Το αρχείο περιλαμβάνει κείμενα των παραστάσεων με χειρόγραφες σημειώσεις του σκηνοθέτη ή του υποβολέα από το 1932 έως σήμερα. Μπορεί να περιέχουν σινιάλα ήχου ή φώτων, σκίτσα με τη θέση των ηθοποιών, τις παύσεις ή τις κινήσεις τους.

Ο Οδυσσέας Ελύτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη) γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης—η οικογένειά του καταγόταν από τη Μυτιλήνη. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Οδυσσέα Ελύτη στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1939 με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του με τίτλο Προσανατολισμοί. Το 1942 δημοσίευσε το δοκίμιο «Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου» και το 1943 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του Ήλιος ο Πρώτος. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων το Άξιον Εστί (1959), οι Έξι και μια τύψεις για τον ουρανό (1960), το Μονόγραμμα (στις Βρυξέλλες), το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά και ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971), η Σαπφώ και ο Μικρός Ναυτίλος (1984), τα Ελεγεία της Οξώπετρας (1991), και οι τελευταίες του συλλογές Δυτικά της λύπης και Ο κήπος με τις αυταπάτες (1995). Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979, ενώ ακολούθησαν πολλές διακρίσεις και βραβεύσεις, μεταξύ άλλων το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής του Δήμου Αθηναίων (1982), το βραβείο Μεσόγειος της Κοινότητας των Μεσογειακών Πανεπιστημίων (Prix Méditerranée 1988) και το Παράσημο του Ανώτατου Ταξίαρχου της Λεγεώνας της Τιμής στο Παρίσι (1989). Το 1972 αρνήθηκε βραβείο θεσπισμένο από τη δικτατορία και το 1977 αρνήθηκε την αναγόρευσή του ως Ακαδημαϊκού. Το 1987 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων της Ρώμης (La Sapienza) και της Αθήνας. Πέθανε το Μάρτη του 1996 στην κατοικία του στην οδό Σκουφά 23. Εκτός από το ποιητικό του έργο στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν ο τόμος κριτικών κειμένων του Ανοιχτά χαρτιά (1974), ποιητικές και θεατρικές μεταφράσεις του, δοκίμια και πεζογραφήματα. Εικαστικά έργα του παρουσιάστηκαν το 1980 σε έκθεση με κολάζ του και τίτλο Συνεικόνες στην Αθήνα, το 1988 στο Beaubourg της Γαλλίας και το 1992 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Άνδρου. Ο Οδυσσέας Ελύτης τοποθετείται από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας στους κορυφαίους έλληνες ποιητές του αιώνα μας. Με την ποίησή του υπέταξε τα λεγόμενα ορθόδοξα σχήματα της λογοτεχνικής έκφρασης του υπερρεαλιστικού ρεύματος στην έκφραση της διά βίου πνευματικής αγωνίας του για τον ορισμό της νεοελληνικής ταυτότητας σε σχέση με τη Δύση. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Το Αρχείο Οδυσσέα Ελύτη απαρτίζεται από έξι ενότητες: Αλληλογραφία, Χειρόγραφα, Κριτική και Εκδόσεις, Εικαστικά Έργα, Μελέτες για το έργο του Οδυσσέα Ελύτη και τέλος Προσωπική Βιβλιοθήκη Οδυσσέα Ελύτη. Η ταξινόμηση ακολούθησε τις αρχειακές ενότητες που είχε διαμορφώσει ο ίδιος ο ποιητής εμπλουτίζοντάς τες ή κατά περίπτωση ενσωματώνοντας κάποιες δευτερεύουσες στις κύριες. Βλ. και Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη. Ποίηση και Ζωγραφική, επιμ. Τ. Μαυρωτάς, Αθήνα 2011

Το αρχείο περιέχει υλικό που αφορά κυρίως τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες ως εμπόρου αποικιακών και καπνών (συμφωνητικά, δανειστικά συμβόλαια, έγγραφα εκτελωνισμού προϊόντων, αποδείξεις πληρωμής δανείων κ.ά.) (1940-1970). Επίσης περιλαμβάνει συμβόλαια αγοράς, μισθωτήρια, πιστοποιητικά κ.ά. σχετικά με την εκμετάλλευση της οικίας του στην οδό Δευκαλίωνος (Κάτω Πατήσια, Αθήνα) και αρχιτεκτονικές κατόψεις, διαχειριστικούς λογαριασμούς, συγγραφή υποχρεώσεων αλληλογραφία με τον μηχανικό Ιωσ. Νεχαμά κ.ά. που αφορούν την οικία του στην οδό Ιταλίας (Θεσσαλονίκη) (1918-1968).

"Αρχείο της οικογένειας Δούκα Βακάλογλου: 1. Τετράδιο με βιογραφικές σημειώσεις της οικογένειας Δούκα υπό στρατηγού Δούκα Βακάλογλου, 2. Τετράδιο που περιέχει ανασκευή της ιστορίας της Ελληνικής Επανάστασης του Σπυρίδωνα Τρικούπη όσον αφορά στον Υψηλαντικό αγώνα, 3. Πενήντα (50) έγγραφα των ετών 1826-1875, 4. Δεκαοχτώ (18) έγγραφα των ετών 1836-1867, 5. Δεκατέσσερις (14) εφημερίδες των ετών 1858-1874, που αναφέρονται στη ληστεία στη Στερεά Ελλάδα."

Το υλικό περιέχει αλληλογραφία του βουλευτή Κερκύρας Περικλή Α. Αλαμάνου, πιστοποιητικά κατοχής αμπέλων και χωραφιών κατοίκων Δήμου Μεσοχωριτών, σχολικά τετράδια της συζύγου του Ελένης, το γένος Μιζότερα, δικαστικά και άλλα έγγραφα κτηματικών υποθέσεων της οικογένειας Μιζότερα (1799-1903). Υπηρεσιακά έγγραφα του Σπυρίδωνα Π. Αλαμάνου, κυρίως από την περίοδο που υπηρετούσε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στην Αστυνομία Ιθάκης (1897) και έγγραφα και αλληλογραφία που αφορούν τις εκλογικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες του αδελφού του, δικηγόρου και βουλευτή Κερκύρας, Κωνσταντίνου Π. Αλαμάνου (κυρίως 1890-1911). Η ταξινόμηση έχει γίνει κατά πρόσωπα της οικογένειας και θεματικά. Στον κατάλογο αρχείων του Ε.Λ.Ι.Α. και στα παλαιά δελτία εισαγωγής των αρχείων (έως το 1999) καταγράφονταν τρία αρχεία με διαφορετικούς τίτλους και αριθμούς εισαγωγής: αρχείο Αλαμάνου Κωνσταντίνου, βουλευτού Κερκύρας, αρ. comp. 2 (αγορά από Α. Ραπίδη), αρχείο Αλαμάνου Σπυρίδωνος, αστυνόμου Ιθάκης, αρ. comp. 31 (αγορά) και αρχείο Μιζοτέρου οικογένειας, αρ. comp. 232 (αγορά). Ύστερα από προσεκτική εξέταση του αρχειακού υλικού και των τριών αρχειακών ενοτήτων, διαπιστώθηκε ότι τα τεκμήρια είχαν κοινή προέλευση και αναφέρονταν σε πρόσωπα της ίδιας οικογένειας (στον Περικλή και Κωνσταντίνο Αλαμάνο, πατέρα και γιο αντίστοιχα, στην οικογένεια της συζύγου και μητέρας Ελένης, το γένος Σπ. Μιζότερα, και στον άλλο γιο, Σπυρίδωνα Π. Αλαμάνο) και γι’ αυτό θεωρήθηκε σωστότερο να ενοποιηθούν και να ταξινομηθούν ως ένα ενιαίο οικογενειακό αρχείο.

Έγγραφο επί περγαμηνής σε Βενετική γλώσσα, κατά το οποίο ο Δόγης Αλοΰσιος Κοντ., ανταποκρινόμενος σε αίτηση της οικογένειας Αλεξάκη εκ Κερκύρας, πληροφορεί τους υπ' αυτόν εκ Κερκύρας ότι ανανεώνει παλαιό προνόμιο της οικογένειας ταύτης περί απαλλαγής της των φορολογικών υποχρεώσεων.

Θεατρικά έργα του Τιμ. Αμπελά (χφα, δφα), τεκμήρια σχετικά με την υποβολή των έργων σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και σχετικά με παραστάσεις τους, ποιήματα, πεζά, άρθρα, χρονογραφήματα, μελέτες και διαλέξεις του ίδιου (χφα, δφα, δημοσιεύματα). Τεκμήρια που αφορούν την σταδιοδρομία του Αμπελά ως δημοσιογράφου (εφημερίδες Εθνοφύλαξ, Ατλαντίς) και ως δικαστικού (δίκη Α. Δελμούζου κ.ά. για τα λεγόμενα «αθεϊκά»), καθώς και από την κοινωνική δράση του σε διάφορους συλλόγους και εταιρείες. Αλληλογραφία με ανθρώπους των γραμμάτων και του θεάτρου, οικογενειακή αλληλογραφία, προσωπικά-οικογενειακά, οικονομικά, δημοσιεύματα για τον Τ. Αμπελά. Τεκμήρια που αφορούν τις νεανικές θεατρικές εμφανίσεις της Ι. Αμπελά και κυρίως τη δράση της ως δασκάλας απαγγελίας στο Ελληνικόν Ωδείον και στον Φιλολογικό σύλλογο «Ασκραίος» που ίδρυσε η ίδια, τεκμήρια από τη λειτουργία του συλλόγου «Ασκραίος», σχετικά δημοσιεύματα, αλληλογραφία, κείμενα και ημερολόγια της Ι. Αμπελά-Τερέντσιο, προσωπικά-οικογενειακά. Στο αρχείο περιλαμβάνεται επίσης το ογκώδες τμήμα της Γιολάντας Τερέντσιο, κόρης της Ιουλίας Αμπελά-Τερέντσιο, το οποίο θα περιγραφεί εν καιρώ. Το φωτογραφικό υλικό φυλάσσεται στο Φωτογραφικό Αρχείου του Ε.Λ.Ι.Α. Στη δωρεά περιλαμβάνονται επίσης προτομές του Τ. Αμπελά (η ίδια βρίσκεται στον τάφο Αμπελά-Τερέντσιο στο Α΄ νεκροταφείο και στο θέατρο της Σύρου), της Ιουλίας Αμπελά-Τερέντσιο (2) και της Βιργινίας Αμπελά. Επίσης ζωγραφικά πορτρέτα του Τ. Αμπελά (2), της Ιουλίας και του Τόνι Τερέντσιο, καθώς και ένα κάδρο προς τιμήν του Αμπελά. Εκκαθαρίστηκαν αποκόμματα τύπου που δεν συνδέονταν με τα πρόσωπα του αρχείου και τη δράση τους, καθώς και πολλαπλά φωτοαντίγραφα. Γιολάντα Τερέντσιο: Δημοσιεύματα, σχέδια άρθρων, συνεντεύξεων, κείμενα για τον Τύπο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, σημειώσεις από τη δημοσιογραφική της έρευνα καθώς και ποικίλο υλικό τεκμηρίωσης. Περιλαμβάνονται ακόμη αλληλογραφία με τους αναγνώστες και τους ακροατές καθώς και έγγραφα από τη συνεργασία της με την Καθημερινή, το BBC και την ΕΡΤ. Τμήμα του αρχείου αποτελεί η συλλογή Τύπου (εφημερίδες και αποκόμματα εφημερίδων) καθώς και το φωτοτυπημένο, κυρίως, υλικό για περιβαλλοντικά προβλήματα της Τήνου και τις νομικές και δικαστικές υποθέσεις της οικογένειας Κυρτάτου. Περιέχονται ακόμη σχολικά τετράδια της Γ. Τερέντσιο, σημειώσεις των φοιτητικών της χρόνων, προσωπικά και οικονομικά έγγραφα, προσωπική της αλληλογραφία, οικογενειακή αλληλογραφία και τμήμα της αλληλογραφίας της μητέρας της καθώς και στοιχεία των οικιών όπου έζησαν στη Φιλοθέη και στη Γλυφάδα. Τέλος περιλαμβάνονται σχολικά τετράδια της αδελφής της Γιολάντας, Άλμπας, καθώς και ζωγραφικά της σχέδια.

O Ανδρέας Θεοδωρόπουλος είχε τέσσερις γιους: τον Θεόδωρο, τον Ιωάννη, τον Κωνσταντίνο και τον Αριστείδη. Ο Θεόδωρος παντρεύτηκε το 1927 τη Χρυσάνθη, το γένος Σταματοπούλου, και απέκτησαν δύο κόρες, την Πολυτίμη και την Παρασκευή. Η οικογένεια καταγόταν από την κοινότητα Χειράδων Αρκαδίας και το επώνυμο των γιων του Ανδρέα διαμορφώθηκε σε Ανδριόπουλος ή Θεοδωρόπουλος από το όνομα του πατέρα τους. Στα έγγραφα του αρχείου απαντώνται επίσης και οι τύποι Ανδρεόπουλος και Θεοδωρογιαννόπουλος. Το αρχείο περιέχει υλικό για διάφορα μέλη της οικογένειας. Ανδρέας Θεοδωρόπουλος: Συμβολαιογραφικά έγγραφα αγοράς αγρού και αποδείξεις πληρωμής φόρων του (1887-1908). Θεόδωρος Ανδριόπουλος ή Θεοδωρόπουλος: – Ποικίλα οικονομικά: Κληρονομιά του Ιωάννη Θεοδωρόπουλου (μάλλον θείου του Θεόδωρου), διάφορες αποδείξεις, βιβλιάρια καταθέσεων, αποδείξεις πληρωμής φόρων, επίταξη δωματίων του σπιτιού του για τους πρόσφυγες, εγκατάσταση στο Αίγιο στη διάρκεια της Κατοχής, αγορά και άδεια κατοχής ραδιοφώνου κ.λπ. (1898-1949). – Προσωπικά: Διπλώματα από το δημοτικό σχολείο Αλητσελεπής, το ελληνικό σχολείο Μεγαλοπόλεως και δίπλωμα κοινοτικού συμβούλου Χειράδων (1896-1921). Αλληλογραφία με τη γυναίκα του, Χρυσάνθη, και διάφορα προσωπικά έγγραφα που αφορούν τις κόρες τους, Πολυτίμη και Παρασκευή (πιστοποιητικό γέννησης, ποινικό μητρώο, εγγραφή στο δημοτολόγιο, απολυτήριο και πιστοποιητικό σπουδών δευτέρου γυμνασίου θηλέων Αθηνών, βεβαίωση της Οργάνωσης Χ ότι η Πολυτίμη είναι μέλος της, 1898-1960). Ιωάννης Ανδριόπουλος ή Θεοδωρόπουλος: Ασφαλιστήρια συμβόλαια, αποδείξεις της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρίας Υδάτων ΑΕ, πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και απολυτήρια δημοτικού (1894-1934). Περιέχονται επίσης απολυτήριο Ελληνικού Σχολείου Μεγαλοπόλεως του Κωνσταντίνου Ανδριόπουλου ή Θεοδωρόπουλου και ποικίλα τεκμήρια ανάμεσα στα οποία αναμνηστικό μετάλλιο πολέμων του 1912-1913 του στρατιώτη Αριστείδη Γιαννόπουλου με το δίπλωμα απονομής και λιθογραφημένη φωτογραφία του βασιλιά Κωνσταντίνου με αφιέρωση (1912-1928). Τέλος, περιέχονται ομολογίες λαχειοφόρων δανείων: αναγκαστικού δανείου του 1926, Κτηματικής Πίστεως, Μεγάλης Ελλάδος (1904-1926). Οικογένεια Λαμπίρη: Κοινοποιήσεις διορισμών του Σπυρίδωνα Λαμπίρη στη Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Δημοτικό Νοσοκομείο «Ελπίς», πτυχίο Ιατρικής (1926-1964). Ταυτότητες, πιστοποιητικά και αποδείξεις του Φωτίου Λαμπίρη (1931-1969) και δύο πιστοποιητικά του Ανδρέα Λαμπίρη (1953, 1963). Το υλικό περιλαμβάνει και ένα μετάλλιο, καθώς και ένα ξίφος.

O Κων/νος Αντωνόπουλος ήταν αξιωματικός του Πυροβολικού και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897. Πέθανε από γρίπη το 1908. Είχε παντρευτεί την Ερασμία Λιανοσταφίδα και απέκτησαν δύο κόρες, την Άννα και τη Μαργαρίτα. Η Άννα παντρεύτηκε τον μουσουργό Σπύρο Σαμάρα και η Μαργαρίτα τον Ζαννή Χρυσοβελόνη. Το αρχείο περιλαμβάνει τεκμήρια που αφορούν τα μέλη της οικογένειας Αντωνοπούλου και της οικογένειας Χρυσοβελόνη. 1.1. Έγγραφα, πιστοποιητικά, αλληλογραφία: – Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος (1895-1905). Κοινοποίηση και δίπλωμα απονομής Χρυσού Σταυρού για την υπηρεσία του ως ταγματάρχη πυροβολικού (1895), Αργυρός Σταυρός Τάγματος Σωτήρος (παράσημο), μενού γεύματος στρατιωτικής γιορτής 3ου Συντάγματος Πυροβολικού (1903), πιστοποιητικό που βεβαιώνει τη συμμετοχή του ως αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού σε όλη τη διάρκεια του πολέμου του 1897. – Ερασμία Αντωνοπούλου, το γένος Λιανοσταφίδα (1908-1937). Λυτά φύλλα που καταγράφουν την ασθένεια και τον θάνατο του Κων/νου Αντωνόπουλου το 1908 σε φάκελο με ένδειξη «Αι τελευταίαι ημέραι του Κωστή μου», απόφαση ελεγκτικού συνεδρίου για αύξηση της συντάξεως της χήρας Ερασμίας Αντωνοπούλου και δίπλωμα απονομής της προσαυξημένης συντάξεως (1936), δελτίο ταυτότητας συνταξιούχου της Ερ. Αντωνοπούλου (1939), βεβαίωση του ακαδημαϊκού Δ. Γρ. Καμπούρογλου και του πρώην δημάρχου Λάμπρου Καλλιφρονά ότι ο τάφος που κατέχει η οικογένεια Αντωνοπούλου από την οικογένεια Λιανοσταφίδα περιέχει τα οστά του ευεργέτη Γεωργίου Λασάνη και του μουσουργού Σπύρου Σαμάρα (1937), γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Λιανοσταφίδα (18ος – 20ός αι.). – Άννα Σαμάρα και Μαργαρίτα Χρυσοβελόνη, κόρες Κ. Αντωνόπουλου (1916). Απόκομμα εφημερίδας της 19ης Φεβρουαρίου 1916 όπου γίνεται αναφορά στις δύο κόρες στο άρθρο «Ο χθεσινός χορός εις το φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου», έγγραφο σχετικά με την πώληση οικοπέδου από τις δύο αδελφές (ανεξακρίβωτη χρονολογία). Απολυτήριο Μαργαρίτας Χρυσοβελόνη από εκπαιδευτήρια Αφών Τριανταφυλλίδη (5/7/1900). – Γιάννης Χρυσοβελόνης, σύζυγος Μαργαρίτας Αντωνοπούλου. Εταιροσυμφωνητικό Ζ. Μ. Χρυσοβελόνη (εν Γαλατσίω 17-29 Ιουνίου 1857), επιστολές και μία καρτ ποστάλ Ζαννή Χρυσοβελόνη προς Ερασμία και Μαργαρίτα Αντωνοπούλου (1916), πρόσκληση Εμ. Χρυσοβελόνη στον γάμο Κων/νου και Σοφίας (15/10/1889), γενεαλογικά της οικογένειας Χρυσοβελόνη. 1.2. Φωτογραφίες – Ποικίλα: Φωτογραφίες Κων/νου Αντωνόπουλου, Ερασμίας Αντωνοπούλου, Μαργαρίτας Αντωνοπούλου, οικογενειακές, φωτογραφία του Γεώργιου Λασάνη (από ζωγραφική απόδοση). Δακτυλόγραφο σχετικά με τον συγγραφέα της Στρατιωτικής Ζωής εν Ελλάδι, έργου του 1870, φωτοαντίγραφο δημοσιεύματος που περιλαμβάνει φωτογραφία της Ελένης Σούτσου, το γένος Χρυσοβελόνη.

Το αρχείο του Αριστοτέλη Ι. Βαλαωρίτη αποτελείται από πέντε (5) φακέλους και περιλαμβάνει το λογοτεχνικό του έργο (χειρόγραφα ποιημάτων και άρθρων), την πολιτική και εθνική του δράση (αγορεύσεις, ομιλίες, πολιτικά κείμενα), την προσωπική αλληλογραφία του και τις ελληνικές και ξενόγλωσσες εφημερίδες που αφορούσαν τον ίδιο και το έργο του. Το αρχείο της Ελοϊσίας Α. Βαλαωρίτη αποτελείται από τρεις (3) φακέλους με οικογενειακή κυρίως αλληλογραφία, επιστολές του συζύγου της και των παιδιών της καθώς και μικρό αριθμό επιστολών φιλικών προσώπων. Το αρχείο του Αιμίλιου Α. Βαλαωρίτη, δευτερότοκου και πρόωρα χαμένου γιου του Αριστοτέλη και της Ελοϊσίας Βαλαωρίτη αποτελείται από έναν (1) φάκελο με την οικογενειακή αλληλογραφία του, τις επιστημονικές μελέτες και χειρόγραφα ποιημάτων καθώς και προσωπικά έγγραφα. Το αρχείο αυτό προτάχθηκε στο οικογενειακό διάγραμμα, παρότι ανήκει στο δευτερότοκο γιο, λόγω του μικρού του όγκου και γιατί η σύνδεση του αρχείου του πρωτότοκου Ιωάννη με της συζύγου του και του γιου του, θα απομάκρυνε τον Αιμίλιο από τους πρώτου βαθμού συγγενείς του. Το αρχείο του πρωτότοκου Ιωάννη Α. Βαλαωρίτη αποτελείται από τριάντα (30) φακέλους και περιλαμβάνει την οικογενειακή και προσωπική αλληλογραφία του, τις οικονομικές και νομικές μελέτες του και την ενότητα των κτηματικών, οικονομικών και δικαστικών εγγράφων και καταστίχων της οικογένειας Βαλαωρίτη. Το αρχείο της Ζωής Ι. Βαλαωρίτη αποτελείται από τρεις (3) φακέλους που περιλαμβάνουν την οικογενειακή αλληλογραφία της, κληρονομικές και δικαστικές υποθέσεις της οικογένειας Μουρούζη καθώς και τα αφορώντα το θάνατό της, ενώ στον ένα (1) φάκελο που αποτελεί το αρχείο του γιου του Ιωάννη και της Ζωής, Αριστοτέλη περιέχονται έγγραφα σχετικά με αναμνηστικές εκδηλώσεις για τον πάππο του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και μικρό τμήμα ομιλιών, αλληλογραφίας και προσωπικών εγγράφων του ίδιου. Το αρχείο του Σπυρίδωνος Ευστ. Βαλαωρίτη, πρώτου εξαδέλφου του Αριστοτέλη, αποτελείται από έναν (1) φάκελο με πολιτικά και οικογενειακά έγγραφα που αφορούν τον ίδιο και τον πατέρα του Ευστάθιο Χαρ. Βαλαωρίτη. Τέλος το αρχείο του Αιμίλιου Τυπάλδου, πατέρα της Ελοϊσίας Α.Βαλαωρίτη, αποτελείται από δύο (2) φακέλους κυρίως με την αλληλογραφία του με λογίους φίλους του, χειρόγραφα μελετών του και τα διπλώματά του ως μέλους επιστημονικών συλλόγων. Κλείνοντας αυτή τη μικρή τεχνική και περιγραφική εισαγωγή πρέπει να επισημάνουμε ότι λογοτεχνία, φιλολογία, πολιτική, πατριωτική δράση, τραπεζική και αγροτική οικονομία, οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις, ευγενείς και λόγιοι συναντώνται πληθωρικά σ’ ένα οικογενειακό αρχείο που καλύπτει τον 18ο αιώνα και ολόκληρο τον 19ο αιώνα στην Ελλάδα, στα Επτάνησα και στις σχέσεις τους με τον υπόλοιπο ελληνισμό και την Ιταλία.

Το αρχείο περιέχει εμπορική αλληλογραφία (1889-1912, συχνότερη η αλληλογραφία του 1911) του Νικόλαου Βερβενιώτη με τον γιο του, Πάνο, και διάφορους ελληνικούς και ξένους εμπορικούς οίκους. Εμπορευόταν τρόφιμα (άλευρα, έλαια, όσπρια, αποικιακά), σαπούνια, χαρτικά, χρώματα, καπνά, είδη ναυτιλίας (συρματοπλέγματα, ελατήρια κ.ά.) και σπογγαλιείας (σφουγγάρια, στολές δυτών). Μερικοί εμπορικοί οίκοι με τους οποίους συναλλασσόταν ήταν οι εξής: Faber, Καψιμάλης, Παπαχρήστος-Δενδούλης, Hood Haggie, Δασκαλάκης, Λοβέρδος, Siebe Gorman Submarine Engineers, Καλτσέτας Αχιλλέας, Πάλλης-Κοτζιάς, Ναυλέρης, Παπαλεονάρδος, Καραγιάννης (Καλαμάτα), Βουρβούλης Δήμος, Βοκοτόπουλος, Michel Kindinis, Αφεντούλης Γεώργιος, Αφοί Αναστασίου (Ζάκυνθος), Αγιομαυρίτης Κων/νος (για τους ελληνικούς εμπορικούς οίκους όπου δεν αναγράφεται τόπος εννοείται ο Πειραιάς). Επίσης περιέχονται επιστολές του λιμεναρχείου Ύδρας με θέμα την έκπτωση στα εισιτήρια για την μεταφορά στρατιωτών με τα πλοία της Ελληνικής Ατμοπλοϊκής Εταιρείας (1885).

Πληρεξούσια, δικαστικές αποφάσεις και επιδοτήρια, αλληλογραφία με τον δικηγόρο Γεώργιο Φωκά, που αφορούν την είσπραξη και καταβολή χρεών και την κατάσχεση μέρους της ακίνητης περιουσίας της οικογένειας που διέμενε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς.

Κατάστιχο λογιστικό της οικογένειας Βούρου.