Ο Στέφανος Τρ. Καρακάσης ήταν αντιπλοίαρχος του λιμενικού και υποδιευθυντής της Σχολής Εμπορικής Ναυτιλίας στην Ύδρα. Το αρχείο του Καρακάση περιλαμβάνει κείμενα νόμων και διαταγμάτων σχετικά με τη Σχολή Εμπορικής Ναυτιλίας στην Ύδρα, πρόγραμμα υπηρεσίας κατώτερου προσωπικού της σχολής, σημειώσεις παραδόσεων και μαθημάτων, «εκπαιδευτικό πλου», αναφορές του ίδιου, μία επιστολή, διάφορους νόμους και μία ημερήσια διαταγή του λιμενικού.

∆ιάγραµµα ταξινόµησης: Ι. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ (1964-2009) Φάκελος 1 1964-1988 1.1 Βαγγέλης Κατσάνης, Όταν οι Ατρείδες, Παρθένα για κάψιµο (1964) 1.2 Richard Wagner, Tannhäuser (1978, 1987- 1988) 1.3 Testimony (1986-1987) 1.4 Giuseppe Verdi, La traviata (1988) Φάκελος 2 1989-2008 2.1-4 Georges Bizet, Carmen (1989-1994) 2.5 Alan Berg, Wozzeck (1990-2008) Φάκελος 3 1990-2007 3.1-4 Giuseppe Verdi, Macbeth (1990-2007) 3.5 Giuseppe Verdi, Nabucco (1992-1994) Φάκελος 4 1992-1996 4.1-4 Christoph Willibald Gluck, Orphée et Euridice (1992-1996) Φάκελος 5 1993-2002 5.1 Duran Duran (1993) 5.2 The Škampa Quartet (1994-2002) 5.3-5 ∆ηµήτρης ∆ηµητριάδης, Η αρχή της ζωής (1994-1995, 1991-1995) Φάκελος 6 1997-1999 6.1-3 Gioacchino Rossini, Moïse et Pharaon (1997) 6.4 Gaetano Donizetti, Lucia di Lammermoor (1998-1999) Φάκελος 7 1998-1999 7.1-2 Richard Wagner, Lohengrin (1998-1999) Φάκελος 8 1998-2008 8.1 Bohuslav Martinů, The Greek passion (1998-2005) 8.2 Giacomo Puccini, Manon Lescaut 8.3 Claudio Monteverdi, L’incoronazione di Poppea (2000) 8.4 Luigi Dallapiccola, Il prigioniero (2000) 8.5 Francis Poulenc, Dialogues des carmélites (2005) 8.6 Richard Wagner, Der Ring des Nibelungen (2003-2007) 8.7 Εθνική Λυρική Σκηνή (2006-2008) Φάκελος 9 ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ (1968-2009) 9.1 Συµβόλαια και συµφωνητικά εργασίας (1987-2008) 9.2 Οικονοµικά (1968-2009) ΙΙ. ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ (1966-2010) Φάκελος 10 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ (1966-2010) 10.1 Αλληλογραφία (1966-2009) 10.2 RDI (2003-2008) 10.3 National Life Stories (2006-2009) 10.4 Βιογραφικά στοιχεία κ.ά. (2000-2010) 10.5 Βραβεία, διακρίσεις (1986-2003) ΙΙΙ. ΤΥΠΟΣ, ΕΝΤΥΠΑ (1965-2008) Φάκελος 11 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ (1984-2007) Φάκελοι 12-15 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ (1965-2007) Φάκελος 16 ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΕΣ ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ (1985-2003) Φάκελοι 17-20 ΤΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΟΥ OPERA (1971-2008) Φάκελος 21 ΑΦΙΣΕΣ κ.ά. (1984-2000) IV. ΥΛΙΚΟ ΕΚΤΟΣ ΦΑΚΕΛΩΝ (1967-2001)

Ο Στέφανος Μακρυμίχαλος (Πύργος Αν. Ρωμυλίας 1902 - Αθήνα ;) ήταν ασφαλιστής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικά στο Λονδίνο. Υπήρξε πρόεδρος της ασφαλιστικής εταιρείας «Αδελφοί Μακρυμίχαλοι» που ιδρύθηκε το 1914. Η εταιρεία διέθετε τμήματα Ασφαλειών (αντιπρόσωπος της The London Assurance) και δραστηριοποιούνταν στους κλάδους θαλάσσης - πυρός (εταιρεία «Πρόοδος»), ατυχημάτων αεροπορικών μεταφορών (αντιπροσώπευε ξένες εταιρείες). Στη δεκαετία του 1960 ήταν εισαγωγείς του φωταερίου Pibigas. Ο Μακρυμίχαλος ήταν φιλοτελιστής (από τους ιδρυτές της Ελληνικής Φιλοτελικής Εταιρείας και εκδότης - υπεύθυνος του περιοδικού Φιλοτέλεια για πολλά χρόνια), τέκτονας και μέλος του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών (διετέλεσε ανώτατο στέλεχος και στις δύο εταιρείες) Ήταν παντρεμένος με την Αικαταερίνη Τρωϊάνου (ήταν απόγονος του δημάρχου Μυκόνου Μ. Σολωμού την περίοδο 1863-1866) και είχε δύο παιδιά. Τα ενδιαφέροντά του ήταν ποικίλα και έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα ιστοριοδιφικού ενδιαφέροντος (περίπου 150). Το αρχείο του Στέφανου Μακρυμίχαλου περιλαμβάνει υλικό που αφορά τις ιστοριοδιφικές του έρευνες και λευκώματα αποκομμάτων και δημοσιευμάτων του. Περιλαμβάνει αντίγραφα από τα αρχεία της οικογένειας Γρυπάρη, του αρχείου Μυκόνου (από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους), αρχείο Σκυλίσση, κείμενα διαφορόρων άρθρων του Μακρυμίχαλου και του υλικού τεκμηρίωσής τους που αφορούν τις μελέτες του Μακρυμίχαλου. Άρθρο σχετικά με το υπόμνημα του Γ. Γρυπάρη και Σολωμού "περί ερημονήσων" στην Εθνοσυνέλευση του 1864. Περιέχεται υλικό που αφορά τη συγγραφή του άρθρου: βιογραφικά σημειώματα, γενεαλογικά της οικογένειας Γρυπάρη, το κείμενο της μελέτης του Μακρυμίχαλου, αντίγραφο του υπομνήματος κ.λπ.). Αρχείο Γεωργίου Γρυπάρη Αντίγραφα των εγγράφων του αρχείου Γεωργίου Γρυπάρη, ανώτατου δικαστικού και πληρεξουσίου Μυκόνου στην Εθνοσυνέλευση του 1864 που μαζί με τον Μ. Σολωμό είχαν υποβάλει υπόμνημα «περί των εις την Μύκονον ανηκουσών ερημονήσων». Το υλικό του αρχείου του Γ. Γρυπάρη περιλαμβάνει έγγραφα που αφορούν τον ίδιο και την οικογένεια Γρυπάρη: οικονομικά, αλληλογραφία (οικογενειακή και κοινοποιήσεις διορισμών του Γεωργίου κ.λπ. 1689-1889). Τα έγγραφα του αρχείου παραχωρήθηκαν στον Μακρυμίχαλο από την την Καίτη Σακελλαροπούλου, απόγονο της οικογένειας Γρυπάρη (ο Γεώργιος ήταν προπάππους της). Η οικογένεια Γρυπάρη υπήρξε από τις πιο ισχυρές της Μυκόνου (ο Θεόδωρος Γρυπάρης διετέλεσε δήμαρχος Μυκόνου (1891-1895, 1903-1907). Αρχείο Μυκόνου (ο τίτλος είναι αποδιδόμενος) Αντίγραφα εγγράφων από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους που αφορούν τη Μύκονο (1842-1906), άρθρα του Μακρυμίχαλου στην τοπική εφημερίδα Νέα Μύκονος κ.λπ. Αρχείο Σκυλίσση Έγγραφα από το αρχείο του Ιωάννη Ισίδωρου Σκυλίσση (ή Σκυλίτση), εκδότη των εφημερίδων "Εφημερίς της Σμύρνης" και "Ημέρα Τεργέστης". Το υλικό αφορά την "Ημέρα" και περιλαμβάνει αλληλογραφία με τις αυστριακές αρχές και οικονομικά έγγραφα αναφορικά με την ίδρυση της εφημερίδας, την μετεγκατάστασή της στη Βιέννη (1861) και την επιστροφή στην Τεργέστη (1863). Περιλαμβάνονται τα πρωτότυπα, μεταγραφές και μεταφράσεις των εγγράφων. Το μεγαλύτερο μέρος των εγγράφων έχει δημοσιευτεί στο: Στεφ. Μακρυμίχαλος, «Η έκδοση της εφημερίδος «Ημέρα» στην Τεργέστη στα 1855. Από την ανέκδοτη αλληλογραφία του ιδρυτού της Σμυρναίου λογίου και δημοσιογράφου Ι.Ισ. Σκυλίτση», ανάτυπο από το περ. Ο Ερανιστής τ. 43, Αθήνα 1970. Διάφορα άρθρα του Μακρυμίχαλου Υλικό που αφορά διάφορες μελέτες του: Ο Καπετάν Κεφαλάς και η "Θαλάσσιος νομοθεσία" του, μελέτη για τον μυκονιάτη ποιητή Νικηφόρο Καλογερά, τους ελληνικούς πορτολάνους, τα ταχυδρομεία Κρητικής Πολιτείας, τα γραμματόσημα Κρήτης κ.λπ. , βιογραφικά σημειώματα που αφορούν τις οικογένειες Μακρυμίχαλου και Σολωμού, έγγραφα από το αρχείο της οικογένειας Μακρυμίχαλου κ.λπ. Τα λευκώματα αποκομμάτων και δημοσιεύσεων καλύπτουν την επαγγελματική, ιστοριοδιφική, και φιλοτελιστική δραστηριότητα του Μακρυμίχαλου καθώς και τη δράση του ως ανώτατου στέλεχος τεκτονικών στοών και του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών από το 1915 έως το 1975.

Ο Στέφανος Ν. Δραγούμης, δευτερότοκος γιος του Νικoλάου Μ. Δραγούμη και της Ευφροσύνης, το γένος Στέφ. Γεωργαντά, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1842. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Ελληνικού Εκπαιδευτηρίου στην Αθήνα (1855-1857), αλλά τελείωσε το γυμνάσιο στο Παρίσι, όπου σπούδασε Νομικά και πήρε την Licence en Droit (1858-1861). Μετά την επιστροφή του από την Γαλλία το 1861, μπήκε στη δικαστική υπηρεσία και διορίστηκε διαδοχικά πρωτοδίκης στη Σύρο, Τρίπολη, Ζάκυνθο, Κέρκυρα, Μεσολόγγι, Αθήνα, πρόεδρος πρωτοδικών στο Ναύπλιο, Κεφαλονιά, Σύρο και εφέτης στην Αθήνα (1862-1875). Τον Απρίλιο του 1875 διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, απ’ όπου σε έξι μήνες λόγω διαφωνίας του με τον Υπουργό παραιτήθηκε και άρχισε να δικηγορεί. Η κατοπινή δημόσια πολιτική σταδιοδρομία του Στέφανου Ν. Δραγούμη παρουσιάζει μία σταθερή ανοδική πορεία σε θέσεις και αξιώματα: Υπουργός Εξωτερικών και Εσωτερικών επί κυβερνήσεων Χ. Τρικούπη (1886-1890, 1892-1893), Πρωθυπουργός και Υπουργός Οικονομικών το 1910, αμέσως μετά το κίνημα στο Γουδί, πρώτος Γενικός Διοικητής Κρήτης και Μακεδονίας (1912-1913) και τέλος Υπουργός Οικονομικών (1915-1916) επί κυβερνήσεων Αλ. Ζαίμη και Στ. Σκουλούδη. Πολιτεύτηκε επίσης ως τρικουπικός στην αρχή και κατόπιν ως ανεξάρτητος και εκλέχθηκε επανειλημμένως βουλευτής Μεγαρίδος (1879-1895), Αττικής και Βοιωτίας (1899-1910) και τέλος Θεσσαλονίκης (1915, 1920). Η σοβαρότητα, η εργατικότητα, ο πατριωτισμός, σε συνδυασμό με την ευρύτατη μόρφωση και τα ποικίλα ενδιαφέροντα του, χαρακτηρίζουν τη συμμετοχή και τη δράση του στην πολιτική ζωή της χώρας. Η ευαισθησία του στα εθνικά θέματα και κυρίως στο μακεδονικό τον οδήγησαν ήδη από το 1878 να λάβει ενεργό μέρος στη Μακεδονική επιτροπή και δεν σταμάτησε να προπαγανδίζει και να συντονίζει τις πολιτικές ενέργειες για την προετοιμασία και τη διεξαγωγή του Μακεδονικού αγώνα (1903-1909).Υπήρξε μέλος σημαντικών επιτροπών (Πάγκειος επιτροπή, επιτροπή Ολυμπίων, Συνταγματική Επιτροπή), και πολυάριθμων εταιρειών και συλλόγων. Παράλληλα με τις πολιτικές του δραστηριότητες, που συνοδεύονταν από αγορεύσεις στη Βουλή, μελέτες και αρθρογραφία γύρω από τα μεγάλα εξωτερικά και οικονομικά θέματα, ο Στέφανος Ν. Δραγούμης ασχολήθηκε σοβαρά με θέματα φιλολογικά και αρχαιολογικά. Μέλος της Αρχαιολογικής και Γλωσσικής εταιρείας, αρθρογράφησε στην Αρχαιολογική Eφημερίδα, στην Αθηνά, στο Mittheilungen des Deutschen Archäologischen Instituts και σε άλλα επιστημονικά περιοδικά με μία πλούσια επιγραφική και φιλολογική θεματολογία. Η σημαντική μελέτη του, με τίτλο Χρονικών Μορέως (τοπωνυμικά-τοπογραφικά-ιστορικά) που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1921 και πραγματεύεται προβλήματα Ιστορικής Γεωγραφίας, αποτελεί το λαμπρό επιστέγασμα των επιστημονικών δραστηριοτήτων του. Ο Στέφανος Ν. Δραγούμης παντρεύτηκε το 1872 την Ελισάβετ (1851-1931), κόρη του Ιωάννη Κοντογιαννάκη, τραπεζίτη και επίτιμου γενικού προξένου της Ελλάδος στην Πετρούπολη και απέκτησε μαζί της έντεκα παιδιά: τη Ναταλία (1872-1973) σύζυγο Π. Μελά, το Νικόλαο (1874-1933), την Έφη (1875-1964) σύζυγο Ι. Καλλέργη, τη Χαρίκλεια (1876-1966) σύζυγο Ι. Κοκκώνη, τον ΄Ιωνα (1878-1920), την Αλεξάνδρα (1880-1976) σύζυγο Γ. Ξύδη και Α. Κριεζή, τη Ζωή (1882-1964) σύζυγο Julio Palencia, το Μάρκο (1884-1888), τη Μαρία (1866-1939) σύζυγο Μ. Καζούλη, το Φίλιππο (1890-1980) και τον Αλέξανδρο (1891-1977). Πέθανε σε βαθιά γεράματα, στις 17/30 Σεπτεμβρίου 1923, στην Κηφισιά. Το αρχείο αποτελείται από έντεκα μεγάλες ενότητες, είναι δε οι εξής : 1. Σπουδές (1855-1857, 1858-1861) – Δικαστική υπηρεσία (1862-1875) – Δικηγόρος (1876-1877). 2. Υπουργός Εξωτερικών (1886-1890, 1892-1893) – Υπουργός Εσωτερικών (προσωρινή διεύθυνση). 3. Πρωθυπουργός και Υπουργός Οικονομικών (1910). 4. Γενικός Διοικητής Κρήτης και Μακεδονίας (1912-1913). 5. Υπουργός Οικονομικών (1915-1916). 6. Βουλευτής (Βουλευτής Μεγαρίδος 1879-1895, Αττικής και Βοιωτίας 1899-1910, Θεσσαλονίκης 1915, 1920). 7. Μακεδονικά – Μακεδονικός αγώνας (Μακεδονική Επιτροπή – επανάσταση 1878, Κίνημα 1896, Μακεδονικός αγώνας). 8. Πολιτικά Ζητήματα (Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1914, Ευρωπαϊκός 1914-1919, Ζητήματα Entente και Εθνικού Διχασμού 1915-1920). 9. Επιτροπές – Κληροδοτήματα (Επιτροπή Ολυμπίων, Ζάππειος, Πάγκειος, Συνταγματική κλπ.). 10. Φιλολογικά – Αρχαιολογικά. 11. Προσωπικά (διακρίσεις, διπλώματα, αλληλογραφία). Πλούσια θεματολογία χαρακτηρίζει το σύνολο του αρχειακού υλικού. Τα μεγάλα εξωτερικά θέματα, όπως το Βουλγαρικό (οι συνέπειες της προσάρτησης της Ανατολικής Ρωμυλίας), το Ρουμανικό (η ελληνορουμανική διαφορά με αφορμή τη δίκη Ζάππα και το θέμα των Κουτσόβλαχων), τα Ελληνοτουρκικά, το Αλβανικό – Ηπειρωτικό, το Κρητικό ζήτημα (αυτονομία και ένωση της Κρήτης), το Μακεδονικό, κατέχουν μία κυρίαρχη θέση στα περιεχόμενα του αρχείου. Ακολουθούνται από τα οικονομικά θέματα (φορολογικά νομοσχέδια, δημόσια δάνεια, νομισματικά θέματα) και σε άμεση συνάρτηση με αυτά η διανομή γαιών στην Θεσσαλία και η αποκατάσταση των προσφύγων (Θεσσαλικά). Η υπόθεση Ζάππα (σχέσεις Ελλάδας – Ρουμανίας), η Επιτροπή Ολυμπίων και τα Ολύμπια καθώς και τα φιλολογικά και αρχαιολογικά ενδιαφέροντα του Στέφανου Ν. Δραγούμη, συνθέτουν ένα άλλο μεγάλο θεματολογικό κομμάτι του αρχείου. Το συναρπαστικό χαρακτηριστικό του αρχειακού αυτού υλικού, είναι η διαχρονικότητα και η συνέχεια σε επίπεδο θεμάτων και προσώπων. Ιστορικές φωτογραφίες από το Αρχείο Στέφανου Ν. Δραγούμη είναι διαθέσιμες διαδικτυακά μέσω της Ψηφιακής Βιβλιοθήκης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών Αθηνών (http://www.ascsa.edu.gr/archives/).

Το αρχείο περιέχει δημοσιεύματα σχετικά με τη δράση του αρχαιολόγου Στέφανου Ξανθουδίδης, ο οποίος διετέλεσε και διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.

Ο Στέφανος Σκουλούδης, επιτυχημένος επιχειρηματίας και ένας από τους συνιδρυτές της Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως, αναμείχθηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή αφού εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1876. Με το ξέσπασμα της Ανατολικής Κρίσης, ο Σκουλούδης ορίστηκε ως αντιπρόσωπος στις διαπραγματεύσεις με τους Αλβανούς. Αυτή ήταν η αρχή για μια αξιοπρόσεκτη πολιτική σταδιοδρομία. Υπήρξε στενός φίλος, πολιτικά και προσωπικά, του Χαρίλαου Τρικούπη, και υπηρέτησε επί πρωθυπουργίας Τρικούπη ως Υπουργός Παιδείας και Ναυτιλίας. Στην κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών. Στο απόγειο της σταδιοδρομίας του, στο μέσο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη μεγάλη πολιτική κρίση στην Ελλάδα λόγω των σχέσεων του Κωνσταντίνου Α΄ με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο Σκουλούδης κλήθηκε από τον βασιλιά να τεθεί επικεφαλής της κυβέρνησης για μια σύντομη περίοδο (1915-1916). Αυτή ήταν η τελευταία υπηρεσία του προς την πατρίδα του. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Αυγούστου 1928. Ο Σκουλούδης ήταν φιλότεχνος και σημαντικός συλλέκτης. Μετά τον θάνατό του δώρισε τη συλλογή έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη. Ασχολήθηκε επίσης με τη φιλανθρωπία έως το τέλος της ζωής του. Μια από τις σημαντικότερες δωρεές του ήταν η δημιουργία Οφθαλμολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Βαλουκλί της Κωνσταντινούπολης. Η δωρεά του Αρχείου Στέφανου Σκουλούδη έγινε απο το Γεώργιο Αθηνογένη το 1986. Η πρώτη πρόχειρη καταγραφή του αρχείου πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά απο το προσωπικό του Αρχείων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Το 1988 ταξινομήθηκαν και καταγράφηκαν οι φάκελοι οι σχετικοί με την Κωπαΐδα απο τους ερευνητές Ν.Μέλιο και Απ. Παπαδόπουλο. Την πλήρη ταξινόμηση του αρχείου και τη σύνταξη του καταλόγου ανέλαβε και επιμελήθηκε η ιστορικός Δρ. Ελευθερία Δαλέζιου, το 2004. Το Αρχείο αποτελείται απο εννέα ενότητες: Ενότητα Ι. Τα πρώτα χρόνια. Οι φάκελοι περιέχουν αλληλογραφία, τετράδια σημειώσεων, εκθέσεις του Σκουλούδη της περιόδου των γυμνασιακών του χρόνων. Ενότητα ΙΙ. Πολιτική Καριέρα. Η ενότητα αναφέρεται στην πολιτική καριέρα του Σ.Σ. Περιέχει αλληλογραφία, επίσημα έγγραφα απο τις θητείες του: στη πρεσβεία της Μαδρίτης, στο Υπουργείο Εκπαιδεύσεως και Εκκλησιαστικών, στο Υπουργείο Ναυτικών, στο Υπουργείο Εξωτερικών, για τις συμμετοχές του σε διάφορες διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό, συνθήκες, συνδιασκέψεις. Ενότητα ΙΙΙ. Επιχειρηματική - Εξωκοινοβουλευτική Δραστηριότητα. Η ενότητα περιλαμβάνει υλικό σχετικό με την Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως, το Κρητικό ζήτημα, δημόσια έργα κ.α Ενότητα IV.Ποικίλα- Προσωπικά. Η ενότητα περιλαμβάνει υλικό σχετικό με ιδιωτικές υποθέσεις του Σκουλούδη καθώς και κείμενα και αλληλογραφία για διάφορα ζητήματα. Ενότητα V. Αλληλογραφία. Οι φάκελοι περιέχουν αλληλογραφία προσωπική και επαγγελματική. Ενότητα VI. Λίμνη Κωπαΐδος. Στην ενότητα έχουν ενταχθεί οι φάκελοι οι σχετικοί με την αποξήρανση της Λίμνης Κωπαΐδος. Ενότητα VII. Συγγραφικό έργο Στέφανου Σκουλούδη. Η ενότητα περιλαμβάνει αντίτυπα των βιβλίων του. Ενότητα VIII. Τύπος. Η ενότητα περιλαμβάνει είκοσι δεμένους τόμους σε χρονολογική σειρά με τίτλο ‘Εκ των περισωθέντων’ με αποκόμματα εφημερίδων. Ενότητα IX. Βιβλία και έντυπα. H ενότητα περιλαμβάνει βιβλία και έντυπα απο τη προσωπική βιβλιοθήκη του Στέφανου Σκουλούδη (Οικονομολογικά, έντυπα περί Μακεδονίας, κ.α).

Στο αρχείο του Στ.Σκουλούδη βρίσκονται έγγραφα και αλληλογραφία που καλύπτουν τις πολιτικές του δραστηριότητες (κυρίως τις διαπραγματεύσεις ειρήνης στο Λονδίνο 1912-13, την πρωθυπουργία του 1915-16), τα προσωπικά του θέματα (τους διορισμούς του σε δημόσια αξιώματα, τη συμμετοχή του σε συλλόγους και εταιρείες) καθώς και τα περιουσιακά του ζητήματα (ακίνητα, κληρονομικά και φορολογικά) και έχουν χωριστεί σε πέντε θεματικές ενότητες: I. Πολιτικά II. Αλληλογραφία III. Προσωπικά IV. Ακίνητα Στ.Σκουλούδη V. Κληρονομικά-Φορολογικά Στις δύο τελευταίες ενότητες του αρχείου είναι ενταγμένα και μεταγενέστερα του θανάτου του έγγραφα, που συσσωρεύθηκαν από τους εκτελεστές της διαθήκης του και κληρονόμους του, στη διάρκεια της εκποίησης και αξιοποίησης των περιουσιακών του στοιχείων, που αφορούν επίσης άμεσα και έμμεσα τον Στ.Σκουλούδη. Επίσης περιλαμβάνονται τα κατάλοιπα μελών της οικογένειας Αθηνογένη και συγκεκριμένα των Γεωργίου και Μαρίας Αθηνογένη, του Ιωάννη και Στέφανου Γ.Αθηνογένη και του γιου του Ιωάννη, Γεωργίου Αθηνογένη. Πολύτιμοι είναι οι χάρτες που περιλαμβάνονταν στο αρχείο και είναι ενταγμένοι στο αρχείο χαρτών του ΕΛΙΑ καθώς και μια σειρά βιβλίων που προέρχονται από την πλουσιότατη βιβλιοθήκη του Στ.Σκουλούδη και περιέχουν συλλογές συνθηκών και διπλωματικών εγγράφων του υπουργείου Εξωτερικών.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι το υλικό, του Αρχείου Στρατή Βελουδάκη, καπετάνιου του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ). Αφορά 5 φακέλους, που καλύπτουν το χρονικό διάστημα 1935-1989. Περιλαμβάνει βιογραφίες, σημειώσεις από τη δράση του αγωνιστή, έγγραφα, ημερολόγια, ομιλίες, αλληλογραφία, δημοσιεύματα, αλλά και εφημερίδες.

Χειρόγραφα και δακτυλόγραφα λογοτεχνικών έργων, άρθρων και ομιλιών του Σ. Δούκα, τεκμήρια από τις μελέτες του για τον Γ. Χαλεπά, δημοσιεύματα του Σ. Δούκα και αναφερόμενα στον συγγραφέα, αλληλογραφία, οικογενειακή αλληλογραφία, προσωπικά. Περιλαμβάνονται επίσης χειρόγραφα, δακτυλόγραφα και δημοσιεύματα έργων και μεταφράσεων του αδελφού του, Αλέκου Δούκα. Ειδολογική, θεματική, αλφαβητική-χρονολογική (αλληλογραφία) ταξινόμηση.

Το αρχείο περιέχει χειρόγραφα και έντυπα του Στρατή Μυριβήλη.

Ο Στράτης Μυριβήλης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ευστράτιου Σταματόπουλου που θα χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά το 1911) γεννήθηκε στη Σικαμνιά της Λέσβου το 1892. Κατά τον Ηλία Βενέζη ο Σ.Μ. υπήρξε ο ‘γενάρχης’ της Αιολικής Λογοτεχνίας και σημαντικός πεζογράφος της Γενιάς του ΄30. Καθιερώθηκε κυρίως ως συγγραφέας μυθιστορημάτων και διηγημάτων, αν και το έργο του ως χρονογράφου είναι ιδιαίτερα ογκώδες. Από τα μυθιστορήματά του Η Ζωή εν Τάφω (1924/1930) που πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Καμπάνα το 1923-24, Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια (1933) και Η Παναγιά η Γοργόνα (1949) θεωρείται ότι αποτελούν μια τριλογία βασισμένη στις εμπειρίες του Σ.Μ. στο μέτωπο και τα χαρακώματα. Από τα πιο γνωστά έργα του είναι ακόμα οι νουβέλες Ο Βασίλης ο Αρβανίτης (αρχικά σε συνέχειες, 1943) και Ο Παν (1944) και οι συλλογές διηγημάτων Το Πράσινο Βιβλίο (1935), Το Γαλάζιο Βιβλίο (1939), Το Κόκκινο Βιβλίο (1952), Το Βυσσινί Βιβλίο (1959). Έχει επίσης γράψει συλλογές ποιημάτων, ένα παιδικό μυθιστόρημα (Ο Αργοναύτης) και ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Εργάστηκε ως χρονογράφος και λογοτεχνικός συνεργάτης σε διάφορες εφημερίδες (π.χ. βλ. τη μόνιμη στήλη του Πτερόεντα στην εφημερίδα Η Εθνική, 1933-1957), ενώ σημαντική ήταν και η θητεία του στο ραδιόφωνο με εβδομαδιαίες εκπομπές (‘Το χρονικόν της εβδομάδος’, ‘Μιλάμε για την Τέχνη’, ‘Το Λογοτεχνικό Τέταρτο’). Εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας το 1958, υπήρξε ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας των Λογοτεχνών της Ελλάδος, ιδρυτικό μέλος, αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών, καθώς και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου. Είχε ακόμα προταθεί από την Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών ως υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1963). Πέθανε στην Αθήνα το 1969. Το αρχείο Στράτη Μυριβήλη δωρήθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη από τις κληρονόμους του συγγραφέα Καίτη Μυριβήλη, Δροσούλα Αγγελοπούλου-Μυριβήλη και Χάρη Μυριβήλη στις 9 Δεκεμβρίου 1999. Είχε προηγηθεί δωρεά των μεταφρασμένων βιβλίων του Σ.Μ. που έχουν εκδοθεί από ξένους εκδοτικούς οίκους (Μάρτιος 1999). Ακολούθησαν δύο ακόμα παραλαβές υλικού (φωτογραφίες και επιστολές), μία στις 7 Απριλίου 2006 και η άλλη στις 28 Νοεμβρίου 2006. Πριν δωρηθεί το αρχείο είχε οργανωθεί και καταγραφεί από τη φιλόλογο Δρ. Νίκη Λυκούργου, η οποία είχε συντάξει ‘Κατάλογο Περιεχομένων Αρχείου Σ.Μ.’ (1998). Στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, την ταξινόμηση και σύνταξη του καταλόγου ξεκίνησε η Μαρία Βολτέρα και ολοκλήρωσε η Λήδα Κωστάκη σε πρώτη φάση το 2004, ενώ το 2007 ενσωματώθηκε και το υλικό των νέων παραλαβών. Το αρχείο περιλαμβάνει χειρόγραφα και δακτυλόγραφα έργων του Σ.Μ., επιστολές, προσωπικά έγγραφα, δημοσιεύματα και κείμενα από ραδιοφωνικές εκπομπές, αποκόμματα από τον τύπο - κυρίως δημοσιευμάτων του αλλά και κρίσεων για το έργο του - τεύχη περιοδικών και εφημερίδων που κρατούσε και μεταφράσεις των έργων του. Ακόμα υπάρχουν πολλές μελέτες του έργου του και της συμβολής του στην νεοελληνική λογοτεχνία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Σ.Μ. είχε αναλάβει και διατηρούσε το αρχείο του ο γιος του Λάμπης, ενώ μετά το θάνατο του συγγραφέα τόσο ο γιος του όσο και οι κληρονόμοι του συνέχισαν να συμπληρώνουν το αρχείο με δευτερογενές υλικό, κυρίως μελέτες άλλων για το Σ.Μ. και το έργο του και αποκόμματα του τύπου για το Σ.Μ.