώρες του εξωτερικού, που αφορούν κυρίως σε εισαγωγές και εξαγωγές δερμάτων, βαμβακιού και μαλλιών.

Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας (1870-1973) σπούδασε Νομικά στην Αθήνα. Εργάστηκε ως υπάλληλος σε διάφορους δημόσιους φορείς (νομαρχίες, Γενική Διοίκηση Μακεδονίας, Αρμοστεία Σμύρνης, Αγροτική Τράπεζα). Έγραψε πολλά άρθρα σχετικά με τη δυνατότητα ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής στα πλαίσια μιας τοπικής/κοινοτικής οργάνωσης. Το τμήμα αυτό του αρχείου Καραβίδα περιλαμβάνει αυτοσχέδια τεύχη με χειρόγραφα ποιημάτων του, δακτυλόγραφα κείμενά του και αλληλογραφία της Επιτροπής δια την επανέκδοσιν των απάντων του Κ. Δ. Καραβίδα με την κόρη του Ζωή Καλλιγά-Καραβίδα και τους διοικητές της Αγροτικής και της Εθνικής Τράπεζας. Περιέχονται επίσης φωτοτυπημένα αντίγραφα βιβλίων του Καραβίδα, φωτοτυπία επιστολής του προς τον Παπαναστασίου από τη Σμύρνη (30.6.1922) με ενδιαφέρουσες επισημάνσεις για την κατάσταση στο μέτωπο και η αλληλογραφία της Ζωής Καλλιγά-Καραβίδα με τη διοίκηση του Ταμείου Υπαλλήλων Αγροτικής Τραπέζης.